In 2006 leerde ik haar kennen; het meisje van mijn leven!
Tot dat moment was ik een playertje; het maakte me allemaal niet zo veel uit, en als het niet lukte bij het ene meisje, dan ging ik wel naar de volgende. Tot ik haar zag... mijn wereld veranderde!

Na een tijd van afspreken, smsen, chatten en dergelijke besloten we op zondag 01-10-2006 om vriendje en vriendinnetje te zijn; iets waar ik nooit spijt van heb gehad!
De eerste jaren waren geweldig; we waren zo verliefd op elkaar, we konden bijna niet zonder elkaar!
Toen ze klaar was het haar middelbare school (2009), zijn we samen naar Soest vertrokken. Zij ging in Utrecht studeren, en voor mijn werk maakte het niet veel uit
Heel lang hebben we er naar uitgekeken, en elke week keken we wel in de boekjes wat mooi bijelkaar zou passen in ons huisje.
De tijd die we in Soest hebben gehad, was echt super. Tot ik thuis kwam van mijn werk en ze me vertelde dat ze was gestopt met de studie, en dat zich al had ingeschreven voor een studie in België!
Het kwam bij mij aan als een enorme klap in mijn gezicht; waarom heeft ze dat niet gewoon eerder tegen mij durven vertellen?
Het huisje hebben we dus weer verlaten, en alle spullen hebben we thuis bij onze ouders opgeslagen.

Van mijn werk uit kreeg ik de mogelijkheid om naar Brussel te gaan voor een aantal maanden; ik heb natuurlijk meteen 'ja' gezegt, want hoe dichter ik bij haar kon zijn, hoe beter ik het vond

Het is echter nooit meer geweest zoals het ooit was... Zij leerde daar snel genoeg nieuwe mensen kennen, ging wekelijks een aantal keren stappen, en had weinig tijd voor mij. Als ik langs wilde komen, werd ze vaak boos omdat ze dan niet kon gaan stappen met haar vriendinnen.
Steeds vaker hadden we ruzie, soms om de meest stomme dingen.
Dat knaagde aan me, en met in mijn achterhoofd de klap die ik kreeg toen we Soest moesten verlaten, heb ik het zondag 23-02-2010 uitgemaakt met haar.

Ik had er meteen spijt van, maar ik dacht dat het beter zou zijn als het over was; zowel voor haar als voor mij.
We hebben altijd gewoon contact gehouden met elkaar, iets wat ik heel fijn vond.
Toen ze het laatste weekend van mei (2010) op bezoek kwam in Brussel, wist ik het eigelijk zeker; ik had de grootste fout van mijn leven gemaakt door het uit te maken met haar.
Alles klopte dat weekend gewoon; we hadden veel lol, voelde elkaar goed aan enzovoorts... Ik dacht dat het voor haar ook zo voelde!

De maandag na het weekend dat ze langs was geweest, heb ik haar opgebeld en verteld dat ik haar weer terug wilde. Ze vertelde me dat ze ervan schrok, en dat ze net over me heen was, en het wel prima vond zo alleen...
Ik ben er dagen ziek van geweest; niet kunnen eten, alleen maar huilen en ontzettend veel gekotst.

Ik heb alles uit de kast gehaald om haar terug te krijgen, en het was me gelukt! Op 14-09-2010 zijn we weer bijelkaar gekomen; ik was de gelukkigste jongen op de wereld!
We hadden het weer net zo leuk als eerst, het voelde echt prima.

Helaas zijn we inmiddels weer uit elkaar... De laatste tijd waren er toch weer kleine ruzies.
Door omstandigheden op mijn werk zat ik niet goed in mijn vel, en zij was vaak de enige die ik na mijn werk sprak. Als ik dan hoorde dat zij het daar wel leuk had, en dat ze weer ging stappen ofzo, brak er iets bij mij en werd ik wel eens boos...
Het is echter helemaal fout gegaan toen ik haar laptop gebruikte, en (zonder dat ik het met opzet deed) haar mailbox opende. Ik had er niet bij nagedacht dat het niet mijn laptop was... Ik zag dat ze aan het mailen was met een andere jongen. Ik vond het niet fijn, maar er stond opzich niks verkeerds in die mailtjes. Maar het idee, dat ze met iemand anders aan het mailen was, dat vond ik niet prettig...
Ik heb er lang over gedacht of het verstandig was om haar te vragen wie die jongen was, en of ze er toch mee wilde stoppen. Uiteindelijk heb ik toch de knoop doorgehakt, en haar gewoon gevraagd wie die jongen was.
Daar kreeg ik antwoord op, maar ze vond het belachelijk dat ik vroeg of ze wilde stoppen met mailen...
Sindsdien hebben we eigelijk elke dag wel ruzies gehad (via de telefoon, als we bijelkaar waren was het goed)

Donderdag 14 april 2011 heeft ze het uitgemaakt, omdat haar gevoel voor mij niet meer hetzelfde was als eerst.
Mijn hart brak, want ik wist dat dit het einde zou zijn. Ze zei dat ze erover na zou gaan denken, maar ik denk niet dat het positief uit zal pakken voor mij.
Inmiddels zijn we 15 dagen uitelkaar, en ik weet echt niet hoe ik verder moet... We hebben nog wel contact, maar dat is ook alleen omdat ik contact zoek met haar; andersom komt er nauwelijks wat uit.
Ze stuurt nog steeds mailtjes naar die jongen, en zo af en toe chatten ze. Sinds afgelopen week heeft ze ook zijn mobiele nummer via-via weten te bemachtigen...

Ik ga kapot van binnen, en heb al professionele hulp aangevraagd, omdat ik weet dat ik een klootzak ben geweest tegen haar.
Ik moet hoe dan ook weer de 'oude ik' worden, waar ze ooit verliefd op is geweest. Ik kan me geen leven zonder haar voorstellen.. het idee alleen al maakt me helemaal gek!
Van mijn part kust ze met andere jongens, als ze maar bij me terug komt! Ik kan het gewoon niet zonder haar, ze is alles voor mij!