Hallo allemaal,

Ik ga jullie een verhaal vertellen dat bijna te onwaarschijnlijk is om waar te zijn. In feite komt Natalia nog het dichtste bij wat ik meemaak en hoe ik me voel in de tekst van "I want you back". Want daar draait alles om. Ik ben toevallig via google op deze site gebotst, en ik had er behoefte aan om nog eens mijn verhaal te doen en jullie mening te vragen. Voor sommige mensen is dit misschien enigszins herkenbaar, ik hoop dan dat ik jullie er een klein beetje mee kan troosten, in de zin dat je niet alleen bent.

Mijn ex-vriendin heeft het uitgemaakt in de zomer van 2001, nadat we ongeveer 10 maanden samen waren (we studeerden samen aan den unief). Ik was zielsgelukkig met haar, ze was mijn eerste en grootste liefde, nu nog steeds. In het begin ging alles geweldig, maar op een bepaald moment heb ik haar (onbewust) vreselijk gekwetst, iets waarvoor ik me achteraf gezien wel kan op de kop slaan. Een jaar later, tijdens ons afstuderen rond juni 2002, is ze samengekomen met iemand anders, ik had daar toen erg veel moeite mee. Maar in november 2002 is die relatie blijkbaar stukgelopen. Hoe raar het ook klinkt, toen ik dat hoorde werd het voor mij een stuk makkelijker om niet meer aan haar te denken en haar te vergeten.

In december 2003, toen ik mijn kamer aan het opruimen was, vond ik plots een foto van haar terug. Ik heb daar lang naar zitten staren en haar toen opgebeld. Het gesprek liep vrij goed naar ik vond. Ik begreep dat ze alleen was, maar wou niks forceren en heb toen niet verder met haar afgesproken.

Via MSN heb ik in juli 2004 een heel lief meisje leren kennen, Veroniek. We lijken heel sterk op elkaar qua karakter, het klikt heel goed, en bij ons eerste afspraakje werden we een koppel. Ik was niet verliefd op haar, maar hield (en nog steeds) veel van haar, en wou haar graag een kans gunnen.

In augustus verstuurde ik naar aanleiding van een (achteraf gezien stomme) SMS-reclame een bericht naar al mijn contactpersonen, en mijn ex-vriendin zat nog steeds in die lijst. Ik vroeg haar hoe het ermee ging, en ze zei dat ze een nieuwe vriend had. Het was alsof ik een stomp in m'n maag kreeg. Ik heb daaraan het hele najaar zitten denken, en uiteindelijk is de relatie tussen Veroniek en mij na ongeveer 2 maanden geëindigd. Ik dacht nog veel meer aan mijn ex dan me lief was. Het beste wat ik gedaan heb is Veroniek altijd rechtuit verteld over mijn gevoelens, en zij heeft zeer veel geduld met me gehad, maar uiteindelijk was ze het beu steeds op de tweede plaats te komen. Ik kan haar absoluut geen ongelijk geven; gelukkig zijn we heel erg goede vrienden geworden en gebleven, en ze heeft me snel vergeven. Ik weet dat ze pas sinds een week iemand anders heeft, en dat ergens een klein beetje pijn (wat had kunnen zijn), maar uiteindelijk besefte ik dat dit het beste is voor ons allebei. Ik hoop dat ze gelukkig wordt, uit de grond van mijn hart. We spreken nog regelmatig af, en we blijven zeker de beste vrienden.

Uiteindelijk besefte ik dat geen enkele relatie zou lukken zolang ik mijn ex niet uit mijn hoofd had gezet. Ik ben nog steeds verliefd op haar, en daarom heb ik haar 2 maanden geleden opgebeld, in de hoop dat ze niet meer samen was met die vriend, en ik eens met haar kon afspreken. Het tegendeel was waar. Ze zei dat de vooruitzichten relatief goed waren, dat ze dit niet op het spel wou zetten voor mij, en dat ze het spijtig vond dat ze het me zo moest zeggen. Het erge is dat ik het achteraf aanvoelde alsof, indien die jongen er niet meer geweest zou zijn, ze ja gezegd zou hebben (maar dat kan ook mijn bevooroordeelde interpretatie zijn). Ik weet eigenlijk niet of ze me nog graag ziet; nu ze momenteel met die andere jongen samen is doet dat er wellicht ook niet veel toe.

Ik ga voort met mijn leven, doe activiteiten, heb leuk werk, en enkele toffe kameraden. Alleen kan ik mijn ex niet vergeten. Ik ben ervan overtuigd die ik nu goed weet wat de reden was van onze breuk, er ook lessen heb uitgetrokken, en nu echt een betere partner voor haar zou kunnen zijn. Na de ervaring met Veroniek wil ik voorlopig geen vaste relatie. Ik had die ervaring misschien ook wel nodig om te beseffen hoeveel ik nog van mijn ex hou. Ik hoop nog steeds dat er iets gebeurt waardoor mijn ex met mij contact opneemt, en ik haar kan terugwinnen (ook al is dat een kleine hoop). De meeste mensen raden me aan haar te vergeten, maar dat kan ik op dit moment niet. Ik heb er al veel gesprekken over gehad met mijn moeder. Zij moedigt me aan om niet op te geven en vol te houden.

Wat we nu afgesproken hebben is het volgende: tegen 23 april, op haar verjaardag, zou ik haar een mooi kaartje willen sturen (heb ik sinds onze breuk niet meer gedaan). En de week daarna zou mijn moeder eens bellen met haar moeder (terwijl mijn ex op haar werk zit) om te polsen hoe mijn ex daarop gereageerd heeft. Ik ben met haar moeder steeds goed overeen gekomen, en zowiezo zou ik haar willen zeggen hoe graag ik haar dochter nog zie, en dat ze altijd mag afkomen als ze in de put zit of alleen geraakt. Ik weet het, het is een strohalm, maar het helpt om overeind te blijven en door te gaan. Het is absoluut niet zo dat ik mijn ex iets slechts toewens, maar ik zou zo graag een tweede kans krijgen om te geven wat ik de eerste keer heb nagelaten.

Ik zou iedereen willen aanmoedigen om vrij je mening te posten (in het bijzonder over mijn geplande onderneming), positief of negatief, en ik zal die ook aandachtig lezen. Ik weet diep vanbinnen ook dat die jongen voor haar de ware kan zijn, ook al hoop ik van niet. Veel mensen zullen me gek verklaren (of hebben dat al gedaan); enkelen raden me zelfs een psycholoog aan. Ik weet ook dat veel van die mensen dat doen met de beste bedoelingen. Maar momenteel kun je me niet van gedacht doen veranderen.

Waar ik bovendien erg in ge?ɬØnteresseerd ben is het volgende. Zijn er mensen die hebben meegemaakt dat ze met een bepaalde partner na een lange scheiding (meer dan 2 jaar), waarbij elke persoon al dan niet een of meerdere relaties gehad heeft, terug zijn samengekomen? Onder de gegeven omstandigheden zou ik het enorm opbeurend vinden om hier een paar lotgenoten te treffen.

Hartelijk bedankt op voorhand voor jullie moeite en tijd, en vele groetjes en steun aan jullie allemaal,

Wolfje.