Als het kon plaatste ik ook nog eens hartjes op de i's. Ik hou gewoon van die man ondanks alles , tot die conclusie ben ik gekomen. Hij heeft zijn goede kanten bewezen en ik geloof in hem, althans ik wil in hem geloven, maar dat is het zelfde denk ik. Eigenlijk heb ik op dit moment niet meer te vertellen

Naschrift:
Met houden van komt natuurlijk ook een risico: elk voordeel heb zn nadeel. En iedereen hier kent hem: gekwetst te worden. Vooral mensen waar je voor voelt kunnen je pijn doen, dat is bekend.
Het is best moeilijk voor mij (vooral ook ivm mijn vorige blog inzake zijn ERS) want dan kan ik wel zeggen: ok nou ja dan kan ik maar beter stoppen met van hem houden. Maar zo werkt het niet, dat weet iedereen, die knop kun je nu eenmaal niet zomaar van het ene moment op het andere omdraaien. ( Hoewel soms denk ik echt zoals ieder ander die ERS van dichtbij meemaakt: en nu is het genoeg geweest. Terwijl ik dat vaak genoeg heb gedacht en gedaan).
Ik zou natuurllijk ook mijzelf voor de gek houden door te zeggen: ok ik hou niet meer van hem. Maar ook dat werkt niet want het komt weer terug, omdat je nu eenmaal niet jezelf voor de gek kunt houden. Ook dat heeft hij trouwens zelf jarenlang gedaan, zijn gevoelens genegeerd, totdat het keihard bij hem terugkwam, ja toen moest hij het wel erkennen.
Zijn ERS bllijft dus wel een knelpunt, maar nu ik het eindelijk beter begrijp kan ik er ook beter mee omgaan. Hoop ik. En ik hoop dat ik het volhoud. Misschien niet, misschien komt er wel weer een tijd dat ik hem weer heel bewust loslaat, en daardoor ook mijn gevoelens voor hem. Maar dat zie ik dan wel weer.
Daarbij is het natuurlijk ontzettend belangrijk dat vooral ik weet wat ik wil. Ik weet in elk geval wat ik NIET wil. Misschien zou ik nog moeten werken aan weten wat ik dan precies wil. Of weet ik dat diep in mijn binnenste wel?