Na 5 jaar en 3 maanden is het dan echt voorbij. Een week geleden, op zondagnacht, is het uitgegaan tussen mijn (ex)vriendin en mij. Nog steeds is het maar moeilijk te geloven en nog steeds kan ik het niet echt accepteren. Zij heeft het uitgemaakt, maar op sommige momenten heb ik hetzelfde overwogen. Maar nu na een week vrijgezel en heel veel afstand tussen ons, weet ik zeker dat ik nog steeds ontzettend veel van haar hou. En ik heb er nog steeds alles voor over om haar terug te krijgen.
Het ging al een tijdje niet vanzelf allemaal, zij wilde meer vrijheid en ik was veel te afhankelijk van haar. Ik was er al wel mee bezig deze dingen te veranderen, want het was te erg, ik hield teveel van haar en verstikte haar op deze manier. Maar als je ongeveer 2 maanden geleden een naamplaatje krijgt voor op 'ons' toekomstige huis, dan is het heel erg hard als het dan nu ineens helemaal voorbij is.
Pas nu het een week uit is weet ik wat ik allemaal verkeerd deed, ze had het al wel een paar keer verteld, maar nu pas had ik een helder moment en zie ik hetzelfde. Nu pas weet ik hoe het wel moet, maar nu is het te laat.
Ik hoop nog steeds op sommige momenten dat het goed gaat komen, soms heb ik ook het gevoel dat het allemaal nog kan, als ik nog maar een laatste kans krijg, om te bewijzen dat ik het wel kan en dat onze relatie wel vanzelf kan gaan. Zonder gezeur en met alleen heel veel plezier en goede tijden. Gewoon veel dingen samen doen en ook op zijn tijd iets zonder elkaar doen, want dat mag geen probleem zijn.
Zij is nog steeds het belangrijkste in mijn leven en het doet me pijn dat ik haar niet even kan opzoeken, even kan bellen of even kan smsen. Ik kan haar wel smsen, maar ze reageert daar toch niet zo vaak op, en ze zal dan ook nooit geloven dat ik haar vrijer kan laten.
Op dit moment vraag ik me af of het ooit nog goedkomt, ik hoop van wel, maar ik denk van niet. Het is allemaal ineens zo definitief, de uitzet is verdeeld, we hebben de meeste spullen die bij ons thuis lagen aan elkaar terug gegeven en de vakantie is geannuleerd. Maar toch is er een deel van me dat het nog niet wil opgeven, dat het nog niet accepteerd en dat nog 1 laatste kans wil krijgen om het goed te maken.
De vakantie annuleren was heel moeilijk, maar het moest wel gebeuren, wel weer een hoop geld weg voor niks, want als het aan mij lag gingen we gewoon samen, en hadden we nog steeds een relatie. Nu gaat ze met haar ouders en zus mee, weer naar Spanje, waar ik ook al 2x bij ben geweest. Vorige zomer nog. We hebben het toen goed naar ons zin gehad, en het liefste wat ik nu wil, is die tijden terug halen, maar dat kan jammer genoeg niet. Ik hoop ze toch ooit nog eens met haar te beleven.
Als ik foto's zie van ons, zie van de eerste paar jaren, dan zie ik alleen maar de verliefdheid in haar ogen en dan wil ik weer bij haar zijn. Haar diep in haar ogen aankijken en haar glimlach aanschouwen.
Afgelopen december hadden we 5 jaar verkering, we zijn smaen naar de winterefteling geweest. Het was een prachtige dag, we hebben van elkaars gezelschap genoten. Nadien zijn we in een hotel blijven slapen, niet omdat we niet naar huis konden, maar gewoon om ons jubileum te vieren. Het was een fantastische dag geweest. En kijkend naar de foto's zie ik dat die verliefdheid ook hier wel aanwezig was.
Daarom kan ik nog steeds niet begrijpen dat het voorbij is. Wat kan er in 1 maand tijd allemaal zo gruwelijk misgaan, waarom is het nu dan ineens voorbij?
De enige manier dat de pijn van dit verlies op het moment draaglijk is, is erover te schrijven en te typen en zelfs te denken dat ik het weer goed kan maken en dat we binnen niet al te lange tijd weer gelukkig samen zijn. Ik heb al tientallen bladzijden volgeschreven, misschien om het te verwerken, misschien om haar weer terug te krijgen, ik weet het nog niet. Het enige dat ik weet is dat ik haar terug wil krijgen, want ik hou nog steeds ontzettend veel van haar, en ik geloof niet dat zij dat niet meer voelt.
Ik leef met je mee
Toen ik de mensen leerde kennen ben ik van de dieren gaan houden.
Hoi Life Sucks,
Klinkt allemaal heel erg bekend. Heb zelf ongeveer hetzelfde meegemaakt. Wat misschien ook helpt is het volgende: schrijf een brief naar haar. Niet dat je hem aan haar moet laten lezen maar het lucht misschien op. Helpt bij mij in ieder geval wel. Ik schrijf elke dag een brief naar mijn ex, gewoon om het van me af te schrijven. Het is in ieder geval ook goed om hier je verhaal te doen. Sterkte.
de brief
Hi tweety,
op zich is het goed dat je je verdriet van je af kan schrijven. Wat je wel goed in de gaten moet blijven houden, is dat je je ex niet met een brief kan overtuigen van je gelijk, of dat je haar (of hem) kan laten inzien dat zij of hij bij je terug moet komen. op het moment dat je partner het uitmaakte, heeft hij of zij zich al van je afgesloten, hoe lullig ook. Je moet vooral niet teveel bij je ex blijven hangen. Het is vreselijk, vooral omdat je gewend was alles met je partner te delen, maar je moet je zo snel mogelijk realiseren dat zij of hij dar nu niet op zit te wachten, en je kwelt jezelf er onnodig mee. Je moet je zo hard mogelijk opstellen, alleen voor jezelf kiezen. Het kan inderdaad opluchten om in gedachten een brief naar je ex te sturen, maar je moet je aflsuiten van je ex, dat is de beste tip die ik je kan geven. Veel sterkte.
Ze is het niet waard
Op dezelfde dag dat ik dit verhaal hier heb gepost heb ik mijn ex nog aan de telefoon gehad. Gewoon omdat ik dat nodig had belde ik haar. Ze heeft me op dat moment zo erg de grond in geboord dat ik nu eindelijk mijn ogen heb geopend, ze is het niet waard en ik heb 5 jaar met haar gedeeld, maar kende haar ware aard de afgelopen 3 jaar al niet meer. Ze heeft na 2 jaar een scherm opgetrokken en liet mij nooit zien hoe ze bij haar vrienden e.d. was. Van anderen heb ik gehoord hoe spontaan ze dan allemaal is, maar ik weet ook dat ze op aandacht geilt. Kan op zich geen kwaad, maar het gaat er om hoe je met die aandacht omgaat. Ik ben er nu echter dat ze dat op de verkeerde manier deed.
Zondag belden we dus, ik vertelde haar dat ik een hele moeilijke week had gehad. Ze antwoordde met, dat snap ik, ik ben blij dat ik van je af ben. Dus de afgelopen 5 jaar zijn gewoon niks waard geweest. Ik wist ook al langer dat ze niet echt goed te vertrouwen was, haar gsm verstopte ze altijd, zodat ik niks zou zien of horen. Maar ik heb weleens wat dingen gevonden die niet normaal waren. Ik geloof niet dat ze me heeft bedrogen, maar ze ging gewoon verkeerd met mijn gevoelens om op deze manier, en het maakte haar waarschijnlijk ook nog weinig uit ook. Ze is dus gewoon egoistisch en ze snapt niks van gevoelens van een ander of het interesseert haar niet. Iksnap niet dat ik dit alles niet eerder heb gezien, maar ja liefde maakt blind zeggen ze, en dat is waar.
Ik heb nu geen gevoelens meer voor haar, die heeft ze in dat ene gesprek helemaal eruit gestampt. Ik ben slechts kwaad op mezelf omdat ik het niet heb gezien en dat ik zoveel voor haar over heb gehad, terwijl zij zo weinig voor mij over had. Ik heb er ook spijt van dat zij de eerste is geweest waar ik het bed mee heb gedeeld, want achteraf weet ik dat zij die ervaring niet waard is geweest.
Ik weet ook zeker dat ze nooit meer iemand zal krijgen die zoveel voor haar zal doen en zoveel van haar zal tolereren.
Bedankt voor het advies van het schrijven, ik heb echter altijd mijn problemen van mmij afgeschreven, ik heb nu nog 1 brief liggen, van 20 kantjes, daarin staat hoe ik me de afgelopen maand heb gevoeld en wat ik er van vind wat ze allemaal heeft gedaan. Ze zal deze brief nog krijgen, (ik heb verder niet laten merken dat ik echt boos ben, en heb haar ook niet verteld wat ik precies van haar vind) en daarna zal ik nog weinig contact met haar hebben.
Zelfs een smsje, omdat haar opa afgelopen zaterdag werd gecremeerd (heb ik dus ook 5 jaar gekend) met daarin medeleven, werd niet gewaardeerd, ik moet haar met rust laten liet ze weten. En ze kan me niet luchten of zien. Ze heeft het nu zo gedraaid (voor haar eigen), dat ik alles verkeerd heb gedaan en dat zij eigenlijk het slachtoffer is. Ik walg op dit moment van haar, ze is voor mij op dit moment het laagste van het laagste. Ze wilde vrienden blijven zei ze, maar daar geloof ik weinig van door haar gedrag. En ik wil ook niet iemand die zo met iemands gevoelens speelt en steeds een ander de schuld geeft.
Ik ben op dit moment helemaal over haar heen, en ik hoop dat ik een meisje leer kennen dat het wel waard is om al die moeite voor te doen.
Natuurlijk is dit maar 1 kant van het verhaal, maar ik ben op dit moment niet beinvloed door hatelijke gevoelens en dergelijke, en dit is zoals ik alles heb ervaren met haar. Ik ben ontzzettend verliefd op haar geweest en heb heel veel van haar gehouden, maar ik ben ook blind geweest. En mezelf zo bedriegen zal ik nooit meer. Ook mijn omgeving zal eerder ingrijpen voortaan, want schijnbaar zijn er veel mensen, (zelfs familie van haar) die zeggen dta ze het niet waard is en dat ikbeter verdien. Ik denk trouwens nog wel aan haar en de dingen die we samen hebben meegemaakt, en ik kan nog steeds niet geloven dat ze op deze manier er een einde aan heeft gemaakt. Op de momenten dat ik aan ons denk, bedenk ik me ook dat meer dan de helft van onze relatie een leugen was, jammer maar helaas. Ook bedenk ik me dan dat ze me lange tijd nodig heeft gehad omdat ze het thuis heel moeilijk had, ze had een hekel aan haar ouders, en omdat ze geen zelfvertrouwen had. Ik heb haar hier boven op geholpen, en nu heeft ze me dus niet meer nodig. Het is heel hard, maar het is wel de waarheid. Misschien ben ik hierdoor voor het leven getekend en zal ik altijd moeite hebben om me nog ooit zo kwetsbaar op te stellen, maar ik zal er wel voor zorgen dat ik niet zo meer word gebruikt en gekwetst.
Bedankt voor het getoonde medeleven, en ik kom er op deze manier veel makkelijker bovenop dan ik ooit had verwacht. Maar dat heb ik eigenlijk aan mijn ex te danken.
Groeten en voor iedereen met ldvd, probeer niet boos te zijn op degene die je pijn doet, maar probeer er zelf bovenop te komen, door te gaan leven. En te weten dat er nog en mooie toekomst voor je ligt.
Sterkte allemaal
Toen ik de mensen leerde kenn
Toen ik de mensen leerde kennen ben ik van de dieren gaan houden.
Ook ik denk niet dat ze 5 jaar bij je was gebleven als ze niet van je hield. Ik begrijp heel goed dat je in een vlaag van kwaadheid dingen zegt die je niet meent (doe ik ook) maar bedenk wel dat je die woorden niet meer terug kunt nemen. Mijn ex heeft in zijn kwaadheid verschillende dingen tegen mij gezegd waar hij mij heel erg mee de grond in heeft geboord en die hij achteraf niet meende. Maar het is natuurlijk wel zo, die dingen zijn wel gezegd en dat vergeet je niet zomaar. Volgens mij weet je op een gegeven moment zelf ook niet meer wat je gevoelens zijn, heb ik wel, het ene moment mis je je ex en het andere weer niet. Heel erg verwarrend maar het hoort bij het verwerkingsproces denk ik. Sterkte
En opeens gaan je ogen open
Lekker zeg dat je nu boos kan zijn in plaats van verdrietig!
En af en toe zal je nog best denken toch ***** dat het zo is gegaan maar voel hoe je kracht terug komt als je boos bent! Ik vind het af en toe heerlijk om te roepen eigenlijk was je gewoon een leugenaar!
Heel goed dat je je eigen leven weer op pakt dat is ook heel belangrijk!!!
Je verhaal kon de mijne zijn de oma van mijn ex overleed, hij werd ontslagen zat lang in de ww. Bla bla bla en mijn leven liep eigenlijk wel. Nu is zijn leven weer op de reels en maakt hij het uit??
Ja daar had ik even niet op gerekend?
Ik heb zoveel energie aan hem gegeven en nu valt dat weg dat is een klap ja.
Daarom ga op zoek naar een 'heel'iemand want twee hele mensen kunnen een toekomst hebben. Maar wanneer er al 1 iemand in de put zit is feitelijk de relatie al scheef.
Ik hoop dat je je gevoel lang kan vast houden!
jezus
jezus, wat dit is nogal heftig zeg... Maar ik denk toch dat de agressie weer gaat zakken bij jou en bij haar en dat het ergste er nu wel uit is. Geloof maar dat ze er spijt van heeft van die uitspraken, ze blijft niet 5 jaar bij je als ze niet van je houdt, alleen je had niet moeten bellen of gewoon moeten luisteren en dan zeggen ok ik hang nu op groetjes.
Ik ben er nu wel achter, loopt je vriend(in) weg geef hem of haar rust rust rust todat ze zelf contact opnemen dan ben je volgens mij een winnaar??. Ik moet er wel eerlijk bij zeggen ik kreeg het ook niet voor elkaar en belde en smsde de eerste 2 weken elke dag.
hoi
ik wil zeggen dat ik je heel goed begrijp het is nu ook uit met mijn eetste liefde en ik zou graag met je in contact komen misschien kunnen we elkaar troosten in deze moeilijke tijd. ANNEMARIEMARIE@hotmail.com