Ik wil niet meer denken want het maakt me zo gek! Al vanaf woensdag heb jij je telefoon uitgezet ik kan het stiekem niet uit staan. Ik zou jou negeren en nu doe jij het bij mij.......
Ik weet dat je foon uit is omdat ik nog steeds geen ontvangstbevestiging heb van mijn laatste sms. Toch moet hij weer een keertje aan gaan want het is de foon van je werk. Waarom was ik nou ingestort en smste ik je woensdag toch?? Want nu heb jij het laatst wat van mij gehoord terwijl andersom de bedoeling was! Maar aan de andere kant ben jij nu degene die ooit weer contact moet zoeken want ik heb hier nog een schilderij van jou wat belangrijk voor je is. Zolang die hier hangt weet ik dat je nog eens komt om m op te halen. Maar na alle pijn die je mij nu doet kan ik je ook terug pakken en hou ik t schilderij lekker zelf! Want als je toch deze week nog contact zoekt zal ik er niet op in gaan. Mijn!!! zoon is zaterdag jarig en ik weet wat je hem hebt belooft dus je bent hem verplicht te laten weten wat je nou doet. Want hij ziet jou als zijn 'vader' en dat weet jij donders goed. En hem mag je geen pijn doen nee dat kan je niet maken!!!
Maar ik kan jou wel pijn doen door te zeggen dat je ook dan niet welkom bent na dat je mij zo behandeld. Maar waarschijnlijk wordt je dan boos en bereik ik juist het tegenovergestelde van wat ik eigenlijk wil bereiken.
Waarom voelen wij alleen de pijn??? en lijk jij helemaal niks te voelen!
Ik wist niet dat je z'n harde eikel was??!!!
Maar ja jij bent verliefd en zult wel de geweldige jongen uithangen bij haar. Mis je ons dan totaal niet na die 7 jaar?? Je weet hoe ik me hier nu voel maar het kan je niks schelen wat heb ik zo verkeerd gedaan dat ik dit in eens verdien???? Dat je niet even kunt reageren op mijn mail??? Ben ik dan zo erg? haat je me dan zo??? in eens???
Of vult zij alles op haar die net een paar weekjes kent? Is ze nu al belangrijker voor je dan wij?? Ik begrijp het niet gewoon een simpele reactie is dat echt teveel gevraagd? Weer de nacht in zonder jou ik voel me zo alleen........ Morgen weer die lange kut dag want overdag door de weeks hoor ik zo wie zo niets.
Voel me echt zo leeg en zo slecht ik wil niet meer dit voelen want jij voelt t ook niet dus je bent het niet waard! Ik wou dat we een half jaar verder waar maar de tijd duurt juist zo lang. Nog nooit van mijn leven heb ik uit gekeken naar de winter maar nu nu doe ik dat wel, niet voor de winter maar de tijd ik wil de tijd voor bij zijn van verdriet en gemis!
Ik geloof in ieders lot, jij ook, dat weet ik en ik probeer mezelf te laten geloven dat als dit jou lot is verliefd worden op een ander en deze pijn dus mijn lot dat er voor mij in de toekomst ook nog wat klaar staat!
@quaritje
Nou zeg. ik denk dat er een hoop mensen hier die dit verhaal heel herkenbaar vinden.... Zoals je misschien overal ook leest, het word beter!!! Eerste dagen/weken zijn zwaar... maar ik hoop dat je snel beseft dat je helemaal geen partner nodig hebt om gelukkig te zijn! Het kan leuk voor erbij zijn, maar het kan ook zonder! Ik lees dat je een kind hebt, nou, dat lijkt me al iets om geweldig trots op te zijn en gelukkig mee te zijn.
Sommigen mannen (en vrouwen) zijn gewoon eikels en kunnen ineens veranderen, nou, lekker voor hun, maar van de zotte dat je je leven zo laat beïnvloeden door zo dildo... en misschien jammer dat hij niks laat horen, ook niet als jou zoon jarig is, maar zo is het en je moet het er mee doen....
Ik zou zeggen, even doorbijten en focus je op je eigen geluk en leven, en ook die van je kind(eren)!
Even een Oprah moment:
JIJ maakt je eigen geluk en JIJ kiest de weg ernaar toe.... Niemand die jou gelukkig kan maken, behalve JIJZELF!
Ken het
Ik weet precies wat je meemaakt! ik voel vaak hetzelfde (herken het)
Heel veel sterkte en doorbijten, die ik ook!!
herkenbaar
heey quara,
het lijkt idd soms alsof mannen er niet mee zitten...aan de telefoon kunnen ze lekker afstandelijk doen en acteren alsof het ze geen reet kan schelen....t is erg zwaar ik weet het....het lijkt alsof zij zich prima vermaken terwijl wij zitten weg te kwijnen....maar het tegenovergestelde is waar....mannen stoppen misschien hun gevoelens weg maar zijn niet van steen....al voelt het wel zo....t is ook wel heel hard dat hij 7 jaar heeft weggegooid voor een nieuwe vrouw....lijkt me erg zwaar voor jullie!
t voelt als verliezen als je de laatste bent die wat heeft laten horen, bij mij is dat ook altijd een wedstrijd...merk ik zelf... ik was vandaag ook weer zo zwak om hem te bellen....echt kloten is dat!
Ik hoop dat je de kracht vindt om sterk te zijn, er boven te staan....zet dat schilderij maar lekker weg...hij komt het vast nog weleens halen...of je zet het voor zn deur.? ben je er vanaf, geeft je misschien meer rust?
Liefs en sterkte!
Esperanca