Jaja, das best lang geleden dat ik hier was, maar had toch weer de behoefte om iets te schrijven.
Voor de mensen die mij niet kennen, ik kwam ruim een jaar geleden op deze site, helemaal in de vernieling nadat mijn dreamgirl me zonder pardon ineens had verlaten en dat sprookje ineens zonder reden uitblies.. Aangenaam in ieder geval kennis te maken! Mrmusicman is de naam, nouja hier dan....

Ik heb er toen voor gekozen om wel nog vrienden te zijn met me ex, en dat zijn we nog steeds, iets wat zeeeeeeker niet makkelijk is…. weet waar je aan begint...Misschien een domme keuze, maar toch had ik het niet anders gewild, ondanks zwaar en moeilijk..

Nu ruim een jaar verder, de 2de zomer gaan we in, en wil ik graag van de mogelijkheid gebruik maken om te vertellen hoe het nu gaat met mij na ruim een jaar! Ik hoop niet dat ik mensen depressief maak daardoor.

Nou ik ben nog steeds "single" in ieder geval, ik heb nog geen Msmusicwomen for life gevonden zeg maar
Het leed begon na zo'n 6 maanden na de breuk iets af te nemen en geleidelijk aan gezakt tot waar ik nu ben. En eigenlijk is dat zoals het weer de laatste paar dagen was. Zonnig maar met wolken, soms flinke grote exemplaren, soms regen, en soms komt de zon goed door, bedankt Piet Paulusma, terug naar studio 1.
Maar zo gaat het dus eigenlijk na een jaar.,.. Meestal wel ok, maar af en toe slaat het me weer in me gezicht. Ondertussen wordt de band met mijn ex weer sterker, we worden closer, en spreken meer af, geheel vriendschappelijk moet ik erbij zeggen, maar ik voel, merk, ervaar dat het leed ook zo langzaam weer opborrelt….Want, het gevoel is natuurlijk never nooit weg geweest bij me…Dus even oppassen ikke, geen zin om weer terug naar begin te reizen.

Uiteraard dit jaar ook talloze dates gedaan en gehad, en geen date tegengekomen die in de buurt is gekomen qua gevoel met hoe het was of hoe zij was... En iedere keer als ik met me ex afspreek en wat leuks ga doen…wordt ik er weer even aan herinnert hoe geweldig en speciaal nog steeds onze band is, met zijn volkomen eigen humor, alle interesses op 1 mooie rechte lijn, en ja wat klopt er niet? Behalve dan het feit dat we niet meer een stel zijn… En waarom? ik weet het na ruim een jaar nog niet…geen antwoorden nog steeds.

Speurend in de wereld van singles naar die ene die het verschil maakt dan maar, maar wat een drama wereld is dat zeg….In het begin ontelbare afwijzingen gekregen, maar nu ik weer een stuk beter in me vel zit voel ik me net soms Johnny Depp, vrouwen vinden me weer leuk, hoera hoera, ik besta weer ineens.
Uiteraard de vrouwen die IK leuk vind lijken van alles te mankeren, weten het woord bindingsangst tot een geheel nieuw level te verhogen en ach ja, zo is er altijd wat, ik hou me er al lang niet meer mee bezig eigenlijk, want nu heb ik wel ff genoeg teleurstellingen gehad vind ik. Ergens denk ik dat ik het nooit meer vind, althans niet zoals ik het had. Toch moeite om me daar bij neer te leggen.

Voel ik me nou happy na al die tijd? Nee….dat ook weer niet, er blijft echt altijd zon donkere wolk hangen op de achtergrond, en ik ben nog steeds geen goede vrienden geworden met de eenzaamheid, en de herinnering is er ook nog lang niet uit…gaat er ook nooit uit gok ik.
Op facebook zie ik de relaties ineens uit de grond slaan, overal lees ik ineens "in relationship with" en dat maakt me wel deprimerend, de meeste waren misschien 2 maanden single. Maargoed, ik leg de lat hoog en wordt echt verdomd moeilijk verliefd, dus ja, verwacht geen wonderen dan.

De site meanwhile altijd hier zijdelings in de gaten gehouden, alleen wat ik wel echt super jammer vind is die ontbrekende chat functie! Ik heb toch in mijn zware periode fijne gesprekken gehad hier wat echt een hele fijne afleiding was, en daadwerkelijk goede vrienden eraan over gehouden. Het heeft mij echt wel geholpen toen, en ik vind het een serieus gemis dat ik oude bekenden niet eens meer kan aanspreken. En toen de chat functie verdween, verdween ik eigenlijk ook want ik kwam hier meer voor me dagelijkse praatje in me oude huis, ik heb hier tenslotte een tijdje gewoond zeg maar.

Dus Admin, ik hoop dat je meeneemt dat je ook veel afleiding kan winnen met de chat functie, want voor de meeste is facebook of iets dergelijks uitwisselen echt een te grote stap, maar het kan helend / afleidend werken.

En ja, ik moet nog steeds een keer me liedjes posten hier die ik heb geschreven uit het leed, en die tijd komt er ook aan dat ik die stap ga maken en alles uitwerk en opneem. T gaat allemaal slow, i know.

Ik zie dat er hier nog steeds oude namen zijn, dus ik ben niet de enigste waarbij het zeg maar lang duurt allemaal, en dat is toch ergens een fijn gevoel, ik sta graag in de spotlights maar hoef ook weer niet in alles uniek te zijn.
Sterkte iedereen