Soms heb je van die dagen.... Zoals vandaag.
Ik mis haar nog steeds. Dan ga ik foto's kijken en komen de tranen. Ik weet dat ze mij een hoop aan heeft gedaan. Dat er echt moeilijke tijden tussen zaten. Dat ik me compleet had afgesloten voor alle gevoelens om mezelf te beschermen tegen haar streken. Ik weet het zo goed.
Maar toch zou ik haar nog altijd graag zien. Met haar praten. Haar aanraken. Om zot van te worden.
Ik heb geprobeerd om haar berichten te sturen. Om het contact te behouden, maar ze zei niks of nauwelijks wat terug. Waarop ik besloten heb om dan ook maar niks meer te zeggen. Het schiet niet op.
Gelukkig is het niet allemaal slecht. In vergelijking met 2 maanden geleden dacht ik nog continue aan haar. Nu.... alleen als ik thuis zit of vrij ben.
Met al haar nukken, streken en onzin. Ik zou boos moeten zijn!
Maar zo ver kom ik niet. Dan zou het zo veel gemakkelijker maken. Om alle keren dat ze zich sneed te vergeten. Dat ze geen raad meer met zichzelf wist. Tranen, gillen, gooien met spullen.
Ik ben nog steeds aan het wennen wat ook al weer normaal is.
Iedereen heeft zo zijn positieve en negatieve kanten. Alleen liepen die bij haar geheel uiteen. In extremen. Die leuke dagen mis ik heel erg.
Maar ik bedenk me ook dat een normale relatie voor mij beter zou zijn. Iemand waar het niet zo uit een loopt. Waar ''grijs'' ook bestaat en niet alleen zwart wit.
Borderline?
Ik neem aan dat je ex borderline had?
Er zijn in mijn leven 2 vrouwen waar ik echt verliefd op ben geweest en niet geheel toevallig leden ze beide aan Borderline syndroom.
Ik val nou eenmaal op types die wispelturig, onvoorspelbaar en impulsief zijn. Een "borderliner" heeft ook hele mooie kanten en dat trok mij aan als een magneet. Neemt niet weg dat je er ook ramgek van kunt worden en met name met mn eerste liefde ben ik flink overspannen geraakt 12 jaar geleden.
Het is nu 3 weken over en ik denk nog dagelijks aan haar. Ik herinner alleen maar de mooie dingen net als jij. Het is bijna bizar om te bedenken dat je iemand waarmee je een enigzins destructieve relatie mee hebt gehad zo erg kan missen. Ik weet dat het gaat slijten, daar houd ik me nu aan vast.
Je slaat spijkers met koppen.
Je slaat spijkers met koppen. In 1x goed. Ja er zijn ook zo veel mooie momenten geweest. Dat laat je de vervelende gauw vergeten. Maar op den duur is het slopend. De hele tijd gas geven of stil staan. Al het verdriet en dan het geluk.
Het is vermoeiend. Maar wat je zegt het slijt.
Heb je nog wel contact?
Je omschrijving paste precies
Je omschrijving paste precies in het plaatje;-)
Ik moet zeggen dat mn laatste ex niet een extreme borderliner is, ze had enkel een paar kenmerken waarbij ze met name extreem wantrouwend was naar mij toe. Ik had niks te verbergen, maar voortdurend verdacht ze mij van vreemdgaan en werd het mij bijvoorbeeld verboden om met vrienden wat te gaan drinken. Als je niet vreemd gaat maar er wel wekelijks van wordt verdacht en wordt gecontroleerd, dan wordt je vanzelf gek;-) Overigens zit ze wel in therapie voor borderline.
Maar goed, daarentegen was ze met vlagen lief, tikkeltje impulsief en voelde ik me ook lichamelijk extreem tot haar aangetrokken. Het belangrijkste waardoor het uit is is de afstand. Zij woont aan de andere kant van Nederland en dat brak op. Het liefst wil je iedere dag bij elkaar zijn, maar dat gaat niet mede omdat we allebei een kind hebben. De wetenschap dat we nog minimaal 5 jaar moesten latten vonden we allebei een nogal deprimerende gedachte. Daarom is er na 9 maanden een eind aan gekomen.
