Hallo allemaal,
ik ben nieuw op deze site en ben echt zo blij jullie allen gevonden te hebben. Ik heb al meerdere van jullie verhalen gelezen en voel me nu al een stukje minder alleen. Ik heb net zoals de meeste van ons lvd. Sinds 2 weken spreek ik niet meer met de liefde van mijn leven...

Ik zal zo kort mogelijk proberen uit te leggen hoe en wat. Ik heb mijn ex-vriend 4 jaar geleden ontmoet. Hij werk als it-er op het bedrijf waar ik werkte en kwam 1 keer in de maand bij ons programmeren. Ik wist dat hij getrouwd maar was echt helemaal gek op hem. Er klikte gewoon iets tussen ons en na die eerste ontmoeting praatte wij dagelijks via msn (hij woont nogal ver weg dus vandaar) We hebben toen de eerstvolgende ontmoeting gezoend en toen was ik dus echt de weg kwijt. Helemaal verliefd, niet kunnen eten, slapen helemaal over mijn kop was ik. Tuurlijk wist ik dat we nooit samen een toekomst hadden, want hij had een vrouw en kinderen. We zagen elkaar dat eerste jaar 2 keer en na dat eerste jaar had ik mezelf overtuigd dat het gewoon niet kon wat we deden...we moetsen er mee kappen. Nou dat gebeurde ook, we hebben elkaar toen 8 maanden niet gesproken. Na die acht maanden spraken we elkaar weer via msn en we hadden allebei nog dezelfde gevoelens, we waren elkaar niet vergeten en alles was als vanouds. We hebben elkaar toen weer 1 keer gezien maar het voelt zo slecht als je elkaar zo graag wilt aanraken en knuffelen en je doet het niet omdat het niet goed is, omdat het niet mag...dus toen weer hebben we elkaar een heeeel jaar niet gesproken. Nadat jaar kwamen we elkaar weer tegen en weer waren er die gevoelens. Sinds 1 jaar hadden we dus een 'relatie', maar telkens ging het niet goed...ik was misschien ook te verliefd op hem. ASsl hij niks van zich liet horen een dag of twee dan was ik boos of beledigd...en dit kon hij niet aan. Telkens hadden we dezelfde problemen ik vondt niet dat hij mij genoeg aandacht gaf...ja dan denk je natuurlijk wat verwacht je van een getrouwde man?? Niks....ik had ook geen toekomst dromen met hem...het enige wat ik van hem verwachte was liefde...Afgelopen december kwam zijn vrouw erachter dat wij een relatie hadden, toen heb ik gezegt we moeten er mee ophouden, ik wil jou kinderen geen pijn doen maar nee, hij wilde de relatie niet verbreken...sinds die tij sleurt het zo een beetje verder, we hebben elkaar inmiddels al een jar niet meer gezien...en twee weken geleden heb ik dan ook tegen hem gezegd, het kan niet meer, dit werkt niet...ik heb hem gesmeekt te zeggen dat hij niet van me houdt maar dat kon hij niet...ik heb een gebroken hart en weet niet meer of ik leef of dood ben...ik voel me net een steen...