ik kan het mij niet herinneren, heb ik dat gezegd ? jazeker !

Zij komt terug, ik poste het hier op de site eerder. Vandaag maar eens een gesprek gevoerd...in de hoop dat zij nu aan kon geven wat er speelde, waarom dit nu allemaal gebeurde...uiteraard kon zij er geen antwoord op geven...zij had werkelijk waar geen idee...vond slechts dat ik niet in circeltjes moest ronddraaien en haar gewoon moest laten gaan...zij ging nu toch in het gastenverblijf wonen...zij had nu toch eindelijk geschilderd...had zij gigantisch tegen op gezien...maar wel gedaan...maar bij mij deed zij toch nooit wat goed....

dat verdomde minderwaardigheidscomplex ook, die schreeuw om aandacht....

maar weet je wat het gekke is ? ik denk dat zij gelijk heeft...ik begin mijn positiviteit te verliezen...ik merk dat mijn lichaam moe wordt, stijf staat van de stress...het steeds maar weer harde klappen krijgen heeft zijn tol geeist en als ik niet oppas gaat dat nog meer schade aanrichten

daarom ben ik vandaag maar eens boos geworden, waarachtig konden wij toen zomaar weer eens een gesprek hebben...natuurlijk geen enkel woord van sorry...alleen maar dat zij zich helemaal niets kon herinneren van een aantal uitspraken waar ik haar mee confronteerde...uitspraken die zij nog te erg vond die werden gewoon ontkend gedaan te zijn

ik heb nooit van je gehouden..dat heb ik nooit gezegd
hoe komt het dan dat ik die heb opgeschreven als zijnde uit jouw mond gehoord ? misschien dat mijn ouders dat wel tegen je gezegd hebben........euh......heb je het daar wel gezegd dan..........weet ik niet meer............eeeeeeeehhhhhhhhh ?

ik wil de stress kwijt daarom wil ik een paar dingen van je weten zei ik.... zij : .je moet eens stoppen met malen, er zijn geen antwoorden, ik vind het vervelend dat je zo zeurt om antwoorden, ik weet deze niet

waarom moeten wij dan zo leven en kunnen wij niet gewoon samen verder ? dat weet ik niet....eehh maar je zult toch in al die maanden wel wat bedacht hebben dat je weg was ? je weet toch dat ik nooit denk, niets doe en mijn gevoel volg ? ik : wat zegt jouw gevoel dan ? ben je nu gelukkig ? nee dat ben ik niet, ik heb veel gehuild...maar als je zo veel hebt gehuild dan zegt dat toch dat je dit allemaal helemaal niet wilt ? zij : ja maar ik heb het boek gesloten.........ik ga verder zonder jou....

mag ik dan weten waardoor je het boek hebt gesloten ? dat weet ik niet
dat is toch niet fair, kun je nu niet eens met mij delen waardoor je tot deze beslissing bent gekomen ? wat heb je overwogen ?
nee dat kan ik niet, enige dat ik kan zeggen is dat ik het idee heb dat het tussen ons niet gaat werken.......dat ik te veel moet veranderen...
hoezo ? wat moet er allemaal veranderen dan ? volgens mij hoef je niets te veranderen
ik wil niet meer dat het zo was zoals toen.......wij zijn gewoon uit elkaar gegroeid...ja en hoe komt dat ? als jij een dubbelleven hebt denk je dat ik dat niet heb gemerkt........waarom heb je er nooit wat over gezegd ? dat je gevoel had voor iemand anders.........dat had heel wat verbouwen en pijn gescheeld....
ja is het normaal dat je dat soort dingen zegt ? weet ik niet maar is het normaal dat soort dingen te doen ? denk dat er dus geen normaal is..........moest zij lachen, nee denk ik ook niet zegt zij

en toen : misschien heb ik het niet allemaal goed gedaan, maar jij ook niet...........
ik : wil je ook nergens de schuld van geven. heeft ook geen zin. maar kun je dan tenminste het malen in mijn hoofd doen stoppen door mij te vertellen waarom je zulke heftige teksten hebt gezegd tegen mij ?
voorbeelden :
ik heb NOOIT van je gehouden
ik wilde de kinderen Nooit
als ik voor de kinderen moet zorgen komen zij bij JEUGDZORG
ik ga hier kapot

ik : weet je wat voor gevoel die woorden mij geven ? wat voor een klootzak ben ik wel niet geweest, wat heb ik jou allemaal aangedaan ? dat dit allemaal moet gebeuren ? dat het leven van 4 mensen vernietigd moeten worden.........deze woorden zorgen ervoor dat ik gek wordt in mijn hoofd, dat ik de hele tijd aan het denken ben wat moet ik nu, wat is er gebeurd...wat is er allemaal van waar ?

gelukkig heb ik alles opgeschreven en heb ik er bij geschreven een voorbeeld waardoor ik weer weet dat het anders was, met de woorden uit mijn herinnering erbij waaruit blijkt dat je het niet gemeend kan hebben..........

zij ; heb ik dat gezegd ? nou dat weet ik allemaal niet meer hoor, heb wel meer gezegd, dat onthoud ik allemaal niet........mijn hersens zijn net een zeef..........

