Ik geloof niet meer in sprookjes...

afbeelding van Nathalie1982

4 maanden geleden ontmoette ik iemand bij de MC. Ik werd voor de tweede keer in mijn leven zo erg verliefd dat ik de hele dag wel kon zingen! Hij bleek ook nog echt leuk in de omgang te zijn, konden het goed vinden. Voor mij leek het wel een sprookje om iemand tegen te komen waar ik het zo goed mee kon vinden er leuk uit zag en dat ook van mij vond. Ik vond hem wel wat jong qua karakter, maar dacht dat kan altijd. Tot ik in de gaten kreeg dat hij dingen niet vertelde of eromheen draaide. Deze jongen stelde zich voor als Victor, 26 jaar. Maar verder wist ik eigenlijk niks en dit bleef 3 maanden zo.

Dit was op zichzelf al vreemd, ik wist niks van hem op het internet was ook niets van hem te vinden. Ik deed mijn best dit te negeren, het gevoel van er klopt iets niet... Maar na 3 maanden werd het gevoel te heftig, ik moest weten wat er was. Hij had alleen op de zondag tijd en af en toe door de week. Hij heeft een eigen zaak en ik geloofde hem hierin. Kwam vaak zijn afspraken niet na, leek de boel te verdraaien. Ik ben een middag op onderzoek uitgegaan, zijn telefoonnummer gegoogled en kwam bij een heel ander persoon uit, vlak bij de plaats waar hij zou wonen. Deze jongen heeft heel zijn leven verzonnen, hij had een andere naam, is 24. Mee geconfronteerd, het was omdat ik ouder was en hij dacht dat ik hem dan niet zou willen. Ik geloofde het. Kan mezelf nu wel voor mijn hoofd slaan.

Nu een maand verder, ik bleef zoeken en ondekte ook een hoop dingen, hij bleek overal over te liegen en ik maar verliefd blijven en nog. Ik heb er zelf een eind aan gemaakt, maar het blijft pijn doen. Ik wist niet dat dat kon al na 4 maanden.

Nu ik definitief de knoop door heb gehakt, belt hij ineens 30 keer per dag, blijk ik ineens heel belangrijk te zijn, staat hij voor de deur...

Ik moest even mijn verhaal kwijt, daar ik het eigenlijk tegen niemand in mijn omgeving echt durft te vertellen, schaam me een beetje dat ik zo naief ben en eigenlijk gewoon van het goede van de mens uitga.

Wist zelf ook niet dat iemand die ik maar zo kort ken mijn leven op dit moment even zo hel maakt, dat zegt natuurlijk meer over mezelf...

afbeelding van ivlas

jij hoeft je niet te

jij hoeft je niet te schamen! mensen die al zo beginnen hebben een steekje los meid. Ze hebben iets te verbergen. Gewoon vergeten en blijven uitgaan van het goede in de mens. Laat mensen gewoon niet zo makkelijk meer toe na zo'n korte tijd. Eigenlijk heb je jouw eigen verlangens geprojecteerd op hem, je maakte hem tot iets wat hij niet was omdat je misschien zo hoopte dat hij dat zou zijn. Nu hij dat niet blijkt te zijn, is het tijd om terug te keren tot de realiteit. Hij is het niet waard om je ellendig over te voelen, je weet namelijk niet eens op wat je nou eigenlijk verliefd was, want de persoon die je zo leuk vindt, bestaat niet. Leuk he, ik ben ook een keer zo op mijn bek gegaan hoor, en velen met je denk ik. Er lopen een hoop gekke figuren rond. Ik sta van niks meer te kijken en word nu pas echt gek op iemand als ie een hele hoop tests heeft doorstaan Knipoog.