Lieve Hurt-Girl,

Jouw blog beschrijft precies mijn gevoel. Ik heb dit al zes jaar en kom maar geen stap verder. Met kleine piekjes en diepe dalen probeer ik mij staande te houden. Als ik er reeel over nadenk denk ik raar eigenlijk dat één persoon zo'n invloed heeft op je leven. Het klinkt raar, noem het obsessief maar dit is gewoon mijn gevoel. Ik hield/hou zoveel van deze man waar ik 18 jaar mee samen ben geweest, twee kinderen heb, leuke en ook minder leuke dingen mee heb gemaakt en dan plots van de een op andere dag zegt hij niet meer verder te willen. Ik ben die klap nog steeds niet te boven. Doordat wij samen kinderen hebben, zien wij elkaar nog regelmatig. En elke keer als ik hem gezien heb, ben ik stuk. Wat deze man heeft weet ik niet, maar het was gewoon MIJN man, MIJN maatje, MIJN grote liefde, MIjn steun en toeverlaat.

Als ik bedenk dat hij al die mooie dingen nu met een ander deelt, word ik gek. Ik probeer er niet aan te denken, maar het gaat gewoon niet. Iedereen zegt je moet er tegen vechten, nou dat doe ik al zes jaar maar ik kom gewoon niet verder.

Af en toe weet ik het echt niet meer. Ik kan me wereklijk niet voorstellen dat ik ooit een ander zal vinden, waar ik zoveel van houd als van hem. Ik had echt oud willen worden met deze man.

Iedereen zegt het komt goed, maar wanneer dan?????

Patty