Hoe moet ik het doen?

Wat is mijn verhaal?
Mijn verhaal bestaat op dit moment nog uit verdriet, onbegrip en gemis.
Drie jaar lang heb ik een relatie gehad met een ontzettend leuke man. 8 keer hebben wij in een crisis gezeten. 8 keer dagen, weken en zelfs 1 keer maanden van verdriet. Het niet kunnen begrijpen waarom hij een punt achter de relatie zette.

Ik leerde deze man 3 jaar geleden kennen. Vanaf dag 1 hebben wij heel veel lol gehad, groeiden dag na dag dichter naar elkaar toe. Ik hield in het begin afstand, op emotioneel vlak. Ik kwam net uit een relatie waarin ik was gekwetst en wilde me nog helemaal niet binden. Maar hij wist me te overtuigen, wist mijn vertrouwen te winnen. Al snel bleek dat hij een heel ander leven had dan mij, een andere manier van denken. Hij was heel vrij in zijn doen en laten. Hij deed dingen die de meeste mensen niet zouden doen in een relatie. Na een avondje stappen belandde hij gerust bij een vriendin van hem in bed....dan wel niet voor de seks....maar toch...ik vond dat niet prettig en dat vertelde ik hem. Al snel kreeg ik de stempel jaloers te zijn. Oké ik accepteerde dat....mijn grenzen in een relatie lagen duidelijk anders. Dus ik leerde mezelf de wereld met andere ogen te bekijken. Was mijn kijk op het leven (op een relatie) wel de juiste? Hij bedoelde immers niets met zijn gedrag...hij hield van mij!

Nog 6 keer is het om ongeveer die redenen uitgegaan. Hij vond mij te jaloers (nou ik kan je dingen vertellen, die maar heel weinig mensen pikken van hun parter, tenzij ze bewust hebben afgesproken die dingen toe te staan in een relatie). En ik had inderdaad moeite om na ieder voorval hem weer volledig te vertrouwen. Had ik nou zo slim geweest om vanaf dag 1 naar mijn intuitie te luisteren. Had ik waarschijnlijk nog geen half jaar met hem volgemaakt.

Maar toch we hebben ook ontzettend veel lol gehad, we vonden dezelfde dingen leuk, reden allebei motor, de muziek en filmkeuze kwam overeen, we hielden van het gaan naar optredens van bandjes, concerten, we trokken dezelfde mensen aan...we konden (als het dan zover was) ontzettend goed met elkaar praten...we hielden echt van elkaar. Ben trouwens overtuigd dat dat nog steeds van beiden kanten zo is.

En toch....nu na de 8ste breuk probeer ik mezelf ervan te overtuigen dat ik verder moet. Dat ik alle leuke dingen met hem achter me moet laten. Ik moet trouwens wel, want hij kan op dit moment niet verder met mij. Maar toch...het blijft niet te begrijpen....als iemand zegt zoveel van je te houden en nu zwaar in de put te zitten. Niet meer uitgaat en alleen maar bezig is met waarom het niet werkt....?? Ik wil alleen maar verder, weer de leuke dingen oppakken...het liefst met hem....

Het maakt het moeilijk...ik kan alleen maar berusten in zijn keuze, mijn verdriet (alweer) verwerken en proberen mijn leven op te pakken.

Ik heb hem gevraagd mij met rust te laten en dan ook de tijd te gunnen los te kunnen komen. Maar soms volgt er weer een smsje, Oh wat mis ik jou toch! Of lopen we elkaar toevallig tegen het lijf (veel gemeenschappelijke vrienden) en dan zie ik aan hem hoe hij kapot is. Wat maakt het voor hem zo moeilijk? Angst?

Hij is 12 jaar beroepsmilitair geweest, heeft ellendige dingen gezien. Mij vaak gezegd dat hij zich niet bindt aan mensen.....vecht hij nu tegen zichzelf? Kom ik te dicht bij? Ook heeft hij me gezegd dat onze breuk hem veel meer doet dan de scheiding van zijn ex vrouw. Met haar is hij 6 jaar getrouwd geweest en had met haar een kind.

Het maakt het voor mij onbegrijpelijk en dus zeer moeilijk los te laten.

De beste keuze die ik nu kan maken is het voor nu los te laten....weer door mijn pijn en verdriet te gaan....de hoop opgeven en bij mijn standpunt te blijven (ook als ik weer lekker in mijn vel zit en hij huilend op de stoep staat om te smeken of hij weer bij mij terug mag). Het klinkt hard, het is hard....Hij zal zelf tot inzicht moeten komen wat het probleem diep in hem is, daar kan ik hem niet bij helpen.

