Ik ben een jongen van midden twintig. Ik heb nu bijna een jaar een relatie met een meisje op wie ik echt gek was, en nog wel ben. We hebben heel erg dezelfde raakvlakken, hebben vaak dezelfde mening etc. Ze is mooi, goed voor met, etc, dus ik heb eigenlijk niks te klagen.
Ergens in het voorjaar 2005 is er een nieuw meisje op mn werk gekomen, voor het gemak noem ik haar A. In de zomer van dat zelfde jaar kreeg ik gevoelens voor haar. Erg lastig, omdat ik nog een relatie met een ander had, en ook zij was niet vrijgezel op dat moment. In het begin dacht ik dat de gevoelens wel weg zouden gaan, maar dat gebeurde maar niet. Omdat het werk wat A deed seizoenswerk is zag ik haar vanaf september 2005 niet meer op mn werk. Ik heb een paar maanden gewacht, maar via een beetje slinks trucje heb ik haar toe kunnen voegen op MSN zonder dat iemand daar argwaan over zou hebben (ik had nog steeds een relatie, en A ook). In december 2005 maakte zij het uit met haar vriend, en wij hadden inmiddels steeds leuk contact via msn. Dat werd intenser en heftiger in het voorjaar van 2006. Ze wist niet dat ik stiekem al een half jaar gek op haar was, en dat heb ik haar ook nooit verteld. A werd ook verliefd op mij, we spraken stiekem af, en we hebben met elkaar gezoend ergens in april terwijl ik nog steeds een andere vriendin had. Ik maakte een week later einde aan mijn relatie, zonder te vertellen dat ik vreemd was gegaan. Na nog een maand stiekem af te spreken met A besloten we het langzaam wat openbaar te maken. Ik dacht echt de liefde van mijn leven gevonden te hebben. We kregen een relatie, maar na een anderhalve maand merkte ik al dat zij haar anders gedroeg. Ze maakte na 2 maand openbare relatie en na ca 2 maand geheime relatie een eind aan ons. Ik was kapot, at dagen lang niet, sliep niet etc. Ik had zelfs zelfmoordgedachtes. Een paar maanden later, toen ik voor mijn gevoel dacht A al redelijk vergeten te zijn, ontmoette ik een ander meisje. Het klikte meteen, ze was precies mijn typ, etc. na 3 maand om elkaar heen te draaien kregen we echt een relatie. Zij is nu dus nog steeds mijn vriendin.
Mijn probleem is dat ik nog steeds gevoelens voor mn ex, A heb. Ze heeft een nieuwe vriend en ik weet wel zeker dat ze niet veel meer voor mij voelt. We spreken elkaar af en toe nog wel eens, en dan is het contact ook leuk. Om een voorbeeld te geven: afgelopen weekend kwam ik haar tegen tijdens een feest, en toen ik haar zag voelde ik meteen vanalles.. pijn van de verbroken relatie, kriebels omdat ze er zo mooi uitzag, jaloezie omdat ze inmiddels iemand anders heeft, etc. Ik heb even leuk met haar gekletst en daar bleef het bij. Ik weet niet wat ik met mezelf aan moet, het is inmiddels dus bijna anderhalf jaar geleden nadat zij het uitmaakte, en nog denk ik vaak aan haar. Soms heb ik wel een week achter elkaar dat ik iedere nacht over haar droom, soms positief soms negatief. Het gaat heel erg met vlagen, soms denk ik weer een week lang iedere dag aan haar, soms een weer een week niet. Maar altijd komt het terug, ze blijft maar spoken in mijn hoofd. Ik kon het tot nu toe wel wegstoppen en ook wel gelukkig zijn in mijn huidige relatie, maar gisteravond heb ik toch mn vriendin gezegd dat mijn gevoel anders is dan in het begin. Ik durf haar niet te vertellen dat ik nog steeds gevoelens voor mn ex heb. Ze kennen elkaar en ik weet hoeveel pijn het haar gaat doen. Ik voel nu zoveel wanhoop, zoveel leegte. Ik weet gewoon dat als ik heel eerlijk tegen mezelf ben dat ik het allerliefst opnieuw een relatie met A zou willen. De kans schat ik alleen erg klein in dat dat ooit nog een x gaat gebeuren. Gaat dit gevoel ooit nog weg? Hoe lang kan het duren? Waarom kan 1 meisje het mij zo vreselijk moeilijk maken? Als ik nu kon kiezen wou ik dat ik of gelukkig met A was, of mijn gevoelens voor haar echt kwijt was. Het maakt me nog niet eens uit welke van de 2, ik wil de pijn gewoon kwijt zijn, en de stiekeme hoop dat het ooit weer goed komt. Meestal wil ik tegen mezelf niet eens toegeven dat ik het nog hoop.
