Goh is dit lang geleden dat ik hier nog iets neergepend hebt... Eens in de week kom ik hier lezen, dan lees ik jullie verhalen en herinner ik mij weer hoe moeilijk het geweest is en van hoe diep ik omhoog gekrabbeld ben. Momenten die ik echt niet meer wel meemaken, momenten waarvan ik dacht dat de pijn nooit zou overgaan. Heb mijn blogs ook herlezen. Merkwaardig hoe een mens zich zo kan laten beïnvleoden ,manipuleren door iemand anders. Hoe een mens zich kan vastklampen aan iets dat eigenlijk niets is.
Ik heb moeite gehad om het hoofd boven water te houden, moeite om toch maar iets van positief te zien in deze hele wereld, in mijn leven.
En nu welgeteld 6 maand later, sta ik er terug... Sterker dan nooit voorheen. Weten dat ik alleen de hele wereld aankan ,dat ik met mezelf genoeg heb.
Mijn single leven vlotte echt goed, ik kon weer genieten. Iets dat Jelle zo mooi formuleerde voor me. Hij heeft je het vermogen afgenomen van iets te kunnen genieten... Dat heb ik terug gevonden. IK en niemand anders.
Een maand geleden gebeurde iets dat ik echt nooit meer zag gebeuren en waar ik ook totaal geen behoefte aan had... Ik leerde iemand kennen, iemand waar het mee klikte, iemand waar ik beetje bij beetje zo ontzettend verliefd op geworden ben.
Ik heb moeite gehad me open te stellen voor iemand terug en nu nog is het helemaal niet makkelijk iemand graag te zien. Graag zien betekent immers dat je gekwetst kan worden en dat wou ik kost wat kost voorkomen vanaf nu.
Maar toch, hij maakt iets los in mij en laat me zien dat liefde ook mooi kan zijn. Dat het ook gewoon vanzelf kan gaan.

En men ex... die belt 2x/week minimum. Sinds hij weet dat er iemand anders is beseft hij blijkbaar wat hij weggegooid heeft... Het is aan mij nu, ik heb vol fierheid en trots en zelfvertrouwen verteld dat ik nu gelukkig ben zonder hem. En hij... hij ligt in de knoei met zichzelf, weet wat hij kwijt is, beseft wat we hadden, is blijkbaar niet gelukkig bij zijn nieuwe vlam die oh zoveel beter was dan ik... En ik, ik moet er eigenlijk heel hard om lachen. Zijn klap komt (is aan het komen). Hij durfde dan nog zeggen: "je weet niet wat het is nu te moeten horen dat jij iemand anders hebt"... Ik weet niet wat het is nee, ik die tientallen keren moeten horen heb dat hij niet trouw was, die buitengezet is omwille van een ander, die de eerste maanden in een hoekje zat te wenen in mijn nieuw vreemde huis en niet wist wanneer de tranen zouden stoppen... het deed soms echt fysiek pijn al dat verdriet... Ik zou nu moeten medelijden hebben met hem omdat hij ervan afziet dat ik nu gelukkig ben...Man toch, laat me niet lachen....

Vecht voor jezelf, kom op voor wat je zelf wil en waar jij gelukkig mee bent. Lees mijn blogs en merk hoe je van heel ver echt terug op je poten kan terecht komen.
Ik wens jullie veel sterkte , geef het tijd om alles te verwerken. Ik ben er ook nog lang niet en het verleden speelt me meer dan parten, maar het komt wel goed.
Daar ben ik meer dan van overtuigd en NIEMAND zal me ooit nog zo raken als hij. NIEMAND zal me ooit nog zo vernederen als hij.

Liefs Doubt, jullie kunnen het x