hoe los je boosheid op ?
veel mensen zijn wel eens boos in hun relatie, veel mensen voelen zich gekwetst, hebben een behoefte die zij maar niet kunnen vervullen waar door zij boos worden...........soms loopt die boosheid hoog op, wat kun je er aan doen om het goed te maken ? om de ander de stap te laten zetten ?

mijn zwager en schoonzusje als voorbeeld :
een week geleden heb ik mijn zwager en schoonzusje geholpen weer bij elkaar te komen. zij maakte een aantal opmerkingen waarbij haar frustratie bleek over hoe het er bij hen thuis aan toe ging, toen ik haar vroeg wat haar dwars zat.....daarbij zag ik de tranen in haar ogen komen...niet heel veel maar toch ! mijn zwager zag het ook maar deed er niets mee !

wat werd waargenomen ?
ik zag haar naar hem kijken, terwijl zij boos vervolgde....met die tranen in haar ogen, toen ging de stem veranderen en keek zij hem weer aan...

mijn indruk daarvan :
bijna hulpeloos ...terwijl de dingen die zij gezegd had op hem sloegen..........

welke gevoelens ontdekte ik bij haar ?
op haar frustratie , op haar boosheid

welke aanleidingen had zij daar voor aan mij opgegeven ?
dat er geen wij was, op haar frustratie dat er geen overleg was, op haar frustratie dat zij financieel het in haar ogen niet goed voor elkaar hadden, op haar frustratie ook dat hij niet dezelfde droom had als haar kennelijk.........

was dit de daadwerkelijke oorzaak van de boosheid ?
de werkelijke oorzaak van haar boosheid lag niet bij hem, die lag diep van binnen bij haar zelf. die lag in het feit dat zij ziek was, dat zij daardoor een droom niet kon verwezenlijken, dat zij daardoor niet kon werken, dat zij dat wel had geprobeerd maar dat zij dat niet meer kon door die k..t. ziekte !

en haar partner ?
die kreeg elke keer een stortvloed van verwijten over zich heen, althans voelde dat voor hem...hij is er een betonblok door geworden , die niet meer zich kwetsbaar durfde op te stellen

wat hadden zij mij verteld dat er speelde vooraf ?
dit had ik van te voren van hen beiden ieder afzonderlijk te horen gekregen wat de problemen waren in hun relatie :

hij ? hij wilde meer gehoord worden, minder zichzelf moeten wegcijferen, eens een keer waardering krijgen, in plaats van afgezeken te worden , meer respect krijgen, meer intimiteit, meer passie, meer sex misschien ook wel, ......
en zij ? zij wilde meer intimiteit in de zin van : meer aandacht voor elkaar, meer luisteren naar elkaar, elkaars diepste gevoelens kunnen delen, de sex hoefde van haar niet, de passie was er altijd geweest dus dat zat wel goed......

(zij vertelde er niet bij dat die al lang geleden was verdwenen door de schuld die zij haar partner gaf, waardoor zij hem heel vaak negeerde en zij hem eigenlijk strafte...althans dat laatste is mijn oordeel over wat er gebeurde, maar heb ik haar en hem niet gezegd uiteraard !)

daarop heb ik gezegd....
he kijk nu ...ik heb hier te maken met 2 betonblokken, hoe is het zo gekomen dat er van een mens een beton blok is gemaakt ? hoe kan het dat een betonblok kan huilen en het andere betonblok geen steun geeft ? wat is er gebeurd ? vinden jullie het goed als ik het probeer uit te leggen ?

dat vonden zij beiden goed ...
dus ik vervolgde :
zij wil graag steun ontvangen, maar brengt haar behoeftes niet onder woorden. hij snapt niet uit zichzelf wat de non verbale signalen zijn die zij afgeeft aan hem. zij huilt en hij troost haar niet. zij kijkt hem aan en smeekt bijna om een knuffel, maar hij doet er niets mee...zij denkt mogelijk...wat is het toch een zak hooi dat hij niet ziet waar ik mee zit, ik heb het hem toch gezegd ? maar in werkelijkheid had zij helemaal niets gezegd ...zij had slechts gekeken en was er van uit gegaan dat hij het wel zou begrijpen....dat vond zij nl logisch.........

en hij : hoe voelde hij zich ?
na een periode van veel verwijten aan zijn adres, wat haar eens deed verzoeken, wat heb ik allemaal wel niet gezegd, ik heb wel eens gedacht wanneer breekt hij...ik ben echt hard voor hem geweest, terwijl het zo'n lieve zorgzame jongen is.........een periode waarin hij zich niet kon herinneren complimenten gekregen te hebben...is hij verworden tot een betonblok, hij was het kwetsen beu, wist niet meer wanneer hij de volgende aanval kon verwachten en wist dus ook niet meer hoe hij zijn verdedigingsmuur kon laten vallen omdat hij elke keer weer bang was voor de volgende aanval van haar...hij wilde niet meer vechten...hij liep er voor weg...wat bij haar weer tot boosheid leidde...en waarom ?

