na een huwelijk van bijna 22 jaar, die heel stormachtig is geweest heb ik het verloren. Ik zal even het een en ander vertellen [van me afschrijven]. De eerste 12 jaar hadden we een goed huwelijk, totdat we een eigen bedrijf kregen waar hij vol inging, alles draaide om het bedrijf er waren een hoop spanningen op het bedrijf, en onderlingen conflikten met zijn collega`s en geldproblemen. dus hij ging na zijn werk bier drinken, naar nachtclubs enz, Hier hebben wij heel veel ruzie om gehad, veel verdriet van mijn kant en spanningen, En natuurlijk heb ik toen weleens gedacht ik pak mijn spullen en ga er vandoor, maar dan spraken we weer met elkaar, en dan ging het weer even goed, hij had mij ook nodig in die tijd omdat het faisiment op de loer lag. En hij daardoor geestelijk ook niet lekker ging door alle spanningen toen werd hij wat rustiger, op een gegeven moment is het bedrijf toch naar de knoppen gegaan en zijn we heel veel geld verloren enz, Dan groei je weer naar elkaar toe, en ga je er samen voor om de boel op te bouwen. Ik ben een opleiding gaan doen met veel wisselende diensten, achter de opleiding kon hij staan maar niet de wisseldiensten maar goed dat hoort erbij. Hij is weer een ander beroep gaan uitoefenen en het leek allemaal wel goed te komen. Totdat hij zijn ex van 24 jaar terug weer tegenkwam en mij vertelde dat hij weer vlinders in zijn buik had en dat deze soms wel 2weken duurde. In die tussentijd ben ik overwerkt,overspannen geraakt. Ik dacht nog die vlinders zakken wel weg. Ik kwam erachter dat ze regelmatig contact hadden via de telefoon, dit kon ik niet meer verkroppen en we hebben er samen voor gekozen dat we voorlopig beter uit elkaar konden gaan. Ik kon me emoties niet meer de baas was verdrietig boos enz. Hij leeft op een roze wolk en ziet zijn toekomst al helemaal voor zich met zijn ex. Ik ben nu 4 weken verder en ben heel boos ik heb hem gesteund met alles en nu ik niet goed in me vel zit en natuurlijk heeft dit ook een aanloop tijd gehad waarin we veel ruzie hadden maar ik kan dat wel verklaren hij wil niet over zijn bedrijf praten en het is zo zegt hij en ik wil dat wel. Hij zegt iedere keer als we ruzie hadden knapte er iets in mij en nu is het op.
Maar ik wil dit niet we hebben al zoveel doorstaan, ik hou gewoon nog van hem, en wil hem terug. wie herkent zich hierin ? of kan mij een goed advies geven.
Geknokt maar nu rollen omgedraaid
Hey
Ik herken je verhaal. Ook ik heb in mijn relatie geduld gehad, mijn eigen wensen opzij moeten zetten voor mijn ex vriend daar hij nog allerlei problemen had met de kids, zijn ex, zichzelf. Altijd heb ik er voor hem geweest, oplossingen gezocht voor de problemen, er voor zijn kids gestaan want hun eigen moeder hangt liever te feesten in de kroeg en altijd gezwegen want ach ze hadden allen al zo veel meegemaakt.
En eigenlijk kwam er niet veel terug, altijd was het antwoord ja ik wil da ook maar hij deed er niets mee. Dus na 2 jaar was ik ook op een punt waarop ik id meer ging knorren en van hem wou dat hij nu ook eens niet mij op de laatste plek zou zetten. Resultaat hij wilde liever terug geen relatie meer, het lukte hem dus blijkbaar niet ....
Tot op heden kan hij zelfs geen diepte geven in zijn reden waarom hij niet meer wil. En dan schrikt hij dat ik boos en teleurgesteld ben.
Wel heb ik hiervan geleerd dat je nu jezelf op 1 moet zetten. Wat vind je zelf nu belangrijk. Ik weet het makkelijker gezegd dan gedaan maar ik probeer me dit ook elke dag voor ogen te houden.
Daar waar ik dacht hij zal me wel dankbaar zijn voor alles wat ik heb gedaan heeft hij nu eerder zo iets van oef terug vrijheid.
En het is id niet makkelijk als je desondanks alles die personen echt nog graag ziet. I know the feeling !!!! Zelfs nu blijf ik de muren oplopen van verdriet terwijl hij precies gezellig verder gaat met zijn kids.
Sterkte maar je komt er ook wel