ik voel me opeens na een tijd weer zo verdrietig.. bijna depressief. ik luister weer de liefdes(verdriet)liedjes en wil alleen maar op de bank liggen en heel veel zelfmedelijden hebben.
al een half jaar uit en nog steeds heb je plots weer van dit soort dagen waarop het zo slecht lijkt te gaan. alles , al het andere wat je hebt, lijkt ook zo waardeloos en niks vergeleken bij de liefde die ik had met hem.
Ik voel me zo verdrietig, het doet zo'n pijn in mn hart. Ik wil hem zo graag weer vasthouden en knuffelen... ik wil zo graag weer lieve woordjes van hem horen en ik wil zo graag weer met hem lachen. Op dat soort momenten voelde ik me zo gelukkig. Zo blij. Alles was perfect. En dat gevoel heb ik alleen maar met hem gehad in mn hele leven en dat heb ik al zo lang niet gehad, ik mis dat zo erg... en ik ben nu zo bang dat ik dat gevoel alleen met hem kan hebben en met niemand anders. oftewel dat ik me nooit meer zo kan voelen..
dit doet zo'n pijn in mn hart. kom ik hier ooit uit? uit deze ellendige, pijnlijk, verdrietige, oneindig diepe dal?