Mijn verhaal,

Ongeveer 10 jaar terug gescheiden van de moeder van mijn kinderen, was een vervelende periode met veel onzekerheid omtrent de toekomst.
Maar beiden overtuigd dat het zo beter was dus emotioneel niet heel zwaar geweest ( buiten de zorgen of ik nog wel een vader voor mijn kinderen kon zijn, en dat is gelukkig goed uit gepakt )

Daarna ongeveer 7 jaar alleen geweest ( op wat scharrels na maar nooit echt iets serieus geweest )

En toen !!!!
3 jaar terug de vrouw van mijn leven leren kennen !!!!
Al vrij snel is ze toen bij mij ingetrokken.
De gelukkigste tijd van mijn leven aangebroken !!!

Iets meer als 2 jaar terug mijn woning verkocht en samen onze drromwoning gekocht.
3 jaar lang elke dag gelukkig geweest, Eke dag verliefd.
En ook zij heeft nooit onder stoelen of banken gestoken hoe gelukkig ze was !
Anderhalf jaar terug getrouwd ( ook met oog op dat mijn moeder er dan nog bij kon zijn omdat ze terminaal ziek was )

Meeste tijd samen doorgebracht (heb ik me altijd prima bij gevoeld en was ook op haar verzoek )en ander werk gezocht omdat ze ook graag wilde dat ik meer thuis zou zijn.

Zo'n 5 maanden terug samen besloten te stoppen met roken ( waarbij haar tekst nog was ,, ik kan dit nu alleen omdat ik zo gelukkig ben en omdat wij het zo goed hebben,, ) waarbij zij dit deed met behulp van champix via de huisarts en steun van een consulente.

Dit is waar de ellende begon !
Vrij snel na het stoppen met roken merkt ik dat ze en beetje depressief werd,
Gevraagd of ze daar niet mee naar de huisarts of de consulente moest,
Maar dat was volgens haar helemaal niet nodig.

In de volgende 8 weken werd ze al depressiever en wilde er ook niet over praten.

Vervolgens eind november kwam ze met de mededeling dat ze even ruimte en tijd voor zichzelf nodig had, dat ze ging kijken hoe ze dat ging doen.
Maar dat het niks met ons te maken had !!!!!!!!!

Nog geen week later vertelde ze op vrijdag middag dat ze en kamertje in een hotel kon krijgen vanaf de zondag en even duur rust nodig had.
( kwam toch wel koud op mijn dak )

De zaterdag samen de stad in geweest om een paar spullen te halen voor haar verblijf in het hotel ( een opschrijfboekje en nog wat dingetjes, omdat ze haar gedachten wilde ordenen )
Daarna samen ergens iets te drinken gehaald waarbij ze me huilend vertelde recent met een andere man te hebben gezoend en dat ze daar zoveel spijt van had.

Op dat moment was ze nog wel gewoon aan het werk,
Waarvan ik gezegd heb dat het wel raar is te vertrekken van alles wat je zo goed doet omdat je in de war bent en vervolgens wel vol gas doorgaan met je werk.
Echter een week later ook dar ziek gebeld en toch uiteindelijk bij de huisarts terecht gekomen war ze de diagnose depressie/ burn out kreeg.

Tijdens haar verblijf in het hotel hebben weer spanningen gekregen die er nog nooit eerder waren ( ik zat vol met vragen ,, ook door mijn onzekerheid omdat ze met iemand anders had gezoend,, en zij wilde heb vragen beantwoorden of kon dat niet ) afspraken omtrent contact ( bellen of even samen iets drinken of iets anders ) waren er niet te maken, en de afspraken duur gemaakt werden kwam ze niet na.

Jullie begrijpen misschien dat ik best wanhopig werd van alle onzekerheid en me ook wel zo gedragen heb ( spijt )

Begin januari kwam het hoge woord eruit
,, ik wil scheiden,,
Lag nog steeds niet aan mij en niet aan ons maar zoals ze zelf zei ,, ik heb zoveel issues uit mijn verleden dat ik altijd op mijn tenen loop voor anderen en niet doe wat ik zelf graag wil, ik hou heel veel van je maar ik kan nooit meer met iemand samen wonen,, ( en tussen de regels door eigenlijk het verwijt naar mij dat ze niet genoeg ruimte had voor zichzelf terwijl het juist altijd haar wens was alles samen te doen )

Ik in paniek !

Voorgesteld om dan misschien te gaan latten als dat voor haar een betere leefvorm is.
Dit werd niet uitgesloten maar ze kon eet nu geen antwoord op geven want nu wist ze niks.

Half februari is ze terug gekomen thuis uit dat hotel ( kon niet langer blijven dar omdat het pand verkocht was )
Maar in de tussentijd dat ze daar zat is ze al enorm gaan stappen ( paar foute vriendinnen ) en heeft ze een aantal nieuwe mensen ontmoet ( lees mannen ) en heeft ze zich zo gedragen dat ik haar bijna niet meer herkende.
Daardoor terug thuis nog met spanningen, en ik hard geprobeerd het gemakkelijker te maken voor haar, maar Eke stap in haar richting leek haar nog een stap de andere kant op te doen maken.

Ik had het vermoeden dat ze iets met iemand anders had en heb dat ook uitgesproken,
Zelf zei ze dat hij gewoon een vriend is.
Echter en week terug dagen gegeten en toch even samen uit geweest ( was niet slim, ik was de hele dag al niet zo goed te genieten omdat ze op de meest simpele vragen geen antwoord kon of wilde geven )
Uiteindelijk was die andere man dar ook in de kroeg en hadden weer de hele avond al wat woorden.
Waarna ze op een gegeven moment zei dat ze toch wel verliefd is op hem. En vervolgens is ze met hem vertrokken.

Wederom paniek.

( vanaf dat ze weer thuis was sliep ze overigens in en andere kamer )

Ik heb haar begin van deze week gezegd ( hoewel dat me veel pijn deed ) dat als dit is wat het is, dat ik hoop dat ze gelukkig wordt.

Afgelopen donderdag is ze weer behoorlijk ingestort en verteld ze me dat ze niks heeft met hem maar dat gezegd had uit boosheid op mij die zaterdag.
Dat ze eet gewoon op de logeerkamer heeft geslapen en hij echt niet meer als en vriend is.
Maar dat ze de spanningen thuis niet meer aan kan.
Dus haar tas gepakt en jullie raden het al.
Naar die man toe !!!!

Was verder wel een goed gesprek donderdag. En ze geeft me vaak nog het gevoel dat ze on me geeft ( contact is nu geminimaliseerd tot misschien 3 appjes Piet dag ,, eerlijk is eerlijk meestal van mij uit,, ) zegt in de app ook nog steeds dat ze van me houd.

Haar zus zegt al weken lang tegen me ,, stop ermee ! Ze behandeld je als stront dat moet je niet pikken !,,
( zij is ook degene die wil scheiden maar ik degene die Aaalles moet regelen, papieren uitzoeken, mediator geregeld, makelaar geregeld, in huis nog klussen voor het in de verkoop kan )
Haar zus zegt ook dat ze haar vorige relatie zo heeft verbroken, iedereen dacht dat ze gelukkig was en ineens liet ze alles achter en ging het nacht leven in.

Ik wil graag proberen los te laten.
Dat is voor iedereen beter denk ik ( zeker voor mezelf omdat ik nu al 3 maanden bijna niet slaap )
Maar is enorm lastig.
Weer hebben de woning nog samen dus ook nog diingen te regelen.
En de momenten dat we samen zijn zijn we wel op gemak in elkaars nabijheid
( afgelopen donderdag nog en knuffel en huilen bij me omdat ze zo in de put zit, en bij vertrek een kus op mijn mond )

Ik denk dat het nooit meer goed komt,
Maart mis haar Elke dag nog de hele dag en weet niet wat ik moet doen !