Het is nu 3 weken uit en Ik mis haar dus dagelijks. We hebben geen contact, ik heb haar telnr gwist en FB verwijderd. Het was al een keer eerder uit, toen heb ik na ruim 5 weken toch contact gezocht, maar dat ga ik nu niet doen, het is nu definitief.
Jij hebt nu ook geen contact meer met haar?
Ik zie sommige dingen ook
Ik zie sommige dingen ook niet in het extreme. De achterdocht en het controleren was er vaak. Alleen liet ik me niet echt vertellen met wie ik wel en niet afspreekte. Zo mocht ik niet met een vriendin praten over onze relatie. Heeft ze meerdere malen mij verdacht van vreemdgaan (nooit uitgesproken maar het wantrouwen was voldoende). Ze wilde wachtwoorden en pincodes. Nooit gegeven. Dan gaf ze de hare in de veronderstelling dat ik de mijne ook zou geven. Toen ze te horen kreeg dat ik dit niet ging doen kreeg ik te horen dat ik de hare nu ook wist en of ik haar niet vertrouwde.
Pure manipulatie.
Ze was in therapie. Maar gaf aan dat ze dit wilde afsluiten. Ik heb haar toe gezegd dat ik dacht dat ze er nog niet klaar mee was. Toen was Ik de slechterik...zucht. Zo kan ik talloze voorbeelden opnoem
Dat lichamelijke snap ik heel goed. Mijn ex zette dit in als wapen. Vooral seks:p ze zag er ook echt goed uit. Of ze dat wist weet ik niet. Voor mij in ieder geval wel.
Het is bij ons nog nooit uit geweest maar wel vaak op het randje. Als ze boos of verdrietig was.
Ik heb mijn fb al een half jaar geleden verwijderd. Had er geen zin meer in. De enige vorm van contact was Tot voor kort whatsapp. Waar ze eigenlijk niet zo veel meer zei als ik iets aan haar vroeg. Vandaar zeg ik ook niks meer nu. Het heeft geen zin. Ze reageert niet. Dat duurt nu bijna 3 weken. Ik denk Nog vaak aan haar.
Dat gevoel van missen is
Dat gevoel van missen is vreselijk. Maar ik denk dat je er goed aan doet om dit vol te houden.
Gewoon streng zijn voor jezelf en eerlijk zijn naar jezelf. Volg niet je gevoel, maar gebruik je intuïtie, die zit er zelden naast.
In ieder geval fijn om te weten dat ik niet de enige ben die zn borderline-ex mist
Succes.
Hmm mjah Ik heb echt dagen er
Hmm mjah Ik heb echt dagen er tussen zitten... zal ik haar een berichtje sturen? Vragen hoe het met haar is? Wat als ze me ineens terug wil (zo onvoorspelbaar kan ze zijn). Ze heeft ook niks definitief gedaan... alsof ze ergens nog een opening wilde houden.
Daar word je toch gek van...
Ik stel me die vraag vaak:wat als ze morgen komt en het weer wil proberen? Ik vind het zo'n zware afweging. Maar daar moet ik eigenlijk niet mee bezig zijn.
Er zijn hier meerdere die zoiets mee hebben gemaakt. Tjah het zijn ook maar mensen. Vroeger kende niemand het... En er toen waren mensen ook gelukkig.
Ik heb nooit iets te wijten gegeven aan haar borderline. Maar ik voelde wel dat ik steeds aan het inleveren was.
En dat is niet goed natuurlijk. En hoe meer ze wilde hoe meer ik in mijzelf keerde of van me af moest bijten om de grens te bewaken. Je bent op een gegeven moment alleen nog maar op je hoede. .. Wat is het volgende?
Het heeft echt 2 kanten want ze kwam ook helemaal speciaal voor mij toen ik ziek was (echt beroerd van de griep, ik kon mijn bed nog niet eens uit) ze deed alles!
We hebben in dat jaar zo veel mee gemaakt. En ook zo veel betrokkenheid overal bij.
Hoe verliep jullie relatie?