Als je tijd en zin hebt wil ik even mijn verhaal vertellen hoe het bij mij gegaan is.

Juli 2004 was mijn ex met zichzelf in de knoop gekomen. Hij wist niet wat hij wou: wou hij verder met mij want hij had zoiets van was dit het nou? Daarom maakte hij het met mij uit en overdacht zijn leven.
Na twee weken was hij tot de conclusie gekomen dat hij graag met mij verder wou en dat we het anders moesten aanpakken hoe we onze relatie wilden vervullen. We hadden tenslotte net een huis gekocht en dat wilden we niet zomaar weggoooien. Dus we begonnen opnieuw.

Dit ging ongeveer tot maart 2005 goed, daarna begonnen er toch kleine barstjes in te komen. Mijn ex kon al sowieso niet goed zijn gevoelens uiten en ik kon dat ook niet goed. ik vluchtte letterlijk weg voor problemen, had echt een bord voor mijn kop. Toen werd ik per ongeluk zwanger, waar we in de eerste instantie erg van geschrokken waren maar daarna toch wel erg blij mee waren. We dachten dat dit een nieuwe stap was om aan onze relatie te werken. Maar helaas had mijn ex problemen met het feit dat ik rookte, ook tijdens mijn zwangerschap. Want mijn ex heeft nog nooit gerookt en hij had het heel erg moeilijk mee waardoor we best vaak ruzie over hebben gekregen. Helaas is mijn zwangerschap van korte duur geweest...na 10 weken zwangerschap was het vruchtje niet levensvatbaar, waardoor ik een curettage moest ondergaan. Helaas konden wij hier ook niet goed mee omgaan want wij konden ons ook niet goed uiten wat dat betreft. Dus zo modderden we verder. Ik dacht, zolang hij maar van mij houdt komen er hier wel uit. Dus mijn ex gaf me wel wat subtiele hints dat het zo niet langer door kon gaan, door bijv, wat vaker achter de pc te zitten en wat minder aandacht aan mij te besteden. Dat kan ik hem niet echt kwalijk nemen want daar heb ik zelf naar gemaakt. ik liep er echt voor weg in de hoop dat de problemen zich vanzelf zouden oplossen. Hierdoor was ik niet meer mezelf en liep op mijn tenen om hem maar niet kwijt te raken. toch heeft dat wel ervoor gezorgd dat ik hem kwijtraakte...
Toch begon mijn ex zich steeds meer aan mij te ergeren waardoor zijn gevoel voor mij langzaam verdoofde en ik had het niet eens in de gaten. Diep van binnen zag ik het wel maar stopte het gevoel altijd weg. Uiteindelijk na drie maanden zo door zijn gegaan vertelde mijn ex opeens op een normale dag in augustus dat het wat hem betreft over was tussen ons. Zomaar opeens. Een harde klap in mijn gezicht. Wat ik ook deed, smeken, schreeuwen, huilen wat dan ook, het hielp allemaal niets. Hij wilde echt bij me weg. Natuurlijk hebbben we er de volgende weken veel erover gepraat maar helaas bleef mijn ex bij zijn beslissing. We hadden in de weken dat we uit elkaar waren zoveel gepraat dan in de laatste twee jaar (we waren vijfen eenhalf jaar samen) dat we uiteindelijk ontdekte waar het precies fout is gegaan.
Toch leverde het niets op, hoe erg best we ons deden maar mijn ex wilde echt niet meer. Nadat we in enkele weken tijd onze ouders en vrienden op de hoogte gebracht hebben dat we uit elkaar zijn gegaan, is mijn ex na vijf weken uiteindelijk bij mij weggegaan om bij zijn ouders te gaan wonen.
In de weken die volgde hadden we nog regelmatig contact, maar elke keer liep het altijd tot tranen van onze beide kanten. We hadden ook nog zoveel te regelen, waaronder ons huis verkopen enz wat ons allebei heel veel pijn gedaan heeft want amper een jaar in ons gekochte huis moesten we het weer verkopen...

