hoe kom ik uit deze fase?

afbeelding van kennis

Hallo,

Mijn relatie is na 12 jaar beeindigd omdat wij uit elkaar zijn gegroeid. Zij is verliefd geworden op een ander en heeft aan haar gevoelens toegegeven. Ik kan moeilijk boos op haar worden omdat wij veel mooie dingen hebben gedeeld en ikzelf ook schuld draag aan de slechte stand van de relatie (ik heb haar blijkbaar onvoldoende aandacht gegeven). We wonen sinds 4 maanden niet meer bij elkaar maar hebben nog wel contact.

Het gaat er mij nu om dat ik door wil met mijn leven. Het moeilijke hieraan is dat ik weet dat ik haar los moet laten en de hoop moet opgeven dat wij weer een stel worden. Maar dat gaat mij niet makkelijk af. Daarnaast weet ik ook nog niet hoe ik mij naar andere vrouwen moet opstellen. Ik wil en kan mij nl. nog niet openstellen omdat ik nog zo onzeker ben over de toekomst. Ergens onbewust wil ik gevoelsmatig blijkbaar nog geloven dat ik weer een relatie met haar zal hebben en dat ik mij nu daarom zal moeten beperken.

Verstandelijk weet ik dat die kans wel heel erg klein is. Herkent iemand deze fase en hebben jullie adviezen voor mij?

afbeelding van weetetnietmeer

Ken het gevoel al wel voelen

Hi Kennis,

Ik kan me het gevoel wel voorstellen. Ik zit in de situatie waarbij mijn vrouw er met een ander vandoor is geweest. Ik heb in al die tijd nooit (en nog steeds niet) behoefte aan een ander gehad. Zij WAS alles voor me. Ik moet wel eerlijk zijn dat ik alles heb gegeven wat ik kon en wat ze me ook vroeg. Maar heet geeft je wel een behoorlijke klap in je gezicht he?? Ik probeer op dit moment door met professionele hulp te gaan praten met haar mijn relatie nog te redden. Ergens in mijn hoofd zegt een klein stemmetje dat het allemaal te vergeefs is en dat ze toch niet meer van me houdt. Dat doet best pijn en ik kan me op het moment ook niet openstellen voor anderen ondanks dat het erg slecht gaat op het moment.
Ik denk dat het een proces is waar je aan went. En dat vertrouwen in mensen weer moet groeien. Maar hoe lang dat duurt?? Ik weetetnietmeer.

afbeelding van kennis

Hi weetetnietmeer, Moedig

Hi weetetnietmeer,

Moedig van je dat je het toch nog probeert met professionele hulp. In mijn geval wilde ze daar niet aan. Mijn ervaring is dat het voor mijn gevoel belangrijk is dat ik alles gedaan heb wat ik kon. Het gevoel van gefaald te hebben blijft anders vrij sterk hangen. We waren namelijk ook 5 jaar getrouwd. We zitten inmiddels in de laatse fase van de scheiding. Ik heb ergens gelezen dat je, je in deze fase niet van je zwakste kant moet laten zien (dat is je onbeantwoorde liefde teveel tonen) maar haar gewoon moet laten zien dat je ook zonder haar door kan (al voelt het anders). Dat lukt me wel maar vind het toch wel als een spel aanvoelen.

In mijn geval denk ik wel dat ze nog wel van me houdt maar bang is om opnieuw emotioneel te investeren in een relatie met mij omdat ze daarin erg gekwetst is. Al met al doet het er ook niet toe omdat de relatie zelf uiteindelijk niet meer vruchtbaar is.

Ik heb een leuk stel vrienden om me heen en praat veel van me af, doe een hoop leuke dingen en laat de tijd zijn werk doen.

Ik probeer erin te blijven geloven dat ik geluk verdien en dat ik mijn soulmate in haar dan wel in een ander zal vinden

Bedankt voor jouw reactie.

Groet,
kennis

afbeelding van hellothere

hoi kennis,

Ik las net je stukje en ik herken er veel in..Ik weet ook dat mijn relatie voorbij is; tot nu toe nog meer verstandelijk, dan gevoelsmatig, en dat is zeker niet makkelijk.En ik dwing mezelf om realistisch te zijn.Niet blijven denken aan wat we hadden.Dat heeft geen zin, daar krijg je alleen maar verdriet van, en een ongelijk rottig gevoel in je maag..(heb ik tenmisnste)Ik geloog ook absoluut dat als dit niet ware liefe was..(dat komt van twee mensen, niet van een..)Hoe geweldig en leuk zal het