Gister ben ik op stap geweest met vrienden. In mijn vorige dagboeken kon je lezen dat het bij ons kermis is. Ik heb hem weer gezien en hij is net een vreemde voor me. Het is alleen zo dat ik heel veel angst heb. Gister ben ik in de kroeg in het bijzijn van mijn vrienden compleet ingestort. Ik ben zo bang voor wat komen gaat. Dit blijft ook dag in dag uit door mijn hoofd spoken. Wat hebben die 5.5 jr voor hem betekend, hoe snel zou hij een ander hebben, kom ik nog wel iemand tegen. De ene keer gaat het goed en voel ik me ook goed maar er hoeft maar iets te gebeuren en ik sla helemaal om. Het is nu een week geleden en ik kan weer niets anders doen dan huilen. Hij belde vandaag op om te zeggen dat hij morgen met me wil praten, waarschijnlijk kan hij geen oplossing vinden. Ik weer goed over de zeik omdat ik ook weet dat hij er niet over nagedacht heeft, dit heb ik ook gezegd en toen nog geen 5 min later belde hij weer om te zeggen dat hij toch nog wou nadenken. Aan het einde van het gesprek kwam eruit dat hij nu nog niet wist of hij wel of niet wou praten. Ik wil hem ook absoluut niet terug want hij heeft me te veel pijn gedaan en is niet oprecht geweest. Maar ik ben dus heel bang voor het onbekende. Hij weet ook niet dat ik niet meer wil maar ik heb dat bewust verzwegen voor hem. Dat geeft mij meer tijd om te verwerken enzo. Nu hij dus belde komt het allemaal steeds dichterbij en komen de angsten 10x erger naar boven. Wat als het morgen toch praten is en dat hij savonds al een ander heeft? Hoe moet ik dat dan weer verwerken????? Ik ben aan het eind van mijn latijn en weet het echt allemaal niet meer. Ik weet nog maar 3 dingen en dat is dat ik hem niet meer wil, ik vrienden heb en dat ik doodsbang ben. Ik hoop echt dat jullie mij kunnen helpen al is het alleen maar om mijn gedachten te kunnen verwoorden.
kaatje