"Het had gewoon een leuke woensdagavond moeten zijn, een glas drinken en een beetje dansen, en vooral op een christelijk uur terug in mijn eenzame bed liggen. Ik weet echt niet wat ik over mezelf moet denken... Maar het was wel minstens zes maanden geleden dat er iemand mij een knuffel had gegeven, zijn hand door mijn haar en over mijn schouders had gestreken of mij zo'n sexy zoen had gegeven..."

Mijn twee jaar lange relatie is ongeveer 6 maanden geleden spaak gelopen, en ik heb geen flauw idee waarom... Wauter en ik hadden tussen ons twee drie sterfgevallen in onze families gehad op vijf maanden, we zaten midden in de examens, en toen ik een paar dagen het land uit was kreeg ik een e-mail: "ik zie het eigenlijk niet meer zitten tussen ons; ik heb al mijn spullen uit jouw studioke gehaald, het is gedaan" en sindsdien? niks, grote stilte. Als ik hem gevraagd heb wat ik misgedaan heb of of hij tijd had om een kop koffie te gaan drinken en de zaken op een rijtje zetten had hij het druk, of hij belde een van mijn vriendinnen en vroeg haar om na te gaan of ik "geen domme dingen had gedaan".

Ik heb me twee jaar dubbel geplooid voor Wauter: uitwisseling naar het buitenland geweigerd, nee gezegd aan lees- en studiegroepen omdat hij het niet aankon dat ik met andere jongens moest werken of ver van hem moest zijn. Hem in mijn dagboek, e-mails en GSM laten kijken als hij dacht dat ik iets fout had gedaan, wat nooit het geval is geweest. Thuisgebleven van feestjes of van een pint te gaan pakken met de collega's omdat hij dat niet afkon, mijn droom-studentenjob opgezegd omdat hij de uren irritant vond... meegeweest naar honderden van zijn optredens (hij is pianist in een klein groepje) en zijn piano's heen en weer gesleurd, opgesteld en afgebroken op podium en naar huis gereden als meneer een paar pintjes te veel op had om te rijden, vaak tot 4 of 5 uur 'sochtends als ik de volgende dag om 9 in de les moest zitten...

Amper drie maanden na de breuk kwam ik te weten dat hij al iemand anders had, en hij is ook aan een nieuwe master na master begonnen... tof voor hem, ik ben echt niet het soort meisje dat haar ex naar de hel verwenst of vodoonaaldjes in zijn beeld zit te steken, maar ik zou dat OOK graag kunnen: nieuw lief, nieuw leven, nieuwe studies, maar dat is zo moeilijk: hij heeft me met meer vragen dan antwoorden laten zitten, hij heeft zich onaanvaardbaar en wreed gedragen, en als ik hem nu en dan tegenkom herken ik amper de man waarop ik ooit zo verliefd ben geweest...

Na zoveel klappen zou iedereen wel redelijk kapot zijn op lange termijn - een mens zou voor minder eronderuit gaan, maar ik ben er weer stlletjesaan bovenop aan't komen... met vallen en opstaan uiteraard, maar hoe langer hoe meer merk ik, dat er ook wel voordelen zijn aan een leven zonder een jaloerse, hysterische en soms ronduit brutale vent...

Simon - een medestudent - en ik kunnen het heel goed vinden, en hebben op school heel vaak samengewerkt. Hij is een ongelofelijke flapuit: als hij de refter op school binnenwandelt en "hey schatteke" zegt met zijn vingerdikke limburgse accent draait iedereen zich om, gewoon omdat hij altijd iedereen zo noemt... ook zo'n trekje aan hem dat Wauter echt niet kon uitstaan... Hij is ook al een paar keer zijn hart bij mij komen luchten als er problemen waren met Anneloes, zijn lief (on/off) gedurende drie jaar met wie het er soms wel dik kan opzitten, en in hem heb ik ook een ware vriend gehad toen het uit was met Wauter en ik het gevoel had dat heel mijn wereld aan scherven lag...

Maar terug naar het bewuste feestje. Ik had me voorgenomen om vroeg naar huis te gaan en de laatste bus te halen. Spijtig, want het begon juist fun te worden. Toen ik wou doorgaan stelde Simon voor om de helft van een taxi te betalen als ik bleef en als hij mijn slaapbank en een deken mocht lenen... er was niemand die mij thuis opwachtte, en het was wel leuk op dat feestje, waarom zou ik niet gebleven zijn? De avond zelf is wel plezant geweest, we hebben gedanst (zelfs ik, het lelijk eendje met twee linkerpoten), gefeest en ons geamuseerd met iedereen van de klas. Opeens was het bijna vier uur en het feestje was terug koud aan't worden, en toen zijn Simon en ik zijn naar de taxi gewandeld - we hadden immers de volgende ochtend een belangrijke presentatie op school voor een van de docenten...

