doet pijn als je beseft dat het einde er is en dat het beter is om alleen verder te gaan,het ligt niet aan het houden van ik hou echt zielsveel van hem maar ik kan niet op hem bouwen,vandaag hadden we het uitgesproken en het was weer helemaal owke dacht ik,en hij verteld me doodleuk vanaaf dat hij ff met een ander meisje uit is geweest.wat moet ik hier nou mee,ik kom niet verder met deze man,soms heb ik het gevoel dat ik alleen maar voor de neuk ben en als ik dat aan hem vraag.zegt ie nee hoor ik hou toch van je.maar goed tis toch niet raar dat ik baal als hij dan met een ander meisje uitgaat.ja maar het was niks zegt hij dan moet ik daar nu mee.hij doet me pijn daarmee en dat snapt hij dan weer wel maar dan haalt hij weer een rotstreek uit.ja zegt zn nichtje dan,is kampersmentaliteit,dus als je op een kamp woont mag je alles doen wat goed verboden heeft?ik vraag me af kom ik hier wel overheen,want op het moment voelt het als ik ztervende ben,het vreet gewoon aan je...is die ware man er wel voor mij?ik vraag me af..ik ben op,ik kan niet meer..
Toch doorzetten, je hebt een
Toch doorzetten, je hebt een hele moedige stap gezet.
Ik vroeg hem ook maar dan wel met andere woorden: ben je nog wel gelukkig met mij? Want zoals je nu doet kunnen we niet meer bouwen op elkaar. Ik raak je kwijt, en dat deed ik ook.
Dus heel moedig van je, nu zul je door de zure appel moeten bijten en dat kan misschien wat tijd duren.
Maar de zon zal weer schijnen!
Liefs,
Dearest...