Lieve mensen,

Even een situatieschets:

Ik zit op de bank achter mijn Macbook na weer een 'fantastische' nacht; grote kan limonade erbij want dorst; I-tunes aan aangezien anders de stilte te luid binnenkomt; op de bank ligt nog een pak met chocoladebroodjes en een netje mandarijnen ter contrast; op de grond staat een vertrouwde Nutella pot(ik eet meestal in de zithoek, what's the point of using the dinner table), daarnaast ligt een bijna antieke fietspomp die ik vergeten ben terug te leggen gisteren en tenslotte ligt onder de kleine tafel bijna symbolisch nog een lege fles wijn die ik al dagen geleden had kunnen verplaatsen naar de juiste plek...

*Dromer slaakt een diepe zucht en grijpt in de figuurlijke zin naar zijn pen*

Het positieve van vannacht was dat ik om 00:45 al sliep, ik viel uit tijdens a 'late' night chat. Beetje jammer alleen dat ik zo rond 05:30 weer wakker werd en mijn slapen zelf zo onrustig was. Later hierover meer...

Het is namelijk tijd om unfinished business op te pakken. Zaterdag was ik begonnen aan een blog, echter kwam ik vanwege omstandigheden niet verder dan het volgende:

De boodschap is nog steeds relevant voor vandaag, al heeft ie wel een andere klankkleur. In dit geval ga ik voor de toonsoort F# mineur, met toegevoegde dissonanten in elk akkoord. Oh ja, ik hou van suspensie in muziek, dus in dit geval het hoge woord laat nog op zich wachten.
Het wrange is allereerst, maar ook wel typisch voor mij, dat ik een positief citaat gebruik uit de film 'The Majestic' met o.a. een goede serieuze rol van Jim Carry. Aan het einde zegt hij tegen zijn Hollywood filmschrijvers 'Hey, I got a what if.' en pakt vervolgens zijn biezen om een droom te verwezenlijken met de vrouw van, verrassing, zijn dromen.

[/b]

What if... my sister in law had been healthy & my brother could continue to enjoy his life with her and his child the way it used to be?
De skype met mijn ouders zaterdagavond plus een telefoongesprek met mijn broer gisteren leidde tot deze droeve diagnose; Non Hodgkin Lymphoma kwaadaardig, meerdere tumoren o.a. in haar maag, onmiddelijke chemo noodzakelijk om überhaupt een kans te hebben op (tijdelijk) overleven... We kunnen weinig doen voor ze en bovendien hebben ze momenteel geen behoefte aan bezoek, hetgeen ik heel goed kan begrijpen. Hoe dan ook, dit nieuws heeft behoorlijk impact op mijn normaal positieve kijk op het leven. Eigenlijk vreemd, in mijn beroep kom ik zo vaak in aanraking met ziekte en dood, breng ik troost en hoop door zo mooi mogelijk te zingen, maar nu zou ik niet weten hoe om te gaan met mijn bloedeigen familie en stamel ik maar wat aan de telefoon in de FB-trant van 'vind ik niet leuk'. & tegelijkertijd voel ik me schuldig omdat mede door deze situatie een nieuwe golf van ldvd mijn kant op raast en ik me afvraag wat het eerst gaat breken, ik of de golf!

[/b]

What if you actually ought to be my future but we missed our chance?
Een gevaarlijke 'what if', I know, maar eentje die toch sinds vorige week af en toe rondspeelt in het koppie... Jij had tijd nodig om jezelf op orde te krijgen en te ontdekken wat je wilde met je leven, studie/woonruimte e.d., maar ik was niet in staat je om die ruimte te geven. Sorry lief, ik ben in 16 maanden ondanks goede intenties onbewust verslaafd aan je geraakt, hetgeen voor mij voelbaar werd in die laatste maand toen jij mij van je af duwde en ik alle controle verloor en je kostte wat kost juist probeerde te bereiken. Nu ben jij ook deels verantwoordelijk voor het creëren van een K-U-T situatie door de manier waarop je zonder te communiceren mij doormidden brak op 1 juni en je vervolgens terugtrok in je eigen shell, maar toch voel ik me een zwakkeling dat ik je na de breuk op zo'n 'needy' manier heb behandeld. Wederom, hoewel gestuurd vanuit nobele intenties , heb ik 'onze' toekomst, zover daar nog sprake van was, verder weg gestoten.
& hoe ik het ook wend, het doet me na ruim 7 maanden nog steeds veel pijn niets van je te horen en zoals ik eerder in een reactie tegen een andere ldvder zei: "Ik kan ondertussen accepteren dat zij en ik geen liefdesrelatie meer hebben. Ik kan ook, maar met meer moeite, accepteren dat er (voorlopig) geen vriendschap in zit. Maar het moeten gaan accepteren dat ze wellicht helemaal uit mijn leven is verdwenen en er ook niet meer in terugkomt... beeldend gezegd 'Dat is iets wat ik niet over mijn hart kan verkrijgen' & levert automatisch een brok in mijn keel op."
Can't help but wonder: 'What if you had given 'us' a chance to work out our differences instead of dropping a bom...'

