Hallo, ik moet dit even kwijt:
Drie jaar en half heb ik een relatie gehad. De laatste maanden hadden we heel wat meningsverschillen en ruzies. Plots lukte het niet meer tussen ons. Samen hebben we besloten om er een punt achter te zetten.
We wilden toch nog vrienden zijn. Ik vond dat we elkaar beter eventjes niet meer hoorden zodat we onze breuk alle twee konden verwerken. Mijn ex wilde toch nog contact hebben maar apprecieerde mijn keuze. Ik heb het zeer moeilijk gehad: ik ging vooral weg met zijn vrienden in het weekend, we waren een groepje met een 3-tal koppels. Mijn vriendinnen gingen ook wat hun eigen weg uit maar we zagen elkaar nog in de week. Daar stond ik dan zonder lief en nog twee vriendinnen (die me wel zeer veel steunden) maar ook zei hadden niet altijd de tijd om iets te doen in het weekend met mij.
Toch lukte het me om door te zetten en leerde ik terug genieten van de kleine dingen. Na een maand begon mijn ex terug te praten, het waren toffe gesprekken. Ik dacht het zal misschien al lukken om vrienden te zijn. Al snel had ik door dat het toch geen goed idee was. Mijn ex zet zo wat heel zijn leven op facebook en toen ik bijvoorbeeld alleen thuis zat kon ik er niet tegen dat hij weg was met zijn vrienden... dus besloot ik terug om weer geen contact meer te hebben. Het ging terug beter met mij...ja inderdaad enkele weken later was hij daar terug. En hetzelfde liedje begon weer. Mijn ex liket ook heel wat op facebook, ook van meisjes bijvoorbeeld. Dan begon ik vanalles te fantaseren over zijn eventuele lief.... Dit weekend had hij zich ingecheckt met een meisje in een café, ook één van de meisjes die alles likete van hem en hij alles van haar. Alle mogelijke scenario's zag ik voor me. Ik heb besloten om hem te verwijderen van facebook omdat het allemaal zo'n pijn doet... maar aangezien zijn facebook totaal niet beveiligd is kon ik toch nog alles zien. Nu heb ik hem geblokkeerd. Het doet zo'n pijn het is net alsof zijn leven nu zoveel toffer is dan toen hij samen was met mij.
Ik probeer me gedachten te verzetten maar bij alles wat ik doe moet ik terug denken naar hem. Ik zit momenteel in de blok en het lukt me niet om me te concentreren, mijn gedachten dwalen elke keer af naar mijn ex.
Iemand tips zodat ik me toch kan concentreren op mijn boeken? Hoe moet ik hem uit mijn gedachte krijgen?
@anoniem94
Hoi,
Ik begrijp het helemaal. Het is erg lastig om er niet aan te denken, om jezelf tegen te houden dat te doen.
Misschien kun je een planning maken, aangeven voor jezelf in een schema wanneer je gaat blokken, zodat je het echt neerzet, op die tijden ga ik blokken. Eventueel kun je ook tijd opnemen in het schema om wel te mogen nadenken over hem, bv. een wandeling te maken, met iemand erover te praten.
Samen met iemand leren zou ook kunnen helpen, maar dat moet je wel kunnen (is mij nooit goed gelukt).
Veel succes met het blokken!
@anoniem94
Wat crushed zegt wil ik me graag bij aansluiten; jezelf ook tijd en ruimte gunnen om wel aan hem te denken is helemaal niet zo verkeerd natuurlijk. Het is een probleem op het moment dat het op "ongewenste" momenten gebeurt, dus bijvoorbeeld als je wilt gaan leren, en als je dat kan controleren, dan ben je al een heel eind. Het komt eigenlijk neer op het onder ogen gaan zien van de feiten, de situatie en dat accepteren. Acceptatie komt pas op het moment dat je ook zelf daartoe in staat bent; je kan het niet forceren. Gun jezelf dan ook de ruimte om de situatie te gaan accepteren, want je er tegen verzetten levert je toch niets op.