En toch, hoe verwerk je verdriet als je zoveel van iemand houdt???

Jada's blog
login of registreer om te reageren

Ma, 08/03/2010 - 18:33 — used

Jada, Ik heb zo ongeveer

Jada,

Ik heb zo ongeveer hetzelfde meegemaakt met mijn vriendin. Ik ben zelf overigens 33 jaar beroepsmilitair geweest en heb ook het nodige gezien maar dat maakt niets uit voor je geliefde. Ook ik ben bedonderd met andere mannen en uiteindelijk ingeruild voor een ander. Het feit bij jou is, en ook bij mij, dat hij gewoon niet genoeg om je geeft. Je bent niet de ware voor hem anders zou hij dit gedrag niet vertonen. Het klinkt hard, ik weet het maar het is wel de realiteit. Dat soort mensen houdt je aan het lijntje totdat ze de ware hebben gevonden. M.a.w. het is een foute man zoals je ook foute vrouwen hebt. Dat soort mensen zijn narcistisch en ze gebruiken mensen. Je bent er kapot van omdat je nooit de liefde hebt gekregen waar je zo voor gevochten hebt. Waarschijnlijk heb je alles aan hem gegeven wat in je vermogen lag maar nog kreeg je niet de liefde die je van hem verlangde, mede doordat hij met andere vriendinnen omging. Geloof me, als hij in bed met een vriendin belandde, heeft hij ook seks gehad. Je wil het niet zien en niet geloven maar je weet zelf, diep in je hart, dat ik gelijk heb. Ik zit nu in eenzelfde situatie als jij. Ik ben er kapot van en ik denk iedere dag, elke minuut aan haar. Ik mis haar vreselijk maar ik weet ook dat ze mijn liefde eigenlijk niet waard is. Je onthoudt alleen de leuke dingen en de slechte dingen kun je niet voor je geest halen maar zo werkt dat. Omdat je nooit de liefde hebt gekregen die je wilde, is het nu extra moeilijk om hem los te laten, ik zit met hetzelfde probleem. Dat soort mensen maakt je helemaal kapot en denk maar niet dat ze zich bezig houden met jouw gevoelens. Ja, als ze even niemand hebben dan komen ze op hangende pootjes bij je aankloppen en zodra jij toegeeft begint alles weer van voren af aan. Geloof me, breek ermee, stop met elke vorm van contact want iedere keer als je weer contact hebt krijg je weer hoop en die is er gewoon niet met dat soort slechte individuen. Ze zullen je blijven gebruiken en inruilen voor een ander als die zich aanmeldt. Echt, ik weet waar ik over praat, ik heb exact hetzelfde meegemaakt.
Mocht je toch nog iets met hem willen beginnen, play hard to get, laat zogenaamd zien dat je hem niet nodig hebt dan vind hij je opeens interessanter. Maar dan nog, het is een verkeerde basis. Zoek iemand die je wel de liefde kan geven die je verdient, hij is het namelijk niet waard.
En het verdriet verwerken? Dat duurt gewoon lang, het heeft gewoon tijd nodig om te slijten, hem te vergeten, je kunt er niets aan doen. Het is een rouwproces, erger dan een sterfgeval misschien en je moet er doorheen. Je kunt het niet verdringen, je blijft aan hem denken en de leuke dingen idealiseren. Kijk eens naar alle blogs hier, je bent niet de enige en misschien is dat een kleine troost. Het doet pijn en die pijn is gewoon onvermijdelijk maar je zult er sterker uitkomen, echt waar!

Din, 09/03/2010 - 10:01 — Jada

Dank je wel voor je reactie!

Dank je wel voor je reactie! Diep in je hart weet je al die dingen ook wel....en soms verleren mensen het om naar hun intuitie te luisteren! Vandaag heb ik een super dag....denk zelfs dat het nu echt doordringt dat ik het achter me kan laten! Er zullen ongetwijfeld nog dagen komen dat het weer minder gaat...maar ik zal hoe dan ook zorgen dat de leuke en fijne dagen weer de overhand krijgen!

Ik heb hem afgelopen weekend inderdaad gezegd dat ik totaal geen contact meer wil....neem de macht weer in eigen handen, het is tenslotte mijn leven!

Wat de liefde betreft, weet ik absoluut dat hij van mij heeft gehouden (nog doet).....maar zoals jij ook zegt...de ware, dat is dan toch weer een ander verhaal!

Wie is online

Enquête

Jada's Buddies