Het is nu een jaar geleden dat mijn ex en ik uit elkaar gingen ( een jaar ja ik weet het.. )
Een half jaar geleden kon ik hem echt vergeten, ik lette niet meer op hem, al bleef altijd wel zon spanning tussen ons hangen.
Nu pas geleden praatte we weer voor de eerste keer, daaruit bleek dat hij nog steeds op me let en hij heeft best dingen gezegd die me weer aan het denken hebben gezet.
Nu kwam ik hem laatst tegen en dan doet hij zo raar, hij kan zich echt geen houding aannemen.
Hij heeft inmiddels een vriendin, maar toch blijf ik die hoop houden dat het ooit nog goed komt, terwijl ik weet dat ik er nooit meer gelukkig mee zal worden.
Mijn verstand zegt dat ik hem moet laten gaan, maar in mijn hart geef ik nog zoveel om hem.
Andere mannen kunnen me ook niet echt boeien, en dat vind ik zo jammer, ik wil niet dat ik hier tijd mee verspil..
Heeft iemand tips of kent iemand het?
De spanning is er nog steeds, moet ik mijn gevoel achterna of mijn verstand?
Voorlopig gewoon je verstand
Voorlopig gewoon je verstand achteraan gaan. Dat is misschien heel tegenstrijdig, maar de simpele realiteit is dat het niet alleen uit is tussen jullie maar dat hij ook een nieuwe vriendin heeft. De kans dat het dus weer goed komt tussen jullie is gewoon heel klein. Je kunt het gewoon beter van je afzetten en om je heen gaan kijken naar een nieuwe vriend. Dit betekent overigens niet dat je hem nu maar moet negeren of zo, gewoon normaal vriendelijk blijven doen, misschien groeit er alsnog wat. Maar pin je er niet vast. Reken er niet op.
Hi Eviansie, Dat het een jaar
Hi Eviansie,
Dat het een jaar geleden, geeft niet. Uiteraard kan het nog steeds spelen, er staat hier geen tijd voor dus het is zeker niet raar .
Spanning kan er altijd zijn, je hebt niet voor niets een relatie met hem gehad, dus ergens is dat wel gezond. Maar laat je vooral niet gek maken door de emotie 'hoop', uiteraard hoop je dat het goed komt maar vooral omdat je zelf al zegt dat je er niet gelukkig van zal worden waarom dan nog de hoop? Stel dat alles goed zou komen, dan zou het toch niet werken omdat je niet gelukkig bent, dat is ook niet iets wat je wilt toch?
In dit geval dus echt denken met je verstand, en geef het een plekje in je hart, laat het rusten.
Focus je eerst op jezelf, zorg dat je het verwerkt hebt en je weer fijn voelt en dan komt die interesse naar andere mannen vast wel.
Hopelijk snap je een beetje wat ik wil zeggen en heb je er wat aan
Veel sterkte en wijsheid, je komt er wel weer bovenop
@Eviansie
Heel herkenbaar, ook ik had na 1 jaar erg moeite met loslaten en klampte me dan ook vast aan hem en iedere zin/woord die hij zei. Alles kon erop wijzen dat het misschien nog wel ooit goed kon komen, maar zelf wilde ik dat ergens niet omdat ik ook, net als jij nu, wist dat het nooit meer goed zou komen. Het is meer een weemoed gevoel denk ik, je verlangt naar dat wat ooit is geweest. Maar dat is nu niet meer, en het zal nog wel een tijdje duren voordat je dat écht voelt.
Niemand kan je tips geven, volg gewoon jezelf en hoeveel tijd jij nodig hebt. Maar ook: schop jezelf onder de kont en laat je niet gek maken. Zorg dat je jezelf geen hoop geeft voor iets waarvan je weet dat het je toch niet meer gelukkig zal maken en wat ook niet meer zal komen. Koester dat wat is geweest, maar zet het nu niet op een voetstuk zodat jij niet verder kunt. Het is over en het leven is nog zo mooi.... Neem de tijd, maar richt je op jezelf en niet op hem. Neem afstand! Maar koester ook dat wat is geweest (ik ken jullie verhaal verder niet). Hou geen wrokgevoelens, geen hoopgevoelens, ga verder. In jouw tempo.