Jeetje mensen, wat is liefdesverdriet toch pijnlijk! Alleen maar aan die gene kunnen denken, niet kunnen eten, niet kunnen slapen, vooral dat misselijkmakende onderbuikgevoel. De ochtenden zijn het allerergst, dan weet ik echt niet waar ik het zoeken moet van de pijn. Ik kan amper eten dus val snel af, ik ben van 58 kg naar 52 gegaan in zeer korte tijd. En vooral huilen, heel veel huilen. Ik heb geen plezier meer in uitgaan, want ik wil helemaal niet met andere jongens flirten, ik wil hem!

Afgelopen dagen nog contact gehad, ik kan het gewoon niet, hem loslaten... Ik heb hem zelfs gesmeekt om een kans, tevergeefs:(... (ik voel me echt wanhopig en een loser als ik het zo teruglees) Hij heeft aangegeven dat het ''ooit'' heel misschien nog goed kan komen. Dit door elkaar af en toe te zien, soms te smsen enz. Ik heb het tenslotte zelf uitgemaakt in een ruzie, maar wat een grote fout was dat. Dus ik was in alle staten om die hele kleine mini kans te krijgen.

Liet het deze week een beetje van hem afhangen en ja hoor de smsjes kwamen wel. Het waren van die kortafberichtjes, maar ik wilde meer. Onze voormalige afspraak van smsen en elkaar zien wanneer het hem uit kwam werkt niet voor mij. Heel erg onzeker werd ik er van, toen heb ik hem gevraagd of ik hem mocht bellen, had hem gevraagd of hij wat meer zijn best wilde doen voor ons. Kreeg ik weer te horen dat het totaal geen kans meer had. Zijn gevoelens waren veel minder dan eerst. Keihard nog een keer horen dat er geen hoop meer is! Maar toch kan ik hem niet loslaten, ik denk dat het me alleen in etappes lukt dus: eerst elkaar niet zien, maar wel af en toe smsen, daarna pas het hele contact verbreken. Ik weet uit voorgaande relaties dat het eerst soms nog even goed mis moet gaan, voordat je die knop om kunt zetten dat je geen contact meer wilt. Maar ik zit nu nog in de fase dat ik het niet kan en wil begrijpen. Hij kan mij ook niet loslaten, hij wilt per se vrienden zijn, hij wilt me ook nog zien, we hebben afgelopen maandag zelfs nog gekust en zijn daarna in bed beland. Hij zei dat het nog erg vertrouwd voelde en dat er zeker nog liefde was. Hij is bang dat het 1 maand goed zal gaan en dat het daarna weer hetzelfde zou worden.

Ik kan het gewoon niet begrijpen hij had altijd alles voor me over, hij was altijd de gene die achter mij aanliep. Maar er is een knop omgedraaid bij hem. Nu zit ik in zijn positie. Wat heb ik een spijt, maarja spijt komt te laat en is mosterd na de maaltijd zegt hij.

Mensen ik weet het gewoon niet meer, ik ben er ZOOOOO ontzettend kapot van.