Hallo Jelle,

Ik vond je zeker niet lomp hoor.
Ik denk dat we hier allemaal wel eens emotioneel reageren. Mij maakt het niet uit, ik ben blij als ik een reactie krijg.

Vergeven aan het begin van LDVD is inderdaad moeilijk. Maar sommige zaken hoef je ook niet te vergeven.
Ik blijf er bij dat ik het laf(=oneerlijk) vind van haar dat ze:
1) haar gevoelens voor mij wegdrukt, en dat ze de mindere gevoelens die ze heeft voor een ander verder laat groeien.
2) Zeker gezien de gevoelens en de niet onoverkomelijke probleempjes.
3) in onze relatie nooit grote problemen waren, éénmaal is er iets geweest: ze had iets weinig respectvol gedaan tegen mij, en ik wou die avond niet tegen haar praten omdat ik niet kon begrijpen waarom ze dat gedaan had. Zij is huilend naar huis gegaan, 2 dagen later heb ik haar gebeld, en was het vergeven. (helaas, hebben we er niet meer overgepraat)
En daar ligt misschien het grote probleem: communicatie.

Ik zag haar ook zéér weinig, soms maar één keer per week: school, "probleempjes" bij haar familie, sinds een jaar had ze een sleutel van mijn huis, maar kwam ze nooit langs...

Wat bij haar blokkeerd in haar hoofd:

1) Ze is er al zo lang mee bezig met het in haar hoofd steken dat ik haar lelijk vond en niet graag zag.
--> ze geeft een mail gestuurd met enkele puntjes: Toegegeven ik ben niet het plakke beest, en ik zeg niet elke dag dat ik haar mooi, leuk en sexy vind. Maar ik deed dat op gepaste tijden en toonde dat op verschillende manieren. Want wat betekenen woorden, daden zijn toch zo veel waardevoller? Zeker als je ze elke dag gewoon herhaald. Maar zij zegt dat ze dat nodig heeft, die woorden. Dat ze geen zelfvertrouwen heeft.
Maar nu zegt ze tegen mij: ik weet nu dat je me altijd graag hebt gezien, en dat je dat op verschillende lieve manieren hebt getoond, en dat ik daar verkeerd zat, etc...
Maar nu is het te laat, zegt ze --> zie puntje 2

2) En dat ze kan verliefd worden op een andere persoon deed de druppel voor haar overlopen. Ze zegt dat ze haar waarschijnlijk nooit nog 100% zou kunnen geven aan mij, dat ze op andere jongens verliefd zou blijven worden. En dat vind ze niet eerlijk t.o.v. van mij.

Maar wat is niet eerlijk t.o.v. mij?
1) Het feit dat ze haar gevoelens wegduwd? Dat ze niet wil vechten voor "de man van haar leven"(samenvatting van de lange opsomming van wat ze voor mij voelt, tevens haar woorden)
2)Dat ze nooit met mij een ernstig gesprek gehad heeft over haar kleine probleempjes( ze zegt zelf dat ze die 100 x in haar hoofd vergroot heeft), en dat ze nu wel duidelijk weet dat die gedachten verkeerd waren en niet hoefden.
3)ALs ze het al zo lang wist dat het niet meer zo lukken tussen ons, en zij begint weg te gaan en af te spreken met een jongen en gevoelens voor hem te kweken, terwijl ik dat in alle vertrouwen toeliet(ik hing die dag meestal naar mijn schaakclub, tenzij zij iets anders wou doen)
4) Als ze naar die jongen gaat, met het idee dat hij mij zal doen vergeten en verwerken?

Ik wil hier enkel nog aan toevoegen: ik ben geen gevoelloos wezen die zijn ex verwaarloosd heeft. Zeker niet, al is het maar dat mijn ex me dat op het hart drukte. Ik gebruikte weinig woorden om mijn gevoeles te tonen, maar ik deed zó veel andere zaken: ik leefde naar de (weinige)dagen dat zij kwam en probeerde die dan altijd zo leuk te maken voor haar(ons: want ik genoot als zij dat deed). Ze was mijn prinsesje, en zo behandelde ik haar ook vaak.
Wat ik hierboven vertel omvat bijna alle problemen. Op enkele kleine dingetjes na. Het klinkt misschien niet te geloven dat om die reden een relatie afspringt. Wel dat is ook waar ik naar op zoek ben; Een antwoord voor de reden.

Groeten,
Nico