Als ik aan je denk, denk ik nog steeds aan sjattie. We zijn weer een aantal dagen verder en het is nog steeds een achtbaan. Nou snap ik ook wel dat dit niet zo voorbij is. Dan gaat het een dag of twee goed en dan komt weer zo’n dag als vandaag. Waar ik mijn maatje mis, mijn liefde mis, mijn lust en leven mis. Oh man, Ik mis jouw lach, ik mis je ass, ik mis je ohh zo lekkere lijf, ik mis naast je liggen/zitten. Ik mis gewoon bij je zijn. Kortom ik mis alles aan jou. Op een dag als deze kan ik nog steeds niet geloven dat we niet meer bij elkaar horen. Ik heb me de laatste tijd voor gehouden dat als er iemand anders zou zijn geweest dat het dan voor mij niet meer hoeft. Maar zo makkelijk is dat niet want mijn ziel verlangt gewoon naar jou! Zo diep zit jij bij mij. Kon ik dat maar gewoon uitschakelen.
Het enige voordeel is mssn dat mijn nieuwe huisje straks op de thuis lijkt, wat hopelijk rust geeft. Maar het kan ook een nadeel zijn, nu ik er zo over denk..
ik ben wel trots dat ik jou mijn meisje heb mogen noemen. Ik ben jou ontzettend dankbaar voor alles wat je voor mij hebt gedaan, hoe je er voor me bent geweest, de liefde die je gegeven hebt. Jij bent mijn grote voorbeeld. Jij bent het allerbeste wat ooit is overkomen en ik was je overal gevolgd. In elk aspect van het leven. Ik hoop dat je mij niet vergeet en onze liefde koestert.
Aan de andere kant kan ik me zo boos maken. Kijk bijv naar mel en wes. Vanaf het begin ruzies. En ze zijn nog steeds samen, komen iedere keer bij elkaar. Dus als er liefde is, is er altijd een reden. Ik heb het al eens gezegd maar dat is toch het allerbelangrijkste. En daar ontbrak het aan bij ons. Soms denk ik, prima als je het ergens anders beter krijgt moet je daarvoor gaan. (Wat waarschijnlijk zo is op bepaalde gebieden) Ik weet alleen zeker dat nobody loves you like i do! Maar soms (lees vaak) wil ik jou gewoon.
Hoop iig dat alles goed met je is, en dat alles goed gaat. Maar daar ga ik vanuit jou kennende. You got this. Me not so much..