Hoe krijg ik mijn energie terug...

afbeelding van Gum

Nog twee weken en dan moet ik vertrekken uit "ons huis". Ik heb lang de tijd gehad om alles te regelen, maar ik ben tot niets in staat geweest. Ik heb geen energie meer. Dat heeft tijd nodig zegt mijn psycholoog, de accu is leeggeraakt lange tijd geleden en nu moet je die langzaam weer gaan opladen. Tijd heb ik nu niet voor mijn gevoel...

Vandaag voel ik me echt ellendig. Weer akelig gedroomd de laatste paar nachten. Sporten, wandelen, leuke dingen doen, van alles helpt, maar ik krijg het niet voor elkaar. Ik probeer te ontdekken wat het is dat ik voel, maar ik kan het niet benoemen. Radeloosheid ja, maar dat is ook zo nietszeggend. Houden van iemand en geen liefde terugkrijgen. Haar vragen beantwoorden in een gesprek en niets dan verwijten krijgen. Het is vermoeiend en dan toch blijven hopen dat ze op een dag tegen me zegt dat ze me mist. Zo veel meegemaakt samen en dan met de eerste de beste pisnicht (excusez-moi) er vandoor gaan.

Wat ik eigenlijk probeer te vertellen is dat het verdriet dat ik heb zo graag wil toelaten, maar iedere keer als het me overvalt dan ebt het weer weg. Heeft iemand een tip hoe ik dit makkelijker kan toelaten? het is niet dat ik het bewust blokkeer, maar zo voelt het wel. Ik heb zo een behoefte om eens goed te janken.

Gum

afbeelding van tinekevanp

Ik was laatst naar m'n opa

Ik was laatst naar m'n opa zijn begrafenis, en toen zei mijn ex-schoonmoeder:
Weet je wat in nu fijn vind aan begrafenissen tien? Je kunt zo lekker janken omdat je schoenen niet lekker zitten, of omdat de Ben en Jerry's weer in prijs zijn verhoogd.

Misschien is dat een idee, een willekeurige dienst bezoeken, volgens mij worden die wel aangekondigd in de krant.
Ik moest namelijk ook huilen, niet om de dood van mijn opa, heel lullig maar ik had echt geen band met die man, maar gewoon even alle tranen laten lopen die ik lange tijd geblokkeerd had.

Echt vervelend dat je het gevoel wat je steeds ervaart niet kunt benoemen :S Daar kun je al om wakker liggen.
De nachten zijn het gemeenst, je bepaalt niet wanneer je zelf in slaap valt, of dat je goed slaapt en er bestaan natuurlijk weer een kans op zo'n geweldige droom uit het verleden die heel je dag bij voorbaat al breekt.

Kun je niet proberen jezelf soort van te dwingen? Je moet ergens beginnen. Ik denk als het balletje eenmaal rolt.
Je zegt gewoon, nu ga ik alle spullen alvast inpakken die ik al in kan pakken. (Kweet niet of je dat al gedaan hebt, maar aan je verhaal te horen denk ik niet). En ik aanvaard geen excuses van mezelf of lulsmoezen. Nu is nu. Klaar. Je wilt soort van niks, door die stomme doos :@, maar je moet wel wat doen. Laat haar alsjeblieft niet je leven beheersen. Ga aan de slag en laat haar spijt krijgen. Doe het voor mij, ze verdient het.

Tineke

afbeelding van StormBC

@gum

Ik begrijp u situatie heel er goed.
Heb het er zelf ook moeilijk mee... ik zeg zelf tegen iedereen awel is goed wenen zou me goed doen maar kan het gewoon niet.... Er is iets dat me tegen houd.
Soms probeer ik zo diep te graven dat ik op een bepaald moment mij zo slecht voel dat ik gewoon niet meer in staat ben om te wenen.... neen eerder zo iets van allee waarom waarom....
Alles heeft zijn tijd nodig en dat zullen we moeten aanvaarden... Maar ja probeer ondertussen u zinnen te verzetten. Ik probeer dat ook maar je weten even goed als ik er zijn steeds momenten dat je gewoon niet of weinig te doen hebt waardoor je terug begint na te denken.
Tis allemaal moeilijk maar moeilijk gaat ook...
We delen hier allemaal ons verdriet en onze woede en onze verontwaarrdiging en dat doet voor mij al heel veel...
greetz en sterkt

Storm

afbeelding van Gaia

lekker janken enzo

Bepaalde muziek helpt me.
t Moet goed hartverscheurend zijn!
Of films, van die tranen-trekkers.

Bij mij zat er ook wel boosheid achter....
Slaan op een kussen en boze dingen zeggen helpt dan ook.
Ik heb takjes versnipperd en gezegd wat ik allemaal los wou laten