Er zijn momenteel 0 gebruikers en 0 gasten online.
Al een half jaar sloopt het me iedere dag. Ik sta op en het enigste waar ik naar toe leef is om weer naar bed te gaan....
Ik denk dat als het nog veel langer zo doorgaat dat ik uit het leven stap. Ik kan dit niet meer aan.....
Hey Mark,
Ik heb ook prof hulp gezocht...en het werpt vruchten af. In ieder geval doe jezelf niets aan jongen want het helpt niet. Face it en je wordt sterker en inventiever, en alles komt op een gegeven moment uit je intuitie, Echt geloof me. Heb ook met een stuk glas mij polsen geprobeerd....nou je snapt het al. Toch ben ik keihard aan het werk gegaan met psychotherapie en dalijk met CAP, centrum arbeid en psyche en daar kan ik het dan eindelijk een plaatsje geven. Nee wanhoop niet en als je vragen hebt doe het dan met een PB,tje echt jongen samen komen we er wel.
Greetz Asar
Ik begrijp je wanhoop en dat
Ik begrijp je wanhoop en dat je denkt dat het uitzichtsloos is.
Liefdesverdriet zie ik als een ziekte.
Geloof me ik heb zelf ook met jouw gedachtes gespeeld maar weet je wat me tegen hield?
Stel dat je in het hiernamaals je gevoelens mee neemt?
Stel dat je het overleefd,HOE overleef je het?
Voor het zelfde geld beland je in een coma.Zit je gevangen IN je lichaam maar wel MET je gedachten?
Of raak je gehandicapt voor de rest van je leven?
En is de pijn die je nu voelt dat allemaal waard?
Deze pijn gaat echt over!En dan wacht er weer een toekomst voor je waarin je weer plezier kunt maken en blij kunt zijn.Er zullen ook weer problemen komen en misschien zelfs weer liefdesverdriet.Maar van deze periode leer je weer en het helpt je in je verdere leven.Geloof me.
Vecht niet voor degene waar je zo veel verdriet van hebt maar vecht voor je zelf en jouw toekomst.Je verdient dat toch!
Ik ken het mark ik zie het
Ik ken het mark ik zie het nu ook niet meer zitten
Faye