Hey,

Heb dit weekend al mijn spullen verhuisd, was nogal emotioneel en zwaar. Heb de laaste twee dagen ook heel wat afgepiekerd, is dit nu effectie definitief? Euh JA.

Nu heb ik bij mezelf bedacht dat er twee manieren zijn om met de situatie om te gaan:
1. Geen contact meer (alles is geregeld >> spullen en financiën)
2. Er zijn voor mekaar maar op een andere manier : vriendschap.

Voor mezelf heb ik uitgemaakt dat de eerste mogelijkheid geen optie is. De tweede wel, al word het moeilijk. Maar ik bekijk het zo, drie jaar heb ik een fantastiche tijd met haar gehad, is zij lief geweest voor me, ben ik lief geweest voor mekaar. Drie jaar lang hebben we zij aan zij geleefd en alles voor mekaar gedaan. We kennen mekaar door en door. Zij besliste op een gegeven moment dat ze misschien toch iets anders wou dan ik in het leven. Ze wil nog zaken doen ivm met zelfontplooiing en studies. Ze achte het moeilijk om dit in onze relatie te doen. Omdat ik al meer huisje, tuintje, boompje gericht was. Dit benauwde haar en ze koos om de relatie te stoppen. Nooit heeft ze iets gedaan waarvan ik kan zeggen dit kan niet door de beugel. Dus twee mensen die nog van mekaar houden maar zien dat een toekomst samen als koppel er misschien niet in zit, moeten die dan contact mijden.

Ikzelf heb vaak de fout gemaakt om te denken dat zij er niks mee zat en doodleuk weer het "studente" leven indook en mij, degene die ze "zogezegd" graag zag gewoonweg aan de kant schoof. Ik dacht zie ze bezig ze is doodgelukkig zonder me. Ik reflecteerde dit op onze relatie door te denken dat dit betekende dat onze relatie voor haar niks betekende. Ze heeft me gedumpt, dacht ik.

Nu besef ik of begin ik te beseffen, dat ook zij het niet zo makkelijk heeft gehad met haar beslissing, ook zij heeft verdriet, alleen toont ze dit niet aan de buitenwereld en schreeuwt ze dit niet van de daken zoals ik. Ze is doorgegaan heeft ondanks al haar verdriet gestudeerd, met een goed resultaat als gevolg. Ik kan het haar toch niet kwalijk nemen dat ze niet zoals ik, heeft zitten wegkwijnen in een hoekje. Weet je dit is degene op wie ik ben verliefd geworden niet bij de pakken blijven zitten! En nu zou ik het haar kwalijk nemen, me gekwetst voelen omdat ze nog is wie ze was.

Ik wil haar niet uit mijn leven, ik wil nog dingen met haar doen, niet meer wat koppeltjes doen. Maar ik wil nog haar advies over bepaalde zaken. Ik wil nog dat ze als ik problemen heb zegt, get over it! Ik zal ze altijd respecteren en ik kan niet boos zijn op haar omdat ze heeft beslist niet meer verder te willen met me. Dit kan je niemand verplichten. Ik wil de herinneringen koesteren en nu wil haar koesteren als een vriendin die weet wie ik ben, misschien wel de enige.

Zo nu zie ik de dingen zo, ik hoop dat ik me er ook kan naar gedragen. Het word moeilijk I know, maar we zijn het waard.

Grtjs