Ik ben sinds afgelopen woensdag relatieloos...en echt waar ik heb mij nog nooit zo slecht gevoeld!
We hebben 2 jaar een relatie gehad en verschrikkelijk veel meegemaakt, zowel ups als downs! en daar is woensdag een eind aan gekomen. Ik heb het totaal niet aan zien komen, hij had me de dagen ervoor nog vaak verteld hoeveel hij wel niet van me hield, hij had het al over samenwonen. Maargoed..zijn reden was dat hij niet meer gelukkig was..hij was down had het gevoel dat ik verandert was en dat ik teveel van hem verwachtte waar hij niet aan zou kunnen voldoen. Dat was zo een grote klap in mn gezicht..ik heb heel de dag gehuild..'s avonds gelijk naar een vriendin gegaan, die het ook totaal niet kon begrijpen, want hij ' adoreerde' mij toch?..
Die middag belde hij me nog, hij zei dat het hem ook veel pijn deed en hij moest huilen aan de telefoon, hij kon trouwens ook niet stoppen met huilen die hij het uitmaakte..ik kon er maar niets van begrijpen.
Afgelopen donderdag belde een vriendin van een vriend van hem mij op. Wat bleek; toen ik die zaterdag ervoor zelf een feest had..is hij die avond achter een meisje aangelopen..heel de avond. Hij vertelde mij maandag dat hij moest werken..wat bleek, hij moest niet werken..hij was met haar. en dat geldt ook voor de dinsdagavond toen hij vertelde dat hij moest leren en misschien nog wel iets met vrienden ging doen. Ik vertrouwde het die avond ook niet helemaal..ik wilde namelijk naar hem toekomen maar hij deed kortaf. die avond heeft hij met haar een film gekeken en is met haar wat gaan drinken.. Toen ik hem 's avonds nog een keer vertelde dat hij niet moest liegen en dat ik het niet vertrouwde, werd hij boos op mij..
Op dit moment ben ik zo boos en walg ik werkelijk van hem..ik kan sinds woensdag niet meer eten en ben constant misselijk..ik voel me belogen, bedrogen en vernedert. We hebben elkaar alweer een paar keer telefonisch gesproken..hij blijft maar zeggen dat ik nog zoveel voor hem beteken en dat hij nog wel van me houdt maar niet meer gelukkig was. Ik moet dit accepteren, maar het doet zoveel pijn. Toen hij het uitmaakte voelde het als een dolk in mijn hart en nu ik achter alles ben gekomen is dit nog eens een steek onderwater. Ik voel me vervangen..alsof alles een leugen was. Ik functioneer niet meer..hij heeft me nog 2 keer gebeld en gesmst..ik wil er niet meer op reageren maar ik kan mezelf moeilijk tegenhouden. HELP wat moet ik doen..
Loslaten
Het is een beetje vreemd om dit te zeggen, want ik kan (wil, durf) het zelf nog niet. Mijn ex loslaten.... Toch denk ik dat het beter voor is om hem los te laten. Hij heeft jou erg veel pijn gedaan en je vertrouwen beschaamd. De pijn blijft ook nog wel even pijn doen. Daar moet je door heen.
Contact met elkaar houden, maakt het alleen maar moeilijker, je blijft de wond op je hart steeds open maken en kun je niet bezig met het verwerken van dit 'verlies'. Je voelt dan die dolk dan elke keer bij je hart naar binnen gaan.
Ik begrijp dat het moeilijk is om niet te reageren op zijn sms'jes etc., ik heb dat zelf ook, maar neem de regie over je leven en durf voor jezelf te kiezen.
Sterkte!
Jeroen
Mannen...
Ik wil je allereerst bedanken voor je reactie! ik heb zojuist jouw verhaal gelezen en vindt het knap dat je geen contact opneemt! en met mijn gezonde verstand weet ik ook dat ik dat niet zou moeten..maar gezond verstand en gevoel zijn er twee verschillende dingen, daar ben ik wel achtergekomen!..ik heb ook geen contact op genomen met hem..maar meneer heeft mij zo'n 10 x keer gebeld vanmiddag..voicemail ingesproken en smsjes achtergelaten, ik heb t heel de middag ook genegeerd, totdat hij een paar uur later opnieuw belde, toen nam ik op. t feit dat ik zo snel opnam gelijk maakte hem al aan het huilen. hij wil mij absoluut niet kwijt als ' vriendin' (zonder liefdesrelatie) ik heb veel voor betekend en dat moest ik weten..hij mist me en was een beetje in paniek..hij wil ook nog eens vanavond naar mij toekomen, maar daar heb ik nee tegen gezegt. Voor valentijnsdag hadden we al wat kleine plannen en die wil hij doorzetten...IK SNAP HEM NIET..constant dat gehuil van hem, terwijl ik nog steeds kwaad ben. Ik krijg het gevoel dat hij me terug wil, maar toch ook weer niet.