Na bijna 12 maanden nog steeds elke nacht niet kunnen slapen en me bijna de hele dag kut voelen, ben ik nu echt de weg kwijt.
Het is uit, dat is wel duidelijk, maar WAAROM? Zomaar op een vrijdag avond kwam hij thuis en vertelde me dat hij het uit wou maken, ik dacht dat het een grapje was, maar toen ik hem zag huilen wist ik dat het de kei harde realiteit was. Mijn wereld is vanaf dat moment echt ingestort. Na 2,5jaar alles weg, alles! We hebben allebei eerst vreselijk gehuild, hij kon mij niet vertellen wat het nou precies was, ik kon hem niet duidelijk maken dat dit een verkeerde beslissing was voor ons.
We zagen elkaar nog vrij veel, maar dat kon ook haast niet anders, hij woont twee straten verder bij zijn ouders en woont vlak bij mijn broer in de plaats waar hij studeert. Hij kwam vaak langs om te vragen hoe het met me ging, tja KUT natuurlijk. ik heb al wel met anderen gezoend en voor zover hij mij zelf verteld heeft, heeft hij ook met iemand gezoend. Hij vertelde mij dat persoonlijk, nog geen tien minuten later lagen we weer met elkaar in bed, en zo is het maandenlang doorgegaan! Steeds weer ben ik in de verleiding gekomen en was ik te zwak om nee te zeggen, op die momenten voelde het allemaal zo goed, hij en ik voelden de liefde weer en hielden elkaar vast. Hij zegt nog steeds heel veel van mij te houden, maar ziet op dit mment geen toekomst in onze relatie...
Het doet me pijn, heel veel pijn. Ik ga binnenkort in therapie omdat ik dit allemaal niet aan kan. Ik voel me waardeloos en mislukt... Mijn psychologe helpt me wel de realiteit onder ogen te zien, maar ik vind het echt heel erg moeilijk. Daar komt ook nog eens bij dat ik een spierziekte heb(ook daarvoor ga ik in therapie, ik ben al 7 jaar ziek, maar kan het nog steeds niet accepteren), je ziet het niet aan me, maar ik heb het wel. En ik ben zo bang dat ik nooit meer iemand vindt die mij daarin zo kan steunen en begrijpen als hij dat altijd gedaan heeft. Ik ben hem heel dankbaar voor alle mooie dingen, maar voel me nu behoorlijk gekwetst door hem!
Ik hoop dat iemand mij kan helpen, ik ben echt ten einde raad. Ik ben BANG voor mijn gevoelens en voor alles wat er komen gaat. Als ik weet dat hij weer hier is durf ik niet meer naar de stad omdat ik bang ben om hem tegen te komen.
WAT MOET IK NOU?