Onlangs is mijn relatie verbroken, slechts 3 mnd mocht het duren.
Een paar keer gaf ze aan " verkeerde signalen" te geven volgens haar.
We waren , ik was , wellicht teveel b d'r, al zij ze van niet.
De signalen zijn niet verkeerd zei ik en ik ben prima n staat om op mezelf te passen ...
Enfin er is in die tijd veel gepraat over heel veel, het voelde met nagenoeg alles helemaal compleet.

In het begin was het lastig omdat ze toen zij geen toekomst te zien met mij, duidelijker dan een gevoel gaf ze niet aan, in een later stadium zij ze niet te hebben verwacht deze gevoelens te zullen hebben voor mij...
We hebben veel met elkaar het bed gedeeld waarbij z meerdere keren aangaf mij zo te vertrouwen als ze nooit een ander heeft gedaan.

Mijn valkuil was vaak. Het invullen van hè zij ergens over zou denken.
Wilde ik bij haar langs maar reageerde ze net op een bericht dan ging ik maar niet want anders had ze wel gereageerd.

Later spontaan bij d'r langsgegaan , bleek ze nog maar net thuis te zijn zo zij ze, onder een wandeling kwam het eruit " ik heb veel nagedacht" .... Ik geef de verkeerde signalen af, ik zie geen toekomst met jou...!

We zijn nu 4-6 weken verder en we hebben nog regelmatig contact, via WhatsApp of bijelkaar komen, dat is dan gevoelsmatig o gezellig en fijn, dat iig ik de volgende dag(en) het gevoel heb dat het gisteren uit ging.

Ik mis haar enorm, maar moet hel eerst even loslaten, in de hoop da we dan toch weer bijelkaar gaan komen.nik weet zeker dat het kan, alleen net door telkens toe te geven aan haar.

Vaak vaagt ze, zullen we ....., en ik sukkel zeg ja goed, leuk....
Vraag ik de volgende keer, is ze moe of reageert heel laat met " nu slapen, welterusten .....

Moet nu echt aan mezelf werken zodat er een mogelijkheid komt om terug in een relatie te komen met haar.

Andere dates heb ik wel, aar die halen het net bij d'r., in geen enkel opzicht. Dit is voor mj erg moeilijk en tips zijn erg welkom over hoe hier goed mee om te gaan en doorheen te komen.