Lieve ldvd-ers, hier een blog waarmee ik hopelijk een aantal mensen weer een piepklein beetje hoop kan geven.
Tot driekwart jaar geleden was ik behoorlijk actief op deze site. Ik was in en in verdrietig. Mijn lieve, 15 jaar jongere en zeer religieus opgevoede vriendje had onze relatie verbroken. Waar ik geloofde in mogelijkheden, geloofde hij in de regels van zijn geloof en die stonden een relatie tussen ons helaas niet toe.
Ik wilde niks liever dan dat het goed kwam, had daar álles voor over. Ik begreep niet dat het Universum mijn hartewens niet kon vervullen, en zat echt heel heel diep. Zelfs toen hij mij daarna aan het lijntje hield, zag ik dit als teken dat het wel weer goed zou komen. Hoe erg zat ik er naast, ik kreeg een mail dat hij een ander had en ik zakte compleet de diepte in. Ik was niet alleen hem kwijt, maar vooral mezelf. Ik had zo mijn eigen grenzen overschreden dat ik niet meer wist wie ik zelf was. Dramatisch was het!!
Met heel veel dure, niet door het ziekenfonds vergoede maar wel heel goede therapie heb ik mezelf weer terug gevonden. De vondst van mijn leven! Ik heb geleerd dat ik zonder man heel gelukkig kan zijn, dat ik bof met het fantastische leven wat ik leid en dat ik echt geen man nodig heb om mijn leven leuk te maken. Sterker nog, met mannen en relaties wordt het wat mij betreft vaak alleen maar ingewikkelder.
Dit kwam ook omdat ik tot dan toe vooral op probleemgevallen viel.
Toen ik me realiseerde dat ik gelukkig was, voelde ik pas echt dat de relatie met mijn ex nooit een kans van slagen kon hebben. Het had niet verder kunnen gaan. Nooit. En al zal hij altijd een grote liefde voor mij zijn en zal ik hem altijd wel een beetje missen, ik weet dat het goed is zo. Zeker voor mij.

Na wat gerommel in de marge met mijn beste vriend en daarna met een uitermate leuk manspersoon die helaas zijn recente scheiding nog niet bijzonder goed had verwerkt, ging ik op vakantie in het buitenland met een leuke groep mensen. Een van hen had zijn beste vriend meegenomen. En toen deze man binnenkwam was mijn eerste gedachte: 'Die gaat mijn leven veranderen." Snel stopte ik dat weer weg, dat had ik wel eens eerder gedacht. Daarnaast was hij qua uiterlijk niet direct mijn type en wist ik dat hij in NL ver van mij vandaan woonde. En ik rommelde nog een beetje met 'net-gescheiden-man', ook al was er duidelijk dat dit niks zou worden. Maar na een paar dagen bleek hij toch erg leuk. Ik dacht: och, voor de vakantie dan misschien. Dit bleek meer te zijn.. Ook na de vakantie ging dit door. En nu realiseer ik me pas wat een goede relatie kan zijn! We genieten van elkaar maar claimen elkaar niet. We zitten op één lijn qua leven, qua visie. We vinden elkaar leuk, lief, aardig, aantrekkelijk. We zijn lief en attent voor elkaar, gunnen elkaar alles. We spreken uit wat we voelen, onze angsten, alles. We spelen geen spelletjes. Dat dit bestaat, daar was ik me niet van bewust!!
Nu klinkt het net alsof mijn geluk van deze relatie afhangt. Maar dat is het mooie, dat is niet zo.
Ik ben al gelukkig en hij voegt wat toe. Als hij weg zou gaan, zou ik verdrietig zijn maar ik weet dat ik er over heen kom omdat ik alleen ook gelukkig kan zijn.
Wij zijn er niet om elkaar gelukkig te maken, maar we doen wel allebei ons uiterste best om elkaar gelukkig te zien! Dat voelt zo fijn..

Lieve mensen, ldvd is het verschrikkelijkste wat er is. Maar als je er over heen komt, realistisch naar jezelf kijkt en kijkt naar de relatie die is misgelopen, dan kom je er uiteindelijk echt echt echt overheen. Relaties lopen niet voor niks mis. Ik kan dat nu gelukkig zien, dat was mij een jaar geleden ook niet gelukt.
Ik hoop dat jullie deze blog als een hart onder de riem zien...Het komt goed, werk aan jezelf en denk aan wat jóu gelukkig maakt.
Liefs en sterkte van Senzy.