dus ik liep naar mijn zwager toe, vroeg of hij even wilde gaan staan...dat deed hij al snapte hij niet waarom...hij protesteerde wat, ik vroeg hem toen....wil jij even naast je vrouw gaan zitten in plaats van tegen over haar ? ik wil je daarna graag laten zien waarom...hij deed dat...beiden keken mij toen vragend aan...toen zij ik...kijk nu eens naar elkaar..en zie wat je ziet in de ogen van de ander...

hij : ik zie een tranen
ik : wat betekend dat ?
hij : dat zij verdriet heeft
ik : tegen haar : klopt het dat je verdriet hebt, dat je pijn hebt ?
zij : ja
ik tegen hen beiden : weet je , als ik dit zou zien bij mijn vrouw, zou ik nu niet meer praten, ik zou even luisteren naar wat zij te zeggen heeft, ik zou aan haar vragen of zij het goed vind dat ik haar een knuffel geef, of zij wil dat ik haar troost....

en tegen hem : en nee ik zou als ik je vrouw was nu geen oplossing willen horen..........ik zou als ik haar was nu alleen maar je warmte willen voelen, je steun willen, dat is waar ik behoefte aan zou hebben.

en tegen beiden : willen jullie aub dit zelf even oplossen de komende 5 minuten ...je weet zelf wel allebei welke behoeften je nu voelt toch ?

na 5 minuten kwam ik terug...heb netjes geklopt op de deur, zij keken mij allebei lachend aan en zeiden : wij zijn er nog hoor...jee dat je dat voor elkaar hebt gekregen...dat was meer dan een jaar geleden .......
hebben elkaar een hele tijd niet meer losgelaten..dus vroeg aan hen zal ik weggaan , helaas wilden zij dat niet, daarop heb ik voorgesteld een spelletje te spelen met hen....en het was zo'n bevrijding dat er ongelooflijk veel gelachen is door hen , steeds weer in reactie op elkaar !
ik weet zeker......het komt goed met hen !
zucht...hoe makkelijk kan het zijn ?

moraal van het verhaal is...je wordt gekwetst als je jezelf in de weg zit, als je denkt dingen gezegd te hebben die je niet gezegd hebt, als je niet onder woorden brengt wat je bedoelt en voelt, als je niet onder woorden brengt en aan de ander vertelt wat je denkt, vindt en voelt, de ander kan dat niet raden ! het is een illusie dat de ander in een 1/2 woord , in een gebaar weet wat je bedoeld en zo gaan helaas elke dag weer heel wat relaties kapot door onbegrip en hebben vele mensen onnodig verdriet.

omdat zij de andere met onbegrepen gedachten en gevoelens achter laten en niet kunnen vertellen wat er echt speelt of heeft gespeeld

wat te doen als je boos bent als vrouw op je man :
als je als vrouw nog eens een keer boos bent op een relatie van je...probeer dan eens het volgende :

ga in het midden van de kamer staan, bij hem vandaan....kijk die man aan, doe je armen over elkaar en zeg wat je voelt....beperk dat tot 2 a 3 zinnen waarin je je boosheid onder woorden brengt zonder aan te vallen...dus bijvoorbeeld : (in het voorbeeld van de 2 betonblokken die ik eerder schetste,...en daarmee bedoel ik niet dat jij dat bent, maar bedoel dit neer te schrijven in de zin van dat jij slechts onder woorden hoeft te brengen wat er in jou speelt en vervolgens hoef je verder alleen maar te wachten in plaats van initiatief te nemen om het goed te maken ! )

ik voel mij diep teleurgesteld, geïrriteerd zelfs doordat ik behoefte had aan de warmte van jou maar die heb je mij niet kunnen geven. ik zocht steun en ik vond deze niet.

kijk hem nog een keer aan en ga daarna wat leuks doen in huis.

het is aan hem om er wat mee te doen of niet......en ik weet het antwoord al wat hij gaat doen !

en wat dan voor mij :
helaas is mijn vrouw geen man (had ik haar waarschijnlijk beter begrepen ) en nooit in staat geweest te vertellen wat zij echt wilde en voelde.....althans ik heb het nooit begrepen en dat is helaas mijn grote probleem geweest ! maar ik weet , ik heb vertrouwen, ik weet steeds beter wie ik ben, wat ik wil, wat ik niet wil en dank je weer voor je lieve woorden !

vandaag ben ik 20 jaar samen met mijn vrouw...zij wilde niet langskomen om het te vieren .............ook niet om het te gedenken.....zij had het te druk met het wegduwen van haar verdriet...ja zij had verdriet maar wilde mij niet vertelllen waarover...over ons zij zei...maar dat is toch niet nodig als je zo zeker weet dat je gelukkig bent ? als je eindelijk de bevrijdende stap gemaakt hebt ? als je bevrijd bent van het juk..zoals zij dat ervaren zou hebben ?

ik weet nu zeker : zij heeft van mij gehouden, en diep van binnen doet zij dat nog steeds...alleen heeft zij geen idee hoe er mee om te gaan omdat zij haar gevoelens maar niet onder woorden kan brengen, omdat zij met zichzelf in de knoop zit, omdat zij haar tegenstrijdige gedachten maar niet helder op een rijtje krijgt zodat zij de oplossing maar niet kan vinden.........

dat je de wijsheid, kracht, geluk etc mag gaan vinden !
groetjes
bjm