Haai!

Ik ben nieuw hier, ik kwam toevallig deze site tegen toen ik hulp zocht op Google, dus wie weet kan ik hier door middel van schrijven een beetje hulp krijgen.

Het is een vrij ingewikkeld verhaal, vooral heel lang. Ik probeer het zo kort en duidelijk neer te zeggen:

In 2014 leerde ik een jongen kennen via Tinder, ik was daar niet voor serieuze relaties, puur voor de fun, maar op onze eerste date wilde we eigenlijk al geen afscheid nemen. We begonnn casual met een drankje, daarna zijn we nog naar de ss Rotterdam geweest en daarna nog uit eten en toen nog een drankje gedaan, de date duurde zo’n 8 uur. De langste eerste date die ik ooit gehad heb. Het klikte ontzettend goed, hij zou alleen de volgende dag op vakantie gaan en ik zou net op vakantie zijn als hij terug kwam, dus de tweede date was pas over 3,5 week weer. Er kan veel gebeuren in die tijd, maar op de tweede date klikte het meteen weer.
We kwamen nog mijn ouders tegen, heel gênant, maar hij deed er heel relax over en we konden er wel om lachen. Bij het brengen naar de trein kreeg ik een heel lief klein kusje, meer niet, de vlinders gierde al door mijn lichaam.
Een paar dagen daarna belde hij me uit het niets op, of ik zin had om naar de kroeg te komen om met hem en 2 vrienden te gaan poolen. Schijt zenuwachtig was ik natuurlijk, doodsbang, maar ik deed het wel, en het was super leuk.
Hij bracht me thuis en we zoende voor het eerst.
De vierde date was op een festival, het was lekker weer in een leuke stad. Het was dus weer ontzettend leuk. Veel gezoend, maar uiteindelijk allebei naar huis.
Op de vijfde date kwam hij bij mij thuis, daar hebben we voor het eerst seks gehad. Ontzettend klungelig natuurlijk, maar het was zo fijn.
De maanden daarop waarom super. Alleen maar lachen en alles was leuk. Uiteindelijk de ouders ontmoet, dus het werd echt wl serieus. Zo ging het 1,5 jaar lang. Nooit ruzie, alleen maar leuke dingen gedaan, veel seks enz.
Op een gegeven moment kreeg hij een goede baan en verdiende hij ineens heel veel, terwijl ik maar wat aanrommelde. Ik had veel vrije tijd, hij niet. Er begonnen kleine irritaties te komen, wat in mijn ogen niet meer dan normaal is, zolang je er maar over praat.
Maar praten deden we niet meer. Hij vertelde steeds minder over zichzelf en zo kwam ik er pas na een aantal weken achter dat hij op huizenjacht was. Uiteindelijk heeft hij het uitgemaakt via de telefoon. Omdat we elkaar al niet meer zagen en ik het gewoon wilde horen, liever eerder dan heel lang moeten wachten tot ik hem weer eens zag. Ik had dus via de telefoon gevraagd hoe het nou zat en na een tijdje maakte hij het uit.
Mensen zullen wel herkennen wat daarna gebeurde: wanhopige mailtjes sturen, drinken, daten om over hem heen te komen enz.
Na 1,5 maand kreeg ik ineens een goede baan, kon ik een opleiding doen, kreeg ik een eigen huis en verdiende ineens ook goed.
Ik had het druk en daardoor niet meer aan hem gedacht. Maar sinds kort moet ik weer zo erg aan hem denken. Ik wil hem dan alles vertellen, over hoe hard ik gewerkt heb, wat ik bereikt heb, hoe goed het gaat enzo.
Ik ben nu een jongen aan het daten, echt een lieverd, en wie weet word dat wat (we hebben nu 4 dates gehad), maar dat ik nooit echt afsluiting heb gehad van mijn ex, blijft dat toch knagen. En ik ben bang dat ik mijn date aan het lijntje houd omdat ik bog zoveel denk aan mijn ex.
Ik weet ook niet of het liefde ie of dat het puur die afsluiting is die ik nodig heb. Ik durf het nog niet zo goed te zeggen tegen mijn date, omdat dat nog allemaal nieuw is.

Herkent iemand zich misschien hierin!? Of wat kan ik doen om toch die afsluiting te krijgen, of zou dit gevoel toch wel blijven en moet ik maar gewoon door? Ik weet niet of jullie het antwoord weten, maar het van me afschrijven helpt al, dus dat is iets.