Ik probeerde het even helder te krijgen. Even samenvattend:

Je hebt een relatie gehad van 12 jaar met een vrouw die getrouwd is. Of jij getrouwd bent dat is voor mij nog even onduidelijk. De vrouw in kwestie heeft besloten jullie relatie te beëindigen en heeft inmiddels een andere (getrouwde) vriend. Ze heeft schijnbaar overduidelijk gekozen ervoor om verder te gaan met die nieuwe vriend en steekt dat niet onder stoelen of banken naar jou toe. Stelt het contact met jou nog wel op prijs, samen de zinnen verzetten. "Zenne maakt immers nog pak van haar leven uit en ze ziet U immers graag". Zelfs op sexueel gebied voelt zij zich nog aangetrokken, maar zij "lijkt duidelijk" haar keuzes gemaakt te hebben. Jij zou als het mogelijk zou zijn verder met haar gaan, maar gezien de keuzes die zij gemaakt heeft neem jij nu genoegen nemen met een vriendschap. Zeg/hoop jij te kunnen. Echter lijk jij nu vast te lopen in je gevoel.
Corrigeer mij even als ik dit verkeerd allemaal heb gelezen.

*pfiiiiiieeuuww, dat was een hele analyse van de situatie omschrijving*

Ik wil eerst even aangeven dat ik het ontzettend knap van je vind dat je hier je verhaal durft neer te zetten. Aangezien je als snel met meningen en oordelen te maken zou kunnen krijgen van leden die,op voor hun onprettige manier, met driehoeksverhoudingen zijn geconfronteerd. En mocht alles "out in te open" zijn geweest blijkt nog niet iedereen open te staan voor het fenomeen "polygamie". Daarnaast is het ook niet relevant welke keuzes je vriendin verder maakt t.o.v. de andere partijen. Maar gaat het hier om jou. Jij bent tenslotte degene die hier zijn verhaal neer zet.

Dat je vriendschap wil behouden is mooi. Ook ik ben iemand die, binnen grenzen, graag doet aan "behoud van een andere vorm van relatie". Echter wil ik daar wel kanttekeningen bij plaatsen. Om tot vriendschap over te kunnen gaan, is het zoals ik het zie, wel belangrijk dat beide partijen daartoe in staat zijn. Dat beiden dat kunnen zonder er bij een van de twee nog enige vorm van "sluimerende hoop" is. En dat de posities duidelijk zijn voor beiden, en ook geaccepteerd en gerespecteert worden.

In jouw geval lijkt dat niet zo te zijn. Ten eerste lijkt je vriendin dubbele signalen af te geven naar jou. Aan de ene kant geeft zij heel duidelijk aan waar zij haar toekomst ziet liggen. Even hard gezegd: die ziet ze niet met jou samen. Aan de andere kant blijft zij jou aan haar binden door haar uitspraken, haar gedrag en behoefte om nog samen leuke dingen te doen. Voor dat ik ga zeggen dat het niet respectvol van haar richting jou is, zou ik je liever eerst de vraag willen stellen of zij zich bewust is van jou gevoel hierin en wat dit allemaal met je doet . Of jij kenbaar hebt gemaakt dat jij dit eigenlijk allemaal best moeilijk vindt.

Jij lijkt iets te vragen/willen van jezelf waar je nu nog niet toe instaat bent. Aan de ene kant zeg je graag de vriendschap te willen behouden. Ook omdat zij zegt die graag te willen behouden. Daar waar jij het eigenlijk moeilijk hebt met de hele situatie en je geen raad weet met je gevoel. Is het werkelijk zo dat je haar keuze hebt geaccepteerd en je zelf in de positie van vriend kan plaatsen ? Uit wat je aangeeft zou een andere conclusie getrokken kunnen worden.

Nou hou ik niet van hokjesplaatsing en stickertjes plakken, maar je lijkt jezelf een rol van "overgiver" te hebben aangemeten. Iemand die wil voldoen aan de behoefte van een ander en daarbij over eigen grenzen gaat. Zichzelf helemaal weg cijfert ten dienste van de anders behoeftes. Geven en daar zelf iets uithalen. Uiteraard wordt hierbij aan een behoefte voldaan van jou, namelijk contact met haar. maar die is zo minimaal ten opzichte van wat jij haar geeft. Aan haar behoeftes word voldaan. Wordt er hierin ook aan jouw volledige behoeftes voldaan ? Of neem je genoegen met de kruimels die er overblijven.
Hoe gelijkwaardig is deze relatie ? En wat haal je hier nog voor jezelf uit ?

* Torn kijkt met een schuin oog naar Chelle en vraagt zich af waar haar artikel blijft. *