Hoi beste lezer,

Januari 2020 leerde ik op een verjaardag iemand kennen.
Totaal mijn type man niet.
Maar wat een chemie.
Ondanks dat ik hem niet aantrekkelijk vond qua uiterlijk, toch met hem afgesproken.
Dat was vuurwerk.
Alles klopt, het voelt goed, vlinders, kunnen samen praten, lachen en dezelfde interesses.
Het is vuurwerk.

Toch twijfels van mijn kant.
Ook naar hem uitgesproken.
Wil eerlijk zijn en hem niet aan het lijntje houden.

Daardoor is hij ook gaan twijfelen, logisch.
Uiteindelijk resulteerde dat in een breuk.
Beide van slag, beide verdrietig.
Toch weer samen.
Toch weer twijfel.
Na een keer of 5 aan/uit besloten vriendschappelijk met elkaar om te blijven gaan.
Dit ging mis, iedere keer als we elkaar zagen gebeurde er iets tussen ons, zoenen, knuffelen en een enkele keer meer.
Met elkaar afgesproken dit niet meer te doen omdat het voor verwarring zorgde bij beide.
Maar zelfs een wandeling door het bos lukte ons niet zonder elkaars hand te pakken en elkaar vast te houden.
Uiteindelijk besloten elkaar voorlopig niet meer te zien.
We hielden contact via Whatsapp.
Hele dagen appen.
Over koetjes en kalfjes.
Maar ook dat we elkaar vreselijk missen en nog van elkaar houden.
Mijn gevoelens werden daardoor heviger.
En naast appen gingen we elkaar bellen.
Allebei stapelgek op elkaar maar beide twijfels over een toekomst/relatie.
Ik heb uiteindelijk besloten al het contact te verbreken omdat ik er kapot aan ging.
We hadden het er beide ontzettend moeilijk mee maar het is beter voor beide.
Dat was hij met me eens.
En respecteerde mijn besluit waar hij zelf ook achter stond.
We hebben nog een avond samen door gebracht.
Beide huilend in elkaars armen.
Elkaar getroost en besloten dat dit echt het beste was.
Daarna ben ik naar huis gegaan en heb nooit meer iets van hem gehoord.

Ik mis hem ontzettend
Lig iedere nacht te huilen.
Ga met hem in mijn hoofd naar bed en sta met hem in mijn hoofd weer op.

Weet niet hoe lang dit gaat duren.
Had verwacht dat het minder zou worden maar dat is niet het geval.
Ik lijk maar niet over hem heen te komen.
Il dacht het helpt vast als ik alle gesprekken met hem wis.
Alle foto's en aandenken aan hem weg doe.
Helaas bleek dat niet te werken.

Zit mijn liefde voor hem dan zo diep.
Ja!
Maar door mijn twijfels ging hij ook twijfelen.
Het voelt alsof ik mijn eigen graf gegraven heb.

Wat kan ik doen.