Yep, hier ben ik weer....
Ik kan het zelf niet geloven. Weeral gedumpt door de man die ik zag als "the one".
Hij was zo into me... Bloemen, briefjes, reisjes boeken...
Het hele plaatje paste, de hele puzzel compleet... 2.5 maand zo gelukkig! Eindelijk, eindelijk na al de miserie!!

En dan kwam ik terug van reis, en wist hij het niet meer.
Twijfel... Twijfel... Twijfel... kapot ging ik eraan. Heb er zelf de stekker uitgetrokken in de hoop dat hij zou terugkomen...
Maar ipv voor mij te vechten verdween hij met de noorderzon. Terug zijn single leven in, feestjes, feestjes, feestjes.

En ja, ik zou mij er misschien kunnen overzetten op de manier die ik altijd heb toegepast. Cut all contact, en tot nooit meer. Maar ik zit met een gigantisch probleem...
In de tijd dat we samen waren, heeft mijn beste vriendin zijn beste vriend leren kennen.
Beide zijn nu een koppel. Ik heb heel weinig vrienden en deze vriendin is mijn feest buddy, mijn festival maatje.
Nu gaat ze op stap met heel de vriendenkring van haar nieuwe vriend... mijn ex incluis.
En ik sta toe te kijken aan de zijlijn... mijn ex organiseert deze feestjes en zij wordt uitgenodigd... ik niet meer.

Voel me aan de kant gezet en beroofd van niet enkel mijn lief maar ook mijn beste vriendin. Mijn vriendin heeft het ook heel moeilijk met de situatie want ze wil me niet kwijt... maar ik voel goed genoeg dat de rest van die vriendenkring geen zin heeft om er een emotionele ex vriendin bij te nemen. Ik wou dat ik mijn ex kon bezien als een gewone vriend maar dat kan ik niet... nu toch nog niet... ik zie em zo verdomd graag.

Ik heb naar mijn gevoel nu twee opties:
- niet meer meegaan naar feestjes met mijn vriendin waar hij ook is, maw zielig thuisblijven want heb geen andere party buddy.
- meegaan en mij als het 5de wiel aan de wagen voelen, maar dan kom ik tenminste nog buiten naar feestjes die ik zelf ook doodgraag doe

Damn.... wat voel ik mij slecht