Long time ago weer,

Ik check iedere dag nog even de nieuwe blog van mensen. Zelf heb ik al een tijd niks geschreven.
Eigenlijk gewoon omdat er geen verandering in de situatie is. Nog steeds erg veel verdriet nog steeds donkere dagen.
Ik heb besloten om met een professional te gaan praten. Weer zelfvertrouwen op te doen en die glimlach weer terug te plakken op mijn gezicht. Die glimlach die sinds september niet meer echt gemeend terug is geweest op mijn gezicht.
Mijn geestelijke gesteldheid gaat overslaan op mijn fysieke gesteldheid. Ik sta strak van de stress, val nog steeds af zie er moe uit, slaap slecht, droom veel en voel me de hele dag niet anders dan moe en koud.
Het gaat niet goed met me!
En Mister (e)X? Die heb ik al 6 weken niet gehoord/gezien/gesproken.
Het doet intens zeer. Alle energie sijpelt uit me, er blijft niets over!
Het ene moment lach ik oprecht en het andere moment geloof ik dat ik nooit meer uit dit verschrikkelijke diepe dal kan klimmen. De oh zo positieve ik is verdwenen, weg.
Nooit gedacht dat er zulke emoties los konden komen, dat je zoveel verdriet kunt hebben en dat je zo stuk kunt gaan aan een gebroken hart.
Daarom geloof ik ook nooit meer dat je een 2e liefde zoveel liefde en houden van kan schenken als aan de eerste.
Ik ben een beetje de hoop verloren, zijn er wel goede mannen die beloven voor je te zorgen en zich ook houden aan deze belofte?
Wie zal het zeggen.

Ik ga maar weer eens proberen te slapen.
Goedennacht alle lieve LDVD'ERS

Missty