Mijn ex ging werken in een ander bedrijf en na enkele weken kwam er een nieuw meisje daar werken. Die was op een gegeven moment jarig en nodigde enkele mensen uit voor een soort borrel. Volgens mijn ex is hij voor haar gevallen, ik kwam daar achter omdat ik iets aanvoelde bij mijn ex toen ik voor de zoveelste keer weer iets moest regelen met mijn ex. Toen kwam het verhaal eruit. Dat mijn ex inderdaad een vriendin heeft en dat het hem echt niet de bedoeling was. Dat zij op zijn pad kwam en mijn ex echt niet op zoek was. Dat was weer een nog hardere klap in mijn gezicht. Ik heb ondanks dat mijn ex nu een nieuwe relatie heeft nog enkele pogingen ondernomen om te proberen of het nog goed kwam tussen ons. Ik heb een brief geschreven van hoe erg ik het vond dat we uit elkaar zijn, dat het me speet dat ik niet mezelf gebleven was, dat ik het erg vond dat ik de problemen niet onder ogen heb willen zien, dat we allebei fouten hebben gemaakt en dat ik er alles voor over had om het goed te kunnen maken, maar mijn ex vond dat het al te laat was. Zijn gevoel voor mij is gewoon weggegaan, daar is niets meer aan te doen. Mijn god wat deed dat verschrikkelijk veel pijn!! Ik heb dus nu ook hetzelfde gevoel als jij. Vooral nu ik sinds enkele weken weet dat mijn ex vaker bij haar is dan bij zijn ouders (dus blijven slapen want zijn nieuwe vriendin heeft een eigen woonruimte). Dus ik vraag me ook contant af, is hij nu bij haar, wat doen ze samen, en het meest moeilijke voor mij was dat mijn ex de kerstdagen en oudjaar bij haar doorbracht terwijl ik alleen ben en bij mij hoorde te zijn!! Mijn ex vertelde me ook nog dat zijn nieuwe vriendin ook pas een relatie van vier jaar beeindigd heeft (ze is gescheiden) en zijn nu bezig om haar huis te verkopen.

Ik ben nu op dit moment heel erg bezig met de vraag: wat heeft die meid wat ik niet heb??? Mijn ex en ik hadden zoveel plannen en ik weet van zijn moeder dat mijn ex echt ontzettend veel van mij gehouden heeft, maar dat hij geen andere uitweg meer zag door bij mij weg te gaan en opnieuw met zijn leven verder te gaan. Het is nu vijf maanden geleden dat mijn ex bij mij is weggegaan en ik ben ook de hele tijd bezig met de vraag: kan het ooit nog weer goed komen tussen ons? Kan zijn gevoelns voor mij ooit weer terug komen? Is er geen manier om hem te laten zien dat ik weer mezelf wil zijn bij hem? hoe zorg ik ervoor dat zijn gevoelens voor mij terug kunnen komen? En zo kan ik daar de hele dag mee bezig zijn.

Ik hoop dat jullie tips en adviezen voor mij hebt, want ik kan het niet verklaren, maar ik weet zeker dat mijn ex nog wel wat voor mij voelt maar hij heeft dat nu heel diep weggestopt en voor mijn ex is daarom zijn gevoel nu echt over. Ik ben ook niet hlelemaal juist geweest dus ik ben daar ook schuld aan dat zijn gevoelens voor mij verdoofd is. Toch blijf ik denken: ondanks alles hou ik nog ontzettend veel van hem, hij is de liefde van mijn leven en ik weet zeker dat hij toen ook zo over dacht over mij. We hadden zoveel plannen maar door een communicatiestoornissen tussen ons is het helemaal fout gegaan tussen ons. Wie kan mij helpen om hier door heen te komen en mijn ex het gevoel te geven zo van: hier ben ik, met mij kun je als hij wilt een betere relatie dan ooit hebben, als hij er maar voor open stond. Maar nu zit hij op dit moment op een roze wolk en op dit moment geeft zijn nieuwe vriendin hem een goed gevoel, hij voelt zich prettig bij haar enz.

Sorry voor het ontzettend lang verhaal, maar het is om je duidelijkheid te verschaffen en om een oordeel te kunnen vormen. ik heb het hele verhaal inderdaad van mijn kant beschreven, maar ik kan jullie verzekeren dat ik helemaal eerlijk ben geweest. Mijn ex en ik hebben als het echt nodig is nog wel eens contact maar dat wil zijn nieuwe vriendin eigenlijk niet en dat kan ik ook best begrijpen. Maar we hebben mekaar in die vijf jaar heel goed leren kennen dus ik ken mijn ex heel goed en mijn ex mij. Dat komt omdat we bijna 4 jaar lang heel inensief met elkaar samengewerkt hebben doordat we smaen met zijn tweetjes een hotel runde. We vulden elkaar goed aan.

Hopelijk heeft iemand zin en tijd om mij te helpen hoe ik hier mee moet om gaan en hoe over mijn verdriet kan komen. Ik weet wel een ding, alleen mijn ex kan me echt gelukkig maken, ik wou zo graag dat hij er voor open stond want ik ben ervan overtuigd dat het driemaal scheepsrecht zou zijn....Ben ik nu wanhopig bezig of hoe zit dat?