Ik kan hier met niemand over praten, het is te moeilijk denk ik en het zou mn huidige relatie te veel beschadigen en dat wil ik niet. Heeft iemand enig idee wat ik moet doen en wat ik vooral niet moet doen?
madmansjob
vooral niet doen is deze huidige vriendin aan het lijntje houden. Zij verdient iets beters als iemand die maar half voor haar gaat!
En vooral wel doen lijkt me eerlijk zijn. Spreek een keer af met a en leg je gevoel op tafel.
Ja waarschijnlijk zegt ze dat het er niet meer inzit tussen jullie maar dan weet ze wel hoe het zit. En kom jij er eerlijk voor uit. Kan al een hele opluchting zijn!!
En daarnaast kan a dan ook rekening houden met jou gevoelens.
Zoiezo kom je er echt wel overheen maar je m oet jezelf dat wel gunnen. je moet haar wel loslaten want anders kan dat natuurlijk nooit! Ga eens verder kijken naar alle andere dingen in je leven naast een relatie! Want dat is juist hetgene wat je nu niet kunt gebruiken! Dan hou je jezelf en die andere meid echt voor de gek!
even streng zijn voor jezelf. moet soms ook gebeuren..
sterkte en succes.
Anne
allereerst dank je voor je
allereerst dank je voor je reactie!!
Op dit moment wil ik eigenlijk niet mn huidige relatie beeindigen, ik ben ook echt wel gek op mn huidige vriendin, en ik wil dit niet weggooien. Misschien wel helemaal fout, maar ik kan nu nog nie aan stoppen denken.
Mijn gevoel voor a duidelijk maken is ook moeilijk.. Ik wil eigenlijk helemaal niet dat ze het weet.
Ik weet dat ik eigenlijk al je advies nu tegenspreek.. maar het is nu nog te moeilijk! Ik wil A wel loslaten, en er niet meer aan denken, niet meer hopen etc, en ik denk ook dat dat wel kan, maar hoe lang gaat zoeiets duren? Denk je niet dat dat kan in een relatie? Kan het niet zo zijn dat ik er gewoon nog 5 jaar last van houd?
hoop t voor je!
Jah ik denk dat het opzich ook wel in een relatie kan.
Moet zeggen dat ik er vroeger ook wel een handje van heb gehad om mijn exen met een nieuwe vriend te vergeten. alleen was het dan toch vaak de keus van mij om de relatie te verbreken. Alleen heb ik een beetje moeite met het loslaten van iemand. Kan namelijk moeilijk alleen zijn.!
maar ja ben er nu wel achter gekomen dat dat soms toch wel echt nodig is! sterker nog daar word je nieuwe relatie een stuk fijner door.
Dusja. ik weet niet in wat voor opzicht je huidige relatie iets te maken heeft met een leegte opvullen.. maar weet wel dat je daarmee
hard je kop kunt stoten! Snap wel dat mijn advies nu allemaal nogal lastig lijkt en misschien helemaal niet op zn plek in jou situatie.
Maar ik denk dat je op dit moment toch even eerlijk moet zijn vooral tegen jezelf.. en ook de mensen in je omgeving..
succes.. ik ben er in ieder geval wel van overtuigt dat je er wel overheen komt! ookal duurt dit misschien even. En ook geloof ik in de ware.. dus ik denk dat stel dat a echt de ware voor je is.. dat ooit wel weer bij elkaar komt!
heel simpel gedacht misschien maar als het nooit meer goedkomt.. zal ze waarschijnlijk niet die ene voor jou zijn geweest.. en loopt die gewoon nog ergens voor je rond!
Ik heb dus ook een beetje de
Ik heb dus ook een beetje de angst om alleen te zijn, alhoewel dat dit na afgelopen jaren wel stuk minder is geworden. Soms verlang ik er zelfs naar om vrijgezel te zijn, lekker te doen en laten wat je wil (qua meisjes).
Misschien was mn huidige relatie in t begin wel een klein beetje de leegte opvullen, maar ook als ik dat geveol niet had gehad, en ik was mn huidige vriendin tegen gekomen, was ik zeker wat met haar begonnen. Dus tis beetje van beide, 'toevallig' dat ik toen wel een leegte wou opvullen misschien, maar ook iemand tegen kwam waar ik echt op viel.
