Ik vraag het mij af.
Hoe lang houd ik het nog vol, hoe lang kan ik nog doen alsof ik gelukkig ben?
Mijn ouders zien mij het liefst gelukkig, dus ben ik daar 2 maanden geleden mee begonnen.
Ik doe alsof ik gelukkig ben. Ik doe dingen die ik zelf leuk vind. Leer nieuwe mensen kennen.
Waaronder ook jongens die geïnteresseerd zijn in mij. Ik daarentegen word zelden verliefd en bij geen van deze jongens zal dat waarschijnlijk ooit het geval zijn. Maar in de kern maken al deze dingen mij niet gelukkig.

Vandaag geeft mijn ex een housewarming party. Ik was ook uitgenodigd maar vind het niet verstandig om te gaan. Vandaag zijn dan ook de eerste barsten verschenen in mijn 'gelukkige' masker.
Mijn ouders vinden mij niet te genieten vandaag.

Ik zou het liefst van al bij mijn ex zijn. Maar ik ben ondertussen ook 4 maanden vrijgezel.
Hij daarentegen lijkt mij al vergeten te zijn.
Mijn leven gaat ook door hoor, maar toch...
Geluk zit in jezelf maar blijkbaar zit het toch goed verstopt in mezelf en vind ik zijn sporen nimmermeer.
Waarom toch?