hoop

afbeelding van suzy

Sinds ik hem die brief heb gegeven, ben ik eigenlijk steeds aan het wachten op een antwoord, ook al verwacht ik niet echt een antwoord. Ik had hem gevraagd om het me te zeggen als hij me echt niet meer wilde, vanwege al zijn verschillende signalen, (naar me lachen, knipogen, zeggen dat hij heel veel van me houdt en het allemaal zo niet wilde, maar het dan vervolgens toch uitmaken vanwege zijn depressie) dan zou ik alles een beetje van me af kunnen zetten. of in elk geval proberen. Maar omdat hij niets laat horen voel ik me continu rot, blijf steeds hopen en als ik dan wakker wordt bedenk ik me weer dat het uit is, ben ik allemaal negatief aan het denken en moet steeds huilen, ben erg veel afgevallen terwijl ik juist aan wilde komen, alles lijkt moeilijk en zwaar. Alleen als ik iets ga doen die dag gaat het wel, maar dan kom je overal verliefde stelletjes tegen en dat maakt het allemaal alleen nog maar pijnlijker. Ik hoop gewoon zo erg dat het na de zomer beter zal gaan, dat hij me in de vakantie gaat missen, en me dan toch weer wilt...
Maar ik ben ergens ook zo bang dat hij in de tussentijd een ander leuk meisje tegenkomt en totaal niet aan me denkt. En dan bedenk ik me ook wel dat als hij zo depressief is, dan staat zijn hoofd helemaal niet naar meisjes, maar toch ben ik er bang voor. Ik zou zo graag willen weten wat hij allemaal denkt en wat er in zijn hoofd afspeelt, wat hij nu eigenlijk echt wilt...
Ook wil hem hem steeds bellen en smsjes sturen, maar ik denk dat ik dat beter niet kan doen... het ene moment wil ik hem uitschelden omdat hij maar geen antwoord geeft en me steeds in die onzekerheid laat zitten, en aan de andere kant wil hem vragen wat hij wilt, en of het nog goed komt tussen ons als hij alles iets beter verwerkt heeft.

afbeelding van used

suzy

Begrijpelijk dat je al die vragen hebt. Wat ik zou doen, is gewoon naar hem toe gaan en hem direct vragen hoe het er nu voorstaat. vragen of hij antwoord wilt geven op je vragen die je hem hebt gesteld. Ik denk dat dat de enige manier is anders blijf je maar in die onzekerheid zitten, zeker als je hem niet kunt vergeten omdat je nog van hem houdt.

afbeelding van suzy

beiden erg bedankt voor

beiden erg bedankt voor jullie reactie,

Ik ben ergens blij dat ik zeker niet de enige ben met van die vervelende gevoelens, het is erg pijnlijk als er niemand zou zijn waar je erover mee kunt praten en het is fijn dat er mensen zijn die het begrijpen.
Ik heb te horen gekregen dat ik ben uitgeloot voor een klein appartementje, meer een kamer eigenlijk, ergens hoop ik dat dat het voor hem makkelijker wordt omdat ik dan niet meer bij mijn ex woon. Ik zou graag bij hem langsgaan en alles vragen en hem vertellen dat ik iets voor mezelf heb, maar ik wil hem tegelijkertijd ook echt bewijzen dat ik hem echt ruimte kan geven... ik denk dat ik meer kans maak als ik een tijdje met rust laat, en hoop dat hij me in die tussentijd gaat missen... hoewel ik er echt wel rekening mee moet houden dat hij dat niet doet... maar ik hoop het gewoon zo

afbeelding van roebie1

hoop doet leven

Hi Suzy,
ik maak momenteel hetzelfde mee,ook hij heeft het uitgemaakt vanwege iets wat niet goed zit tussen de oren,ook ik kreeg geen antwoord op mijn vragen,je blijft maar malen ook ik krijg momenteel signalen waarvan ik denk wat moet hij van me en bovenal moet ik er iets mee,ik ben zo enorm met mezelf in gevecht wel of geen stappen ondernemen en zo ja HOE aan de ene kant denk ik doen bijt door die zure appel heen mss krijg je een afwijzing en kan je door,maar bij een ja denk ik weer maar het is al 9 wkn uit is dit niet te lang en te laat.In iedergeval vind ik het knap van je dat jij het wel durfde alleen dat niets horen he vind het verschrikkelijk BUT voor je hoop dat je gauw je antwoorden krijg en mss weer gelukkig kan worden met hem zo niet vind je hopelijk een knopje om door te gaan met ademen.
Veel sterkte