Voor wat betreft voorgaande 2 blogs. Done is done. Geen email gestuurd. Geen zin meer in het aloude patroon van verdriet en schuld te vallen.

Waarschijnlijk ben je hier omdat je zelf overweegt een brief/sms/email te sturen naar je ex, uit boosheid, frustratie, verwarring, etcetera, etcetera. Hierover kan ik kort zijn: doe dit niet. Het enige wat je te doen staat is om de negativiteit los te laten.

***

Na een aantal uitgebreide oefenbrieven/-emails te hebben geschreven voor mijn ex - zonder deze te hebben opgestuurd - heb ik al wat hiermee te maken heeft een aantal dagen laten liggen. Een paar nachten erover geslapen, zogezegd. Mijn onderbewuste is er toch wel mee bezig. En staat het onderbewuste niet dichterbij je kern, je gevoel, dan je bewuste, als het verstand maar weet wanneer er niet langer sprake is van nadenken maar van bemoeien met zaken die het allang heeft uitgekouwd?

Een periode was ik kwaad op haar, had een hekel aan haar, maar durfde dat niet te (h)erkennen omdat ik simpelweg geen hekel aan haar wilde hebben. Met andere woorden, onbewust stak ik er energie in om vooral géén hekel aan haar te hebben, maar omdat dit impliceert dat ik met die boosheid bezig was, bleef het juist in stand. Ironisch, nietwaar? Fok dat! Ik heb daar echt helemaal geen klap aan, en mijn ex niet.

Welnu. Ik wil de mogelijkheid openhouden dat mijn ex en ik in de toekomst respectvol met elkaar om kunnen gaan, in welke hoedanigheid dat ook mag zijn. Een brief waarin zaken eerder geopend worden dan afgesloten, zinnen geinterpreteerd kunnen worden als beschuldigingen... me op die manier opstellen naar haar toe brengt mij verder van die mogelijkheid. Dat is zonde, zonde, zonde.

Doordat ik zo uitgebreid bezig was met die beerputten, en zeker ook doordat velen van jullie mij op dingen hebben gewezen die ik niet zag, ben ik des te meer in staat geworden om die beerputten te laten voor wat ze zijn. Er zullen vast meer shitterige zaken sluimeren buiten mijn geestesoog. Ik zie te zijner tijd wel of het de moeite waard is om die aan te pakken. Nu voelt het in ieder geval niet dringend. Eigenlijk moet ik dringend mijn energie aan betere dingen besteden. Want het komt allemaal goed. Het komt altijd goed. Misschien kom ik over twee, drie jaar bij mijn ex op kraamvisite. Misschien zie ik haar helemaal nooit meer. Hoe dan ook, weet ik steeds beter: het komt allemaal goed. Met mij en met haar.

Iedereen heeft een leerweg in het leven, iedereen heeft op elk moment in zijn of haar leven uitdagingen die geconfronteerd moeten worden. Zij heeft de hare en ik de mijne. Het is niet aan mij om me met die van haar bezig te houden. Want ten eerste is het ons tijdens onze relatie niet gelukt om elkaar te helpen met onze uitdagingen, ten tweede zijn we al lang niet verantwoordelijk voor elkaars uitdagingen, en ten derde is dit mijn kans om energie te steken in mijn eigen leven (daarmee ook mijn eigen uitdagingen).

Iedereen die heeft gereageerd op mijn oefen-emails: bedankt! Echt super. Echt heel erg mooi dat zo veel mensen zich zo geinteresseerd, ja behulpzaam, tonen in mijn problematiek en vertwijfeling!