Waarom zijn er zo van die dagen dat je van de wereld wil verdwijnen... Een goede explosie dat ik gewoon verdwijn... Voel me soms zo ellendig en niemand die me kan begrijpen. Heb er met verschillende vrienden en vriendinnen over gepraat maar niemand kan het echt begrijpen hoe het is als je je eigen niet meer kan zijn, gewoon omdat je zo verlangt naar hem. Het is verschrikkelijk wat hij me allemaal heeft aangedaan maar toch... ik mis hem zo ontzettend. Had vorige week vrijdag onze eerste gesprek in een maand...kort samengevat: precies 2 verliefde pubers naast elkaar. En eigenlijk mag het allemaal niet want ik weet nu zou het weer allemaal lukken maar binnen een jaar of zo... wat dan.
En toch... heb er met iemand over zitten praten hoe het komt dat ik me soms zo ongelukkig voel, gewoon omdat ik de helft van mezelf kwijt ben. Die vriend: je hebt alles wat je wilt hebben: een mooi uiterlijk,een mooie job, een leuk huisje... maar dat kan me eerlijk gezegd allemaal niet geven, wat iedereen mag zeggen interesseert me niet maar wat mijn ex zegt wel... Man man man ik mis hem zo... en daarbij komt nog dat iedereen in mijn omgeving samen gaan wonen is, gaat trouwen of aan kinderen is begonnen... na 4 jaar had ik die stille wens ook...jammer dat het nooit met hem zal zijn al hoop ik ooit van wel