Mijn vorige blog is alweer van juni waarin de twijfel toe sloeg. Begin juli zijn we uit elkaar gegaan. Heb nog wel een aantal maanden vertrouwen gehad dat het wel weer goed zou komen. De eerste maanden veel gebeld met elkaar en zelfs nog een keertje geluncht. Hij liep vast wilde alles op een rijtje zetten en wist niet meer wat hij moest. Ik heeel veel verdite er van en hoopte dat het goed zou komen. Begin september stond hij ineens s'morgens vroeg voor de deur, ik was zelf niet thuis, maar heb hem later gebeld en gevraagd wat hij kwam doen. Hij zei toen ik weet het niet wilde gewoon naar je toe. 2 dagen later stond hij in eens naast mij in de kroeg, ik schrok mij dood, hij boodt mij een drankje aan maar ik weigerde en ben weg gegaan. Later kwam ik hem weer tegen en toen hebben we gepraat, daarna tot diep in de nacht gebeld maar ik had teveel gedronken, of eigenlijk was ik opslag dronken??? van de zenuwen denk ik, terwijl ik niet veel gedronken had. Maar goed door de telefoon heb ik hem uiteindelijk van alles verweten waar ik dus zelf niet veel meer van weet. Spijt als haar op mn hoofd de volgende dag.
Excusses aangeboden maar mocht niet baten hij was boos en teleurgesteld dacht dat ik verandert was en niet zo boos meer op hem????. 2 weken daarna in een zwak moment hem gebeld en gezegd dat ik hem miste hij miste mij ook en wilde mij vasthouden en ik hem. We zouden die week afspreken. In de loop van de week had ik hem aan de telefoon en kreeg weer met een ander persoon te maken. Het is echt uit zei hij. Toen was ik er klaar mee. 6 weken niets van mij laten horen en nu 2 weken geleden heb ik hem toch een sms gestuurd dat ik graag met een goed gevoel wil terug kijken, had toch nog vragen aan hem. Hij belde direct of ik vanavond thuis was en was blij mij te spreken. Maar ik kon die avond niet en wilde ook niet meteen happen. Hij eindigde met mis je het nog wel eens daar ben ik niet op in gegaan, ik wilde het echt afsluiten. Ik bel je nog wel deze week en toen heb ik opgehangen

Vorige week hem weer een uur aan de telefoon gehad. Hij vertelde dat hij iedere dag aan mij denkt en dat hij nog nooit zo verliefd is geweest en alles met mij wilde, samenwonen en dat hij het zo jammer vond dat het over is, alles in het verleden dus.........maar hij woont weer bij zijn exvriendin, die hij 1,5 jaar geleden heeft verlaten omdat ze als broer en zus leefde ( zie mijn andere blog)!!!!, inmiddels weer zijn vriendin waar hij een kindje mee heeft en wil aan deze relatie werken, maar zegt tevens weer te vluchten en financieel gaat het slecht en er is geen verliefdheid ze kennen elkaar al zo lang zegt hij dat is niet meer aan de orde zegt hij het is gewoon het vertrouwde gevoel en terug in het gezin.
Dit hele gesprek heeft mij nu weer van slag gemaakt en heb een hele boze mail gestuurd dat hij niet zo met mijn gevoelens moet spelen en er lekker voor moet gaan. Krijg ik terug dat ik altijd boos ben en dat hij toch duidelijk is geweest. Duidelijk???? Hij wipt haar en mist mij...dit kan ik niet bevatten. Heb hem nu gezegd dat ik niets meer met hem te maken wil hebben per sms. Daaaaaag succes met je vernieuwde relatie. Dus ben weeer gekwetst en boos.....hij is gewoon niet goed volgens mij!!!! Ik moest dit even kwijt wat een lul. Pik dit niet van hem.................maar stommmme trut die ik ben...ik mis hem nog iedere dag en zit weer in mijn boosheid en verdriet. Ik wil die knop vinden in mijn hoofd.

Wat voor indruk krijgen jullie van hem????Is hij nou schizofreen of zo of snapt hij het allemaal niet dat dit mij pijn doet en mij kwetst.

pffff zo dat is eruit, moets het ff kwijt

Dank jullie wel voor deze uitlaatklep

Kaya