voor de zoveelste keer ben ik voor m'n ex gevallen...we zijn nu ruim een jaar na de grote break up. Hij ziet me nog graag en ik zie hem nog steeds doodgraag...en alweer bevinden we ons in een situatie waar we "proberen" een nieuwe start te maken. Doordat hij verhuisd is, zien we elkaar niet zo veel als ik wil en al een tijdje ben ik weer gefrustreerd omdat ik vind dat hij niet genoeg tijd vrijmaakt voor me.
Vandaag hadden we afgesproken om de avond samen door te brengen en ik kijk er dus al een aantal dagen naar uit. In de namiddag moest hij naar een feestje en dat is behoorlijk uitgelopen (alweer). Intussen zat ik al de hele dag thuis te wachten en sinds 20u 's avonds is het wachten overgegaan in huilen. Om 22u30 is ie daar eindelijk. ik doe de deur open en zet me terug in de zetel om verder te janken. Er wordt niets gezegd behalve mijn vraag om de deur even open te zetten voor de hond. Hij gaat mee met de hond de tuin in en is langs achter gewoon terug vertrokken...gsm uit, en mijn wereld is nogmaar eens ingestort...
Ondertussen krijg ik de wind vanvoor van al m'n vrienden omdat ik nog probeer met hem, dus kan ik er absoluut niet meer over babbelen met hun. Ik ben alweer kapot! en alweer door de persoon waar ik de wereld voor zou geven. Wat moet ik toch doen? Rationeel nadenken is ook niet meer van de orde. Hij is niet goed voor me, maar ik hou zo intens veel van hem dat ik liever mezelf benadeel en emotioneel de put in trek dan het op te geven. Waar ben ik toch mee bezig...