Eenmaal terug in mijn flatje hebben we een poosje zitten babbelen, en zijn dan in bed gekropen. Ik had Simon gevraagd of hij liefst op de bank sliep of "of hij zich genoeg kon gedragen om gewoon naast mij te slapen?" geen van ons zagen het zitten om nog de slaapbank uit te trekken en op te maken... dus kroop hij naast mij in bed.

Natuurlijk is er nie niks gebeurd. We hebben gevreeën. Toen ik naast hem lag legde hij zijn arm om mijn schouder en gaf mij een zoen op mijn voorhoofd. "wat ben je van plan?" vroeg ik.
"niks dat je niet zelf wil, Sam..."
"En Anneloes? hoe ga je haar dit uitleggen?"
hij zei niks, maar trok me dichter bij hem en streek door mijn haren, over mijn rug en schouders... Wat kan ik zeggen? ik heb nog nooit zoiets gedaan, met een jongen vrijen zonder op hem verliefd te zijn, laat staan als de jongen in kwestie in een vaste relatie zit... waarin hij nota bene de laatste tijd met wat problemen heeft gekampt, waar ik, als zijn goeie vriendin, naar geluisterd heb en geprobeerd heb hem vernuftige raad te geven.

Het was wel minstens zes maanden geleden dat er iemand mij een knuffel had gegeven, zijn hand door mijn haar en over mijn schouders had gestreken of mij zo'n sexy zoen had gegeven... Ik had het niet in hem gezien, maar Simon is zo lief en ongeloofelijk teder geweest. De volgende ochtend heeft hij mij heel lang vast gehouden en mij lieve woordjes en een bedankje ingefluisterd voor ik opstond.

Hoe heb ik dit nu in godsnaam kunnen maken? Ten eerste weet ik nu helemaal niet hoe ik mij tegenover Simon moet gedragen. Het liefst zou ik doen of er niks is, vooral voor de klasgenoten. Er zitten een paar ongelofelijke roddelwijven tussen, en ik mag er niet aan denken wat zij hiervan zouden maken. Ik heb het gevoel dat iedereen door mij kan kijken en ziet wat er gebeurd is... en kan ik er nu op rekenen dat Simon niet zijn mond voorbijpraat? Ten tweede, wat ben ik nu voor vrouw? in bed kruipen met een man die in een vaste relatie zit met - zijn woorden - de vrouw van zijn leven, dat is toch zeker een dubbel misdrijf? Als we alletwee single waren zou ik het niet half zo erg vinden, we zijn alletwee meerderjarig en je bent altijd met twee... maar Simon heeft net een rotperiode achter de rug. Had ik dan niet verantwoordelijk moeten zijn voor ons alletwee? Ik zit het in paragrafen en alineas uit te schreeuwen hoe veel pijn Wauter mij gedaan heeft toen hij plotsklaps uit mijn leven verdwenen is, en op twee uur heb ik een andere vrouw hetzelfde of nog erger aangedaan... Ik ben de feeks die onheil is komen woekeren in Simon zijn relatie... Goe bezig! En... Simon heeft op school al een nogal bonte reputatie, hoe dom moet ik geweest zijn om niet op mijn hoede zijn. Was het nu met voorbedachte rade dat hij vroeg of hij mocht blijven logeren, de taxi betaalde en zo sip keek toen ik hem op de bank wou laten slapen? Ik zou het hem het liefst gewoon vragen, net als ik hem graag zou willen vragen of de fabeltjes die over hem op school cirkuleren wel of niet waar zijn... maar daartoe heb ik geen enkel recht, dat besef ik maar al te goed. En toch blijven de vragen knagen...

Ik voel me dubbel zo slecht als ervoor, want niet alleen ben ik een onbenullig meisje die ondanks alle inspanningen haar lief is kwijtgespeeld, ik ben ook het goedkoop soort meisje die zich in bed laat lokken voor een one-night stand. En ik ben de bitch die een jongen verleidt om zijn vriendin te bedriegen... Hoe begin je eraan om voor zoiets boete te doen? Het ergste is nog dat ik ervan genoten heb. Op puur lichamelijk vlak heb ik het leuk gevonden om te ontdekken dat iemand ook teder en lief tegen mij kan zijn. Toen Simon mijn t-shirt over mijn hoofd trok en mij dicht bij hem trok fluisterde ik in zijn oor "Simon, teder zijn alsjeblieft..." en hij heeft woord gehouden. Hij is veel tederder geweest dan Wauter ooit geweest is. Sorry Wauter. Maar ik ben een feeks. En het moest echt wel alleen een leuke avond zijn waar ik op een degelijk uur in mijn bed lag...