Hallo allemaal,

Eigenlijk gewoon even een berichtje om mn ei kwijt te kunnen..
En mezelf moed in te praten..

Ik kan dit.. Na 3 jaar aan uit aan uit aan uit.. is het nu weer uit..
Ik durf het tegen niemand te zeggen want ja het kwam altijd weer goed..
Nu is het anders. . Ook dat zeg ik altijd als het uit is. .
Dit keer is het echt over. . De ene keer met meer verdriet dan de andere keer. .
Dit keer met erg veel verdriet van mijn kant en hij heeft me op meeste mogelijke manieren geblokt. . Ik kan hem niet bereiken. . Alleen per mail maar dat negeert hij..
ook dat is nog nooit eerder zo gegaan. .
Dus dit keer is het echt. . Tenminste het voelt echt. . Hij wil niet meer verder. .
Ik moet het onder ogen zien te komen. . Ik weet dat ik hem met rust moet laten. .
Maar ik kan het niet. . Het is me 1 dag gelukt een paar dagen geleden. . Elke x mail ik hem weer. . Probeer ik hem te bellen met geheim nummer. .
Ik weet het zo werkt het niet. . Ik moet hem in ieder geval de rust en tijd geven om me te missen. .
Ik kan het niet. . Ik ga kapot..

Maar waarom eigenlijk. . Zo leuk was onze relatie niet. Zo leuk hadden we het niet.
we gingen nooit eens wat doen. Bleven altijd maar thuis. . Ik irriteerde me mateloos. .
en zo kan ik nog wel even doorgaan. .
Maar toch als ik bij hem lag en ik keek naar hem. . Ja hij was het. .
Of wilde ik gewoon dat hij het was? Projecteer ik gewoon perfectie op hem.
Hij zei altijd dat ik verliefd was op het idee van hem.
Misschien heeft hij altijd wel gelijk gehad. .
Misschien moet ik het accepteren dat het over is ook voor mn eigen geluk..

maar als mn verstand dit allemaal weet. . Waarom voelt het dan niet zo?
waarom hoop ik toch ergens dat het wel gewoon weer goed komt..
Zoals altijd. . Altijd komt het weer goed. .
kom gewoon bij me terug. .
Ik mis je
ik hou van je
ik wil niet zonder je