Hallo lieve lotgenoten.

Ik zit hier steeds te kijken naar wat jullie meemaken en hoe jullie alles ervaren. Het is zo fijn om te lezen er niet alleen voor te staan in het verdriet. Wat een emoties komen er toch los. Het is zo fijn dat wij elkaar kunnen steunen om door dit proces te komen.
Ik heb ongeveer 4 maanden een relatie gehad met mijn ex en had echt niet gedacht dat ik het er zo verschrikkelijk moeilijk mee zou hebben. Voor deze relatie heb ik een paar jaar geen relatie meer gehad omdat ik mij een beetje afgesloten heb door een eerdere stuk gelopen relatie van zon 6 jaar. Ik woonde samen met mijn eerste ex in dit huis en we hadden samen 1 hond en een boel katten. Die ex ging er vantussen omdat ze niet goed wist wat ze wilde, dat brak mijn hart maar doordat we veel onenigheid hadden en wij eigenlijk te verschillend waren kon ik makkelijker door in het leven doch het mij wel erg veel pijn deed.
Mijn nieuwe liefde heeft mij zo mijn zelfvertrouwen terug gewonnen. Ze was echt superlief voor mij en zorgde ervoor dat ik weer in het leven stond. We waren zo op een lijn.
Ik merk nu dat ik het er veel moeilijker mee heb met mijn recente breuk. ik kan het maar niet accepteren voor mijzelf. Het is nu bijna 4 maanden geleden dat ze het uitmaakte Wat doet het pijn. Ze kwam opeens na onze vakantie met de boodschap dat ze niet goed meer wist over ons, dat haar gevoelens plotseling veranderd waren en tijd nodig had om te ontdekken of die gevoelens weer terug zouden komen. In het begin vertelde ze mij dat ik mij geen zorgen moest maken en dat we elkaar gewoon zouden zien, dat wilde ze zelf ook. Maar 2 weken later heeft ze mij verteld dat ze er echt mee wilde stoppen. Ze wilde mij geen pijn doen en vond het zelf echt niet leuk. Als ze het had geweten had ze nooit iets begonnen omdat ze mij echt geen pijn wilde doen. Nu heb ik nog via mail en heel soms sms contact.
Ze vraagt mij nog wel hoe alles gaat, maar ik wil haar niet met al mijn gevoelens wegduwen omdat ze nu ergens zit waar ze aan zichzelf aan het werken is( Staat in mijn andere blog).Ik heb haar wel eens gezegd dat ik onze tijd wel erg mis, de dingen die we samen deden en haar zelfgemaakte andijviestampot enz. Zodat ze toch wel weet dat het voor mij erg veel heeft betekend( maar ze kent mij)

Ik dacht dat als je een korte relatie hebt gehad en niet samen woont dat alles veel makkelijker te verwerken zou zijn. Maar nee, dit is echt zo moeilijk! We waren zo hetzelfde alles wat we deden was zo fijn! Het voelde zo vertrouwd.
Ik lig eenzaam in mijn bed te zappen en alle vrouwen die ik zie doen mij aan haar denken en ik besef dat ik nooit meer zon lot uit de loterij zal vinden. Ze had alles wat een vent kan wensen haar karakter is zo lief en zorgzaam. Ze is gezellig en ook nog de mooiste meid die ik tot nu toe gezien heb. Klinkt allemaal in de wolken maar het is voor mij echt zo. Ik probeer wel rond te kijken, maar heb nog niemand gezien die ik aantrekkelijker vind qua gedrag of uiterlijk.

Nu is mijn vraag: Hoelang is jullie relatie geweest en hebben jullie hetzelfde gevoel niemand meer te kunnen/willen vinden in vergelijking tot je ex?

Wat moeilijk is dit alles zeg. Ik probeer er niet steeds aan te denken maar op sommige momenten voel ik mij zo machteloos. zoals nu. Ik lees dat mensen die hier gebroken komen zich steeds wat beter gaan voelen en het accepteren, maar ik blijf hierin hangen en ben bang dat ik het nooit zal accepteren en altijd als ik terug denk dat enorme klote gevoel zal krijgen, je weet wel dat gevoel dat je hart een keer laat overslaan, een steek in je maag. dat je een keer goed diep moet inademen en zuchten om je weer iets beter te voelen. Ik zal dit nooit zoals het nu gaat goed af kunnen sluiten. Het is gewoon zo raar gelopen en zo onverwachts. Ik had echt niet kunnen denken dat dit zou gebeuren. Ik was haar mooie lieve man waar ze zo verliefd op was. En nu Pats klaar over uit weg.
Nou ik heb weer even mijn zegje gedaan.
Ik wens allen erg veel sterkte en goeds! Zoals ik al eerder heb gezegd - we staan er niet alleen voor- .
Gr. Preco.