Ik ben gewoon nog nooit zo heftig verliefd geweest als op A, en dat gevoel is echt wel stuk minder nu. Maar ik denk dat A maar weinig moeite hoeft te doen om die gevoelens bij mij weer aan te wakkeren. En dat doet me denken dat ze misschien voor mij wel "de ware" is. Maar ik geloof er niet zo in dat we dan voor elkaar bestemd zouden zijn ofzo. Misschien is ze voor mij wel de ware, maar ik voor haar gewoon niet. En moet ik er gewoon mee leren leven dat degene die ik het liefst wil, niet kan krijgen. En als dat zo is, zouden er dan niet veel meer mensen moeten zijn die heel stilletjes eigenlijk het liefst bij iemand anders zouden willen zijn? En is dat dan niet heel erg triest om zo te moeten leven? En kom ik hier dan pas op mn 25ste achter?? Het zijn maar hersenspinsels maar ik wil het zo graag allemaal begrijpen waarom we zo in elkaar zitten, waarom ik na een paar jaar nog steeds last heb van een oude verliefdheid.
Ik probeer steeds eerlijker te zijn tegen iedereen te zijn, ik kan het alleen niet over mn hart krijgen om alles ronduit te zeggen. Tegen A niet, en tegen mn vriendin niet. Ik heb A wel laten merken dat als ik de kans krijg dat ik t wel overnieuw zou willen doen, en ze zegt dan dat zij er absoluut geen spijt van heeft, en dat ze het ook heel mooi vond. En dat zegt ze wel vaker, en dat ze blij is dat we nu nog geod met elkaar kunnen (ook al spreken we elkaar hooguit 1 x per maand toevallig en af en toe op msn).
Ik heb haar nu ook gezegd dat ik in een dip zit met mn huidige vriendin, dat mn gevoelens voor mn vriendin minder zijn geworden etc. en dat ik daar met haar wel geod over kan praten (en dat is ook zo). Ze geeft me dan wel duidelijk adviesn enzo, en daarna zegt ze bij wijze van grap dat als ik t uit maak, dat het dan tussen haar en haar vriend ook uit zal gaan omdat dat de vorige x ook zo was. Het zijn allemaal van die kleine prikkeltjes die ze me geeft. Wat moet ik heir van denken?
op je 25ste?
ik ben ruim over de 40 en ik leer ook weer een hoop van mijn relatie. ze zeggen dat je van elke relatie wat meekrijgt en dat is denk ik ook zo. ja wat is de ware. ik denk degene waarvan je zegt hier wil ik mee oud worden. dat gevoel had ik bij de relatie die ik gehad heb duidelijk niet. ik hield van haar, maar er waren teveel verschillen. daarom is eigenlijk ook mijn relatie beeindigd. daarom is het ook goed zo. ja ik geef nog steeds om haar, maar soms is houden van gewoon niet genoeg. het is de lijm die een relatie bij elkaar houdt, maar als de verschillen te groot worden dan is het over.
Ik heb opzich nog niet echt
Ik heb opzich nog niet echt het gevoel dat ik met mn huidige vriendin oud wil worden, aan de andere kant kan ik t me wel voorstellen, we passen wel goed bij elkaar etc.. maar nu kan ik dat gewoon nog niet zeggen..
alleen is de laatste dagen het gevoel voor A steeds weer sterker geworden, ook een beetje omdat ik er zoveel mee beizg ben en ik er nu eigenlijk voor mezelf gewoon eerlijk voor uit kom. En als je me vraagt of A het meisje is waar ik oud mee wil worden, dan zeg ik nu ja! Ze heeft nu net een nieuwe vriend, en ze is er gelukkig mee, dus de kans dat ik ooit nog in beeld kom bij haar lijkt me niet zo groot toch? MOet ik hopen? moet ik poosje wachten tot haar relatie misschien stopt en dan naar haar opnieuw voor me proberen te winnen? Dat soort gedachtes spelen de hele tijd in mijn hoofd, en het ene moment kan ik er wel tegen en het andere moment barst ik bijna in tranen uit omdat het me toch nog zo veel pijn doet allemaal.
@Johnny
Heb jij wel eens een relatie gehad dan waarbij je dacht dat het de ware was, en dat zij de relatie heeft beeindigd? en zo ja, hoe ben je daar overheen gekomen?Ik begin me gaandeweg namelijk steeds meer af te vragen of en hoe ik hier in godsnaam overheen kom, hoe ik weer die gevoelens voor iemanand kan stoppen.
Op je 25e kun je niet alles
Op je 25e kun je niet alles weten, en op je 35e trouwens ook niet.
Als ik het goed begrijp ben je bereid om voor de tweede keer een relatie te beëindigen voor A. Zij moet dan wel iets aparts zijn. Volgens mij idealiseer je haar een beetje en zit het je ook dwars dat zij jou aan de kant heeft gezet en ze nu ook niet beschikbaar is. Wat zou de vriend van A. trouwens vinden van jullie contact ? Je huidige vriendin verdient misschien ook meer dan jij haar momenteel te bieden hebt.
Let wel : het gras lijkt altijd groener bij de buren. Speel open kaart met A., dan kun je verder met je leven, ongeacht de uitkomst. Ik wens je het beste.
De vraag is of je ermee kunt
jhgfjhg sorry error