[/b]

What if I was complete healthy?

Los van de stress en onrust met betrekking tot de eerste 2 'what if's heb ik zelf als bonus last van enkele fysieke klachten waardoor ik een extra mate van onzekerheid bij mezelf waarneem. Gisteren ben ik bij de huisarts geweest en vandaag moet ik terugkomen voor het protocol van 'geef je bloed aan ons, dan zullen we even uitsluiten dat het dit en dit in ieder geval niet is'. Na vanochtend wordt het dan weer dagen wachten, terwijl ik juist had gehoopt dat de dokter mij simpelweg zou nakijken, intelligent in de verte zou staren en tenslotte tegen mij zou zeggen 'Eureka, ik heb het, jouw situatie is een typisch geval van blablablabla, haal dit maar bij de apotheek.'
Aldus zeer bevorderend voor de stress en onrust in mij, jeeejjjj!

Tot zover de grote 'What if's, heb nog een kleintje in de aanbieding. Want 'what if I had not dreamt so weird this night?' Mijn droom bestond uit een kruisbestuiving van films/series/verlangens/desillusies. Om je een idee te geven; Arnold Schwarzenegger deed mee dus er bleken snel veel dooien te zijn gevallen, al had ik in de droom tevens een zinnig gesprek met hem over toekomstverwachtingen en wat zijn visie hierop was als gouverneur en mens op de 1 of andere manier werkte dit rustgevend en heel verhelderend; echter Lionel Luther bleek plots van de partij ofwel schijnbaar was er ook iets kryptonics gaande en werd de sfeer grimmig, want hij had een knopje om levens te beëindigen of zoiets. Verder heb ik geen flauw idee wat ik op dat schip deed en wat mijn functie was. Wat ik wel weet is dat ik een paar tellen later plots een vriendin/potentiële geliefde scheen te hebben waar ik 's nachts stiekem bij in bed was gekropen en mee geknuffeld had, best fijn en ontspannend. Echter zit het venijn hem vaak in de staart, want mijn ex maakte haar opwachting aan tafel . Mijn ouders waren er ook, als een soort vervelende getuigen, en die onbekende vriendin dus ook. Vanaf het eerste ogenblik was ik eigenlijk alweer verkocht maar ondanks alle bewijzen greep ik naar de hand van de nieuwe vriendin, die hiervan schrok en mij verbaasd aankeek. Onze handen kwamen boven tafel, waarop ik de ontluistering op het gezicht van mijn ex kon aflezen. Ik had direct spijt van mijn actie, maar wist dat ik alle kans op herstel tussen haar en mij met dat ene gebaar had verknald. Mijn ouders troostten haar en probeerden haar rustig te krijgen door o.a. te zeggen dat dit beter was voor haar, want nu kon ze zich concentreren op mij loslaten en zich voor 100% inzetten voor haar studies... Waarom mijn ouders juist haar kant kozen snapte ik niets van, voelde mij verlaten. Hoe dan ook, zij liep vervolgens de deur uit en ik rende vervuld van ontzetting achter haar aan de mist in, roepend 'It's not what it looks like!!!' waarna ik wakker schrok.
Verklaring voor deze droom is in mijn ogen niet zo moeilijk. De kern naast de verwijzingen naar films/series en confrontatie met dood is duidelijk. In de droom worden mijn verlangens naar mijn ex gespiegeld plus de worsteling met loslaten. Uiteraard kiezen mijn ouders om Haar te supporten, want dat is wat ik zou doen en het beeld van een gebroken ex, aan de medicijnen voor stress/gebrek aan focus/ldvd, is 'wishful thinking' plus een referentie aan mijn eigen situatie.

Aldus begint deze Blue Tuesday, nu zo maar naar de huisarts na eerst ontbeten hebben. Waarschijnlijk duik ik daarna weer een paar uur terug in bed, want ben ondanks de 5 uur slaap volkomen gesloopt...

Liefs de dromer

Onderstaand filmpje getuigt van mijn gevoel, dark but with some kind of hope/acceptance. Sorry voor de mensen die nu 'Les Miserables' verwachten met 'I dreamed a dream' (a)