Hallo Allemaal,
De laatste weken voel ik me elke dag weer meer opknappen, elke dag is er weer één waarin ik meer positief in het leven ga staan.
Terugvallen heb ik nog wel, maar deze sta ik dan ook toe. Ik weet dat het geen zin heeft om mijn jankbuien weg te drukken en het geeft me ook rust. Even een uurtje flink gejankt en dan voel ik me daarna weer stukken beter.
Praat er ook nog over met meerdere vrienden, dus voel me daarin wel gesteund. Terwijl ik eerst dacht die zullen t wel zat zijn om met mij te praten weet ik nu dat dit niet zo is. Ze tonen veel begrip voor mijn situatie en vinden het al knap van mij dat ik door deze situatie die ik heb meegemaakt het erg goed doe. Ze zijn trots op me..Nou dat doet een mens altijd goed als anderen trots op je zijn natuurlijk haha
Op momenten dat ik het moeilijk heb schrijf ik in mijn dagboek of ga ik express liedjes luisteren die me aan het huilen maken, en dan is het er weer uit.
Vorige week had ik het vooral moeilijk met het eenzame gevoel. Ik ben een jaar geleden op mezelf gaan wonen en heb eigenlijk maar een maand echt 'alleen' gewoond en toen leerde in C. kennen en was hij er vaak als mijn vrienden er niet waren. Nu heb ik dus ook te kampen met meer eenzame avonden.
Omdat ikzelf momenteel ook een zwak been heb en daarvoor voor controles loop in het ziekenhuis lukt het me ook niet om te gaan sporten omdat dit teveel pijn doet. Helaas voor mijn fitnessabonnement en mijn kilotjes haha
Dus naja daardoor zat ik vorige week wat minder lekker in mijn vel.
En ik dacht actie!!Hop een mail verstuurd naar al mijn vrienden voor een feestje bij mij thuis onder het mom van ik ben weer vrijgezel daar drinken we er 1tje op! Daarnaast met meerdere vrienden wat afgesproken om te stappen/ logeren etc..Ook vandaag met mijn collega's afgesproken volgende week lekker te gaan stappen..Dus heb voor mezelf nu veel leuke dingen in het vooruitzicht staan en een leuke vakantie met mijn beste vriend.
En nu denk ik tja eenzame avonden zullen er blijven en daar zal ik me op den duur natuurlijk prettiger bij gaan voelen, want een avondje alleen vond ik eerst echt niet zo erg. Maar nu is de afleiding wel welkom natuurlijk.
Ik merk dan eigenlijk dat ik gezegend ben met mijn lieve vrienden en vriendinnen, mijn fijne collega's die met me op stap gaan en mijn ouders die regelmatig even bellen hoe het met mij gaat en waar ik ook soms in de weekenden ga logeren en dan daar wat leuke dingen onderneem.
Eigenlijk kan ik me geen betere situatie wensen, wat ben ik blij dat ik zoveel lieve mensen om me heen heb die voor mij klaarstaan en mij hier doorheen trekken!
En ik ben ook trots op mezelf dat ik inzie dat ik dingen heb om aan te werken(zie vorige blog psycholoog).
Ik had vandaag een gesprek met mijn leidinggevende over hoe het nu ging, erg positief gesprek waarin ze ook aangaf heel blij te zijn dat het nu zo goed met mij ging, dat ik weer meer plezier heb in mijn werk.
Vanuit mijn werk is er veel hulp en begrip geweest, heb een aantal weken therapeutisch gewerkt en dat heeft me enorm geholpen. Niet iedereen kan zeggen dat hij/zij zo'n fijne baas heeft als ik.

Nou dat was mijn positieve verhaal weer even.
Ik hoop dat mensen die dit lezen ook inzien dat ook voor hen positieve momenten weer komen, 2 maanden geleden dacht ik echt dat ik hier nooit meer uit zou komen , ik zag door de bomen het bos niet meer. Maar in de afgelopen maanden heb ik zoveel geleerd, ik ben gegroeid als mens door deze zeer negatieve ervaring. En ik zet het nu om in positiviteit. Ik wens dat iedereen toe die ook op deze site is!!

liefs, daniëlle