WAAROM dan niet gewoon eens een sorry, waarom niet gewoon eens zeggen dat had ik niet moeten zeggen, snap dat je er mee zit , etc ?

tuurlijk omdat zij het niet meer weet, of toch omdat zij het wel weet maar het nu beter uitkomt om het niet te weten ? zij moet toch een verschrikkelijke pijn hebben om te verwerken wat er allemaal is gebeurd...zij had veel gehuild zo gaf zij aan.........ja en nu....is zij gelukkig ? NEE dus, gaat zij door op haar reis zonder ons...ja......maar zij trekt wel steeds meer richting de kinderen....met mij praat zij af en toe...zij wil geen ruzie...

maar heb haar toen gezegd...iemand die boos is die vecht ergens voor, iemand die gelaten is...die interesseert het allemaal niet........dat is het beeld dat er in ieder geval wordt geschept....dat zijn duivelse dialogen........ik wil niemand wat verwijten, maar kennelijk kom ik steeds verwijtend over, altans dat is het gevoel dat ik krijg als ik met jou praat....heb je veel brieven geschreven waarin precies staat wat ik voel, wat ik vind, geef niemand de schuld, heb je die brieven wel gelezen ?

zij : ja heb ik gelezen, waarom kun je dan niet eens wat terugschrijven ? ja schrijf niet...praat niet....

ik ga een boek lezen, een cursus volgen, geweldloos communiceren, hopelijk helpt het zodat jij je niet steeds aangevallen voelt heb ik toen gezegd..........(zou zij eigenlijk ook eens moeten doen, maar als ik dat zeg krijgen wij weer een hoop gezucht denk ik !)
life sucks, but goes on ! ja zij gaat in het gastenverblijf wonen, ja zij komt terug, maar wanneer...dat is nu 1 februari...........dat wist zij zeker dat zij dat zou halen.......denk dat het ergens december wordt

slakken zijn traag......Midlife Crisis-ers ook !

sorry moest het even kwijt !
groetjes en veel sterkte allemaal
bjm

bjm's blog
login of registreer om te reageren

Zat, 13/10/2012 - 21:49 — waterman

Beste, lieve, geweldige

Beste, lieve, geweldige bjm,

ik lees altijd graag jouw reacties, en ben dan vol bewondering voor jouw wijsheid, jouw gerichte adviezen en jouw betrokkenheid. Dat vind ik geweldig, ik zou willen dat ik dat zelf kon!! Maar, ik val dan weer om van verbazing als ik zie welke enorme valkuil ik denk dat jij voor jezelf gegraven hebt.

Ik snap jou niet!!! Ik zal proberen uit te leggen wat ik er van denk. Ik heb dit eerder geprobeerd, maar ga nogmaals jou zeggen dat ik denk dat jij te veel nadruk legt op het ziektebeeld Midlife Crisis wat jij bij je vrouw/vriendin ontwaard hebt. Dat maakt jouw rol in het geheel erg ingewikkeld. Wat je doet door deze (misschien op zich juiste diagnose) is drie zaken, die geen van drieen goed zijn:
-1- Je gaat je opstellen als hulpverlener naar je relatie. Dat is voor jou een veilige rol, maar niet de rol die je zou moeten spelen. Je bent niet de hulpverlener, je bent de andere helft van de relatie. Als jullie relatie slecht loopt, ben jij daar onderdeel in, niet de objectieve buitenstaander die er objectief mee om kan gaan.
-2- Je neemt je vrouw en haar klachten niet meer serieus. Je hebt haar gediagnotiseerd als lijdend aan MidlifeCrisis, en vanaf dat moment is alles wat zij doet, zegt, jou verwijt of hoe zij handelt verder onderdeel van dat ziektebeeld. Hoewel dat best waar kan zijn, dat het MC is, neem je nu niet meer serieus wat er gebeurt en gezegd wordt: Je gaat niet meer in op wat er gezegd wordt, zij leidt immers aan MC en daardoor komt alles. Eerder merkte bijvoorbeeld Vlindertje59 al op dat zij het MC beeld niet zo herkende, en dat zij eigenlijk ook een vrouw zag die zei dat haar relatie sleur geworden was, en daaruit probeerde te breken. (Sorry Vlindertje59 als ik je woorden fout interpreteer). Het erg belangrijke punt daar is dat dat wel eens waar zou kunnen zijn, en je dan niet wegkomt met dat wijten aan MC.
Beide punten leiden tot -3- en dat is misschien wel het belangrijkste: je stelt jezelf op als hulpverlener en niet als onderdeel van de relatie en de problemen daarin. Het is duidelijk dat jouw vrouw/vriendin erg veel moeite heeft met jullie relatie, zoals die zich heeft ontwikkeld. Maar jij geeft niet thuis!!! Jij vervalt in de rol hulpverlener, en jij verklaart haar ziek. Als ik haar was zou ik me dus absoluut niet serieus genomen vinden. Ik zou hier heel kwaad van worden. Wij hebben een probleem, en jij onttrekt je daaraan. Jij gaat er boven staan. Jij ziet mijn problemen, verklaart ze voor me (dank je! Maar daar zit ik niet op te wachten!) maar je komt niet toe aan je eigen rol. En dat is dan niet de rol van hulpverlener, maar de rol van partner! Die rol speel je al te lang niet meer.

Lieve BJM, ik vind het heel moeilijk dit soort dingen tegen je te zeggen. Nogmaals, ik ben buitenstaander, en zit er niet middenin. Ik lees slechts af en toe wat verhaaltjes hier, niet eens alles, en het kan dus goed dat ik het fout inschat. We hebben het hier eerder over gehad, ook toen heb ik aangegeven dat ik erg terughoudend wil zijn. Maar ik denk dat je toch moet bedenken of het echt allemaal onzin is wat ik zeg.

Ik wens je heel veel sterkte, want ik denk dat je door een heel moeilijke tijd heengaat. Ik hoop dat jouw positieve houding je een beetje op de been houdt!

Waterman

Zat, 13/10/2012 - 22:57 — bjm

@waterman

hoi waterman, ongelooflijk dan voo rje reactie

waardeer ik zeer!

het verhaal gaat lang terug
hier staat lang niet alles
speelt al vanaf 3 jaar geleden
sindsdien is er veel gebeurd
heb veel geprobeerd om de relatie te redden
heb dat niet goed gedaan, althans resultaat is dat het niet gelukt is
heb gevraagd of zij met mij naar therapie wilde, heb daar niet op aangedrongen, omdat zij zelf wilde oplossen
heeft zij in de ontkenningsfase ook serieus geprobeerd
verviel al snel weer in oude patronen
onzekerheid, etc.
heb dat in die periode wel onderkend maar kon haar steeds minder bereiken. daarmee kwam het voor mij ook niet als verassing dat het uiteindelijk eens een keer fout zou gaan
alleen wel jammer dat het nu net in deze periode gebeurd
immers wij hadden nl net besloten te gaan verhuizen...heb een heel nieuw huis gebouwd, compleet cf haar wensen
ook haar wensen met betrekking tot meer thuis zijn zouden zodra het af was, juni 2012, worden vervuld.....
ja dan is het wel raar om dan te zien dat zij in de tussentijd
een relatie met een ander aangaat en geen geduld kon opbrengen
had overal wel degelijk naar haar geluisterd

maar goed, het is hoe het is en vanaf dat moment sta ik aan de zijlijn. heb haar juist heel veel vrijheid gegeven, zij mocht naar die ander, 3 weken met hem op vakantie, 3 maanden bij hem wonen, daarna wilde ik horen wat zij wilde gaan doen, terugkomen of niet, etc...heb heel veel begrip getoond, en ben niet in verwijten vervallen...dat heeft goed geholpen, zij heeft toen zelf gekozen...en stopte met die ander binnen een maand.........

omdat zij niet kon kiezen in eerste instantie heb ik wel de nodige gesprekken met haar gehad...heb toen haar wat dingen laten lezen over vreemdgaan, over te maken keuzes, , later ook over mlc, maar toen was zij al weg uit het huis hier, misschien al met al 3 keer gevraagd of zij hulp wilde zoeken, maar haar daarin niet gepusht, sterker had snel door dat ik vooral praatte en er bij haar niet door heen kwam, toen heb ik nog slechts geschreven.......zodat zij zelf de keuze had of zij het wilde lezen of niet, zelf de keuze had of zij er wat mee wilde doen of niet

over mlc heb ik het met haar slechts 1 keer gehad om aan te geven dat dat het misschien zou zijn en dat ik het van belang achte voor haar keuze die zij moest gaan maken voor haar zelf om er kennis van te nemen, daarna alleen als zij er over begon nadat zij het had gelezen wat ik haar had meegegeven en laatst nog een keer om aan haar te vragen of zij aub naar een arts wilde...wilde zij natuurlijk niet....

later is zij toch weg moeten gaan omdat het thuis niet meer ging, heb mij weer helemaal nergens mee bemoeid, haar haar eigen weg laten gaan, alleen in belang kinderen wel contact onderhouden natuurlijk

de kinderen zijn beide autistisch, die hebben structuur nodig en haar dus ook ! zij kon hen er niet bij hebben, ontvluchte haar verantwoordelijkheid, wilde nog slechts plezier, ik heb de kilheid gezien, de afstandelijkheid, de vergeetachtigheid, het niet geïnteresseerd zijn in de kinderen, het ontkennen van hetgeen er met hen gebeurde, het ontkennen ook dat het met hen niet goed ging, etc...
elk kenmerk mlc kwam naar voren...

heb toen gevraagd aan haar of zij naar therapie wilde, heb haar gezegd kan jou niet helpen hiermee, moet je zelf doen , uiteindelijk heeft zij dat toen gedaan, zij zei toen overigens zelf dat zij verbaasd was dat therepeute helemaal niet inging op die mlc.........later gaf zei daar aan...mlc zou wel kunnen maar is net horoscoop...ik herken er veel in maar ga er niet naar leven..........

en waarom komt zij terug op perceel ?
omdat de kinderen dat nodig hebben, pas als zij zelf zegt dat zij wil onderzoeken of er tussen ons nog wat is, dan komt dat aan bod...zou dat natuurlijk heel graag willen, maar respecteer haar wens dat zij dat nu niet wil en misschien ook wel nooit gaat willen...

neemt niet weg dat ik als partner of in haar ogen hoewel nog steeds gehuwd..ex partner...nog altijd wel recht meen te hebben op een eerlijk en open discussie over wat er gebeurd is, en of dingen zijn gezegd zijn ook echt zijn gemeend

ben haar partner dan ook inderdaad al heel lang niet meer in haar ogen

het punt van niet thuis zijn voor haar, haar problemen en dergelijke dat ben ik gezien bovenstaande niet met je eens, snap wel wat je zegt , maar denk dat ik juist alles heb gedaan om het haar naar de zin te maken, liefde is voor mij , de ander zijn geluk laten vinden zelfs als dat inhoudt dat zij bij je weg gaat !

PIJNLIJK is het dan ook te zien dat zij in zijn geheel niet gelukkig is, maar het is de reis die zij is gegaan, zij is vertrokken zonder de kinderen en zonder mij, vervreemd zich van iedereen en heeft met baas, familie en oude vrienden ruzie...gelukkig zie je nu langzaam weer wat herstel.......

alleen is mijn energie level behoorlijk laag geworden, hetgeen mij nu problemen geeft. de 2 kinderen, de zaak van mij, het niet kunnen werken, dus financieel steeds moeilijker te komen te zitten terwijl je net in je droomhuis woont en nu misschien al weer moeten verkopen in een k..markt...en dan mijn vrouw die de weg kwijt is........

groetjes en nogmaals heel erg bedankt
hoop met dit bericht wat meer te hebben laten zien
sta er niet boven, maar juist midden in
heb altijd proberen objectief naar de situatie te kijken zelfs als dat zou leiden dat zij bij mij weg zou gaan, liefde is immers laten gaan !

ook de keuze van terug komen op perceel is haar keuze
net als wat zij nu doet voor de kids
alleen gaat het mij soms niet snel genoeg en daar baal ik dan weer van vandaar mijn blog, even van mij afschrijven

groetjes
bjm

Zon, 14/10/2012 - 08:32 — Mariah (of verwijderd)

BJM

misschien heb ik je niet zo een aardige reactie gegeven maar zo heb ik het niet bedoeld.
Je was voor mij teveel voor mij aan het invullen en daar reageer ik alergisch op.

Ik zie gewoon dat je iedereen aan helpen ben, iedereen advies geeft. Het is namelijk makkelijker om anderen te helpen dan jezelf toch?

Je bent naar mijn mening misschien wel hetzelfde aan het doen wat ik deed.
Je ex goed praten, hand boven haar hoofd houden.
Helpen en redderen.

Begrip hebben voor de ander, mijn ex had een slechte jeugd dus ik vergaf hem zijn gedrag.`

Dat je vrouw in een proces zit is haar verantwoordelijkheid.
Jij mag de jouwe nemen, een goede vader zijn voor je kinderen.
En als je ziet dat je kinderen er last van hebben kan je ingrijpen.
Ze zijn autistisch, dus je merkt dan heel snel of ze er last van hebben.

Laat je vrouw los, voor jezelf ..
En het is veilig om haar het etiketje midlife op te plakken, want dan weet je wat er met haar aan de hand is.
En alles wat je bij haar ziet kan je daar dan onder plakken.
Dan ben je met haar bezig en niet met jezelf.
Zij heeft het recht om het op haar manier te doen.
Ze is jou geen verantwoording schuldig, je wilt controle houden over haar.
Ga niet investeren in iets wat niet werkt.
Uhhh dat schrijf ik tegelijk voor mezelf.

Kies voor jezelf

Liefs van Mariah

Zon, 14/10/2012 - 09:22 — waterman

Ha BJM, effe doorzeuren nog.

Ha BJM,

effe doorzeuren nog. Dit doet allemaal pijn, dat snap ik!!! Maar hier wil ik toch even op reageren.
Je zegt:
"het punt van niet thuis zijn voor haar, haar problemen en dergelijke dat ben ik gezien bovenstaande niet met je eens, snap wel wat je zegt , maar denk dat ik juist alles heb gedaan om het haar naar de zin te maken, liefde is voor mij , de ander zijn geluk laten vinden zelfs als dat inhoudt dat zij bij je weg gaat !"

Daar zit juist het probleem!!!! Je hebt alles gedaan om het haar naar de zin te maken! Ik geloof dat je oprecht meent wat je zegt! Ik geloof werkelijk dat jij alles geprobeerd hebt. Maar het gaat niet werken. Dat kan je uittekenen. Je geeft nog steeds niet thuis!!! Het gaat niet om alles te doen om het haar naar de zin te maken, het gaat om tonen, laten zien, vertellen, wie jij bent. Hoe jij er in staat. Wat dit met jou doet. Zodat zij de kans heeft om daarop te reageren. Zodat jij haar confronteert met haar beslissingen. Niet in woorden (begrip) maar in daden (eruit met dat wijf!!). Zodat het uitgevochten wordt. Dat kan je heel respectvol doen, maar jullie ideeen over relaties zijn verschrikkelijk aan het botsen!!! DAT moet boven tafel komen!

Ik zou je nu raden wat jij iedereen hier altijd aanraad. Loslaten. Laat haar gaan. Ze moet het zelf uitzoeken. Jij bent hier geen hulp meer in. Jij bent hier geen partij meer in. Pas als zij op zichzelf moet staan, pas als zij de consequenties van haar eigen beslissingen moet zien, pas daarna is er kans op praten en uitleg. Pas daarna kun je antwoorden verwachten. Geen hulp meer, geen begrip meer, geen ondersteuning meer. Loslaten!!! Loslaten!!!! Het enige waarover jullie nog contact moeten hebben is de praktische zorg voor de kinderen. Hoe slepen we die door deze zeer moeilijke periode heen. Zonder daarbij een beroep te doen op waar zij woont en hoe jullie relatie is. Wat zijn de praktische zaken rondom de kinderen. Dat moet je regelen. Verder niets meer.

Zij moet maar even in haar eigen sop gaarkoken. En pas als dat klaar is (en nogmaals: jij speelt daar geen rol meer in!!!) kunnen jullie kijken of je kunt praten. Daarvoor niet!!!

Heel veel sterkte en wijsheid toegewenst!!!!

Zon, 14/10/2012 - 09:54 — bjm

@waterman, @ mariah @ evee

hoi wederom bedankt voor je reactie, waardeer ik weer zeer !

heb haar er al uitgegooid, tijdje geleden...toen had zij helemaal geen contact meer met de kinderen, kon zij niet aan, met mij ook niet, etc...heeft het allemaal zelf moeten ervaren....nu is haar beslissing dat zij in het gastenverblijf wil wonen...dat is mooi want dan kan zij dichter bij de kids zijn die dan ook zelf naar haar toe kunnen. dat is gewoon een aparte ruimte, met eigen keuken, badkamer, opgang, etc...dus zij kan daar doen wat zij wil.

vervelende is dat zij de periode dat zij weg was bijna niets voor elkaar kreeg, in een te kleine ruimte woonde om de kinderen te zien, te ver weg woonde ook om de kids naar school te brengen, etc...waardoor alles bij mij kwam te liggen......kijk en dat wil ik dus niet meer ! dat zijn mijn grenzen die bereikt zijn...dat stomme egoisme van haar wat dat betreft ...zij zal haar verantwoording moeten nemen mbt de kids
en daarom ben ik blij dat zij terug komt op het perceel en heeft aangegeven nu eindelijk die verantwoording te willen nemen...niet in het huis waar ik en de kinderen wonen dus..........maar wel een goede omgangsregeling met hen die zij ook na wil komen

voor het overige geldt onverkort dat het raar blijft te ontdekken keer op keer dat die Midlife Crisis-ers een flim hebben gezien of in ieder geval een script hebben gelezen, waarbij zij allemaal dezelfde woorden gebruiken, hetzelfde doen...en de achtergebleven partner in vertwijfeling achterlaten.........

mijn weg is lang geweest, ben bang dat die nog lang zal zijn, maar ben er van overtuigd door weer in een positieve flow te komen, te gaan vinden wat een ieder zoekt, geluk ! en wat is de opperste uiting van geluk ? het delen ervan !

of is dat misschien toch de angst die regeert ? de angst alleen te blijven ?
en daarom de bereidheid om alles te delen met die ander en daarom niet het maximale uit jezelf te halen omdat de Midlife Crisis-er eigenlijk tijdens het hele samenzijn heeft lopen te remmen ? en ook nu zij weg is wil je het nog steeds met haar delen ....maar goed nu komt zij terug...als apart persoon in een apart gastenverblijf...toch blij dat ik het dit jaar heb neergezet....gek vertelde toen tegen de makelaar dat mijn huis ideaal zou zijn voor mensen die gingen scheiden...het huis was op te delen in 3 delen...bovenste voor bijvoorbeeld de man, middelste voor de vrouw, de onderste voor de kinderen waar zij een keer per 2 weken een week samen konden eten, opletten, etc...en dan het gastenverblijf voor bezoek.......

kennelijk onderbewust toch veel meer geweten dan ik met mijn verstand bij kon...ondanks alle signalen...die ik niet wilde geloven, heb weggestopt omdat ik het bewijs niet kon vinden ! tot het zo duidelijk was dat mijn gevoel mij dingen liet zeggen waar ik achter af bij dacht...waarom heb ik dit gezegd...en toen viel alles op zijn plek en kon ik ook zonder boosheid afscheid van haar nemen.......maar toen wilde zij weer blijven juist.......tot het echt niet meer ging...toen starte het vernietigen van de relatie........om later weer te kunnen herstellen hopelijk.....ach ja ....zonder hoop is het leven verloren !

raar dan toch te zien dat de Midlife Crisis-er wil groeien, emotioneel niet tegen de ander op kan en vervolgens ook nog ongelukkig blijkt te zijn en geen steek verder komt !

en ja ik denk aan de kinderen, ga verder met wie ik ben, ben aan het overleven en geef steeds duidelijker ook mijn grenzen aan...of zij het nu leuk vind of niet......zij probeert het te snappen waar ik doorheen ga..maar heeft nog geen flauw idee....weet niet eens meer wat zij gezegd heeft....

maar ik weet het wel, maar weet ook dat zij dat niet kan hard maken, dat het gewoon niet waar is, daardoor kan ik verder met mijn leven......moet wel die stress kwijt...dus heb net maar een boek besteld met allerlei methodes om van de stress af te komen, tenslotte begint het leven bij jezelf.......het veranderen van de wereld ook

heel veel sterke, geluk, kracht, wijsheid en ook GEDUld EN liefde gewenst
bjm

Zon, 14/10/2012 - 12:20 — evee

ik zag dat je ergens anders

ik zag dat je ergens anders had geschreven: kijk mijn vrouw is mogelijk ziek, die van jou waarschijnlijk niet...
Laat dit los, praat hetr nietr goed. Ik begrijp dat het moeilijk te accepteren is dat ze niet meer wil, maar pas als je dat vollesdig accepteert kunnen jullie goede safspraken mbt. de kids en kunnen jullie apart van elkaar verder met jullie leven.

Dat jij al had bedacht dat je huis perfect zou zijn voor gescheiden mensen is bizar. Ik ken echt helemaal niemand die een appart appartement in zijn huis heeft waar zijn exvrouw woont hoor en dat dit niet gebeurd heeft een reden. Op die manier kom je moeilijk los van elkaar en kun je niet echt verder. Want wat nou als zij of jij een nieuwe liefde of scharrel krijgt, dat wordt dan toch een rare situatie? En ik denk dat zij extra veel door je hoofd zal spoken als ze in hetzelfde gebouw woont.

Ik vind het super dat je zo aan je kinderen denkt maar kinderen hebben ook gelukkige ouders nodig he. Wat is er mis mee als zij gewoon in de buurt een huisje voor zichzelf zoekt? groot genoeg om met de kids te kunnen wonen, dichtbij genoeg om de kids op te halen of te brengen naar jou maar ver genoeg weg om elkaar niet altijd tegen te komen en weer een eigen leven op te bouwen?

Zon, 14/10/2012 - 12:54 — bjm

@EVEE

hoi , weet je , diverse mediators geven dit als ideale oplossing aan als de financiele situatie het niet toelaat om anders te doen, daarnaast is het extreem moeilijk om iets betaalbaars te vinden bij ons in de omgeving, heb al een paar huizen en wil er niet nog een bij kopen in deze tijd...zodra de huurders uit mijn andere huis weg zijn kan zij daar heen...en verder is het niet zo bizar hoor...ivm autisme van de kinderen is het nu juist heel erg belangrijk dat de kinderen worden opgevangen in het huis waar zij wonen

en verder is het zo dat het gastenverblijf een eigen toegang heeft, niet door het huis dus, een eigen tuin, die afgesloten kan worden...nee dus geen probleem, is apart huisje op het perceel

op termijn zien wij wel weer verder, voor nu is het belangrijk dat zij weer wat voor de kinderen gaat betekenen , er weer voor hen is, hulp krijgt (en niet van mij) hoe zij met hen om moet gaan, etc.

en dat is nu allemaal eindelijk in gang gezet
zij is blij, de kinderen blij en ook ik blij

heb verder afgesproken met haar dat de kinderen niet zullen worden geconfronteerd met eventuele liefdes noch van haar en dan ook uiteraard ook niet van mij

verder afgesproken dat wij nog tenminste 2 jaar getrouwd zullen blijven
en daarna zien wij wel weer verder

vervelende was nu juist dat er veel afspraken met haar waren gemaakt over de kinderen , maar dat zij die eerst allemaal niet nakwam...alles wat steeds te lastig, kamer te klein...heleboel argumenten...dus daarom deze oplossing waar zij overigens na 3 maanden denken zelf mee gekomen is.....en kijk iets wat zij zelf bedenkt, daar staat zij achter.....dus dat gaat werken voor haar

Ik ook blij, want zo houdt ik het financieel nog even langer vol, weet ik dat het voor de kinderen het beste is....en dus krijg ik eindelijk de rust die ik nodig heeft als dat geregeld is

groetjes en bedankt weer voor je reactie !

Zon, 14/10/2012 - 12:10 — krulie

tonen wie je bent

Waterman : wat goed geschreven : 'Niet haar naar de zin maken, maar tonen, vertellen wie jij bent'.
Het maakt op mij zoveel indruk, omdat ik ook bijna mijn hele leven bezig ben geweest "mijn best te doen", wat heel nobel lijkt, maar wat een enorme valkuil is. Ik verschool me er ook achter. Je plaatst je eigenlijk (onbewust?) boven de ander, terwijl je ook zowat je ander 's slaaf wordt. Ik ben al een poosje op de goede weg. Je geeft een goede en duidelijke reminder!! Het vergt moed jezelf echt te durven laten zien.

Zat, 13/10/2012 - 23:18 — evee

lees nu net je reactie en zie

lees nu net je reactie en zie dat onze berichten erg veel overeenkomst hebben. Je bent dus zeker niet de enige die dit opvalt!

en lieve bjm accepteer hulp van anderen. Je komt zo sterk over maar ik weet dat ook jij er doorheen zit. Praat met vrienden, dat kan soms goede inzichten bieden of verlichting geven.

Zat, 13/10/2012 - 23:31 — bjm

@evee

hoi lieve evee, heel erg dank ook aan jou voor je berichtje ! hoop dat het jou inmiddels ook weer beter gaat !

praat heel veel , er zijn veel mensen die helpen gelukkig, ook hier veel steun, alleen die therepeute van haar ga ik nooit meer naar toe
weet dat zij geen partner meer is nu en misschien ook wel nooit meer wordt, heb ik snel geaccepteerd hoor...des te eerder je los kunt laten des te sneller verwerking gaat

maar wil nog wel graag zo graag eens een keer antwoord, zodat al die erge dingen een juiste plaats kunnen krijgen...en ik af kan sluiten...op weg naar de toekomst...heb nu zelf het verhaal van bijna 20 jaar huwelijk opgeschreven...maar dat is mijn beeld...heb geprobeerd ook haar beeld er bij te beschrijven...maar dat wil ik graag compleet hebben.....maar goed zij kan het zich niet herinneren.......en een moeder die kinderen verlaat......die niet voor hen kan zorgen ? moeilijk hoor te accepteren...ben blij dat ik dat voor elkaar heb gekregen dat zij daar hulp voor gaat zoeken en weer meer met hen doet !

zij zei 1-02 om dat zij geen datum kon noemen, zodra je druk opvoert..weg is zij weer.....nee heeft net allemaal spullen gekocht en de hele boel geschilderd, haar spullen er neer gezet
alleen nu nog daadwerkelijk verhuizen....

en daar de tijd en vooral de kracht voor vinden voor haar, zij heeft immers geen puf...elke dag is zij dood op.........

groetjes
bjm

Zon, 14/10/2012 - 09:08 — waterman

(Geen onderwerp)

Zat, 13/10/2012 - 23:16 — evee

lieve bjm, wat een verhaal

lieve bjm,
wat een verhaal zeg. Enerzijds vind ik het erg knap hoe respectvol je met je vrouw omgaat anderzijds vind ik het ook niet goed. Of ze nou een midlifecrisis heeft of wat anders hetr is allemaal even rot voor jou als partner. Soms lijkt het alsof je het een naampje wil geven zodat het dan wat minder erg voor je lijkt. Je wilt het zo graag zien als iets dat maar tijdeliojk is en dat helemaal bij haar ligt en niet met jullie relatie te maken heeft. Ik ken jullie niet dus kan niet zeggen hoe het precies zit maar probeer die midlifecrisis wat los te laten en haar niet als patient te zien maar als jouw vrouw die deze relatie niet meer ziet zitten. En wees niet altijd zo sterk, jij bent niet haar psycholoog maar haar man. Waarschijnlijk ook hoe harder jij je best doet hoe meer zij afstand neemt.
Ze ontkent dat ze niet heeft gezegd nooit van je te hebben gehouden maar heb jij haar weleens gevraagd of ze de laatste tijd nog van je heeft gehouden en of ze nu nog van je houdt?

Begrijp me goed ik vind het mooi dat je alles zo normaal moghelijk wilt houden voor de kinderen maar kinderen hebben ook een goed voorbeeld van een liefdesrelatie nodig he? liever ouders die uit elkaar zijn en goed afspraken hebben gemaakt dan ouders die geen liefdevolle relatie kunnen hebben maar voor de kinderen bij elkaar blijven.

En waarom komt ze pas op 1 februari, waar heeft ze nu nog 3 en een halve maand de tijd voor nodig dan? Het klinkt eerlijk gezegd niet alsof je vrouw hier echt helemaal achter staat. Tuurlijk hoop ik dat ik het mis heb. Maar het zou zo naar zijn voor de kids mocht ze zich toch weer gaan bedenken of als een volgende man zuich aanbied ze er weer vandoor is.

Zat, 13/10/2012 - 23:37 — bjm

@ evee

hi heb net voor waterman een reactie terug geschreven, daarin kun je denk ik veel antwoorden lezen wat je hier boven als vragen hebt opgeroepen, dank je voor je berichtje
vr groet
bjm

ps : ben haar hulpverlener dus niet, ook haar partner niet op dit moment en misschien wel nooit meer, neemt niet weg dat ik haar met respect wil behandelen ondanks alles, en inderdaad moet oppassen met wat ik zeg, anders rent zij weer hard haar tunnel in,,dan zie je haar ogen weer helemaal wegdraaien...raar om te zien hoor, maar zij kan er nu gelukkig wel beter mee omgaan dan een tijdje geleden !

nee de kinderen weten verder dat hun ouders uit elkaar zijn, dat hun mama een ander heeft gehad, en dat dat mislukt is..heeft zij hen zelf verteld..heb ik nog een mooi gedicht over geschreven aan hen uitgelegd wat scheiden is enzo...

probleem is nu juist net dat er wel afspraken zijn met haar maar zij zich er niet aan houdt......niet kan houden ....etc etc......maar ga er maar van uit dat zij haar best doet !

groetjes
bjm

Wie is online

Online gebruikers

Enquête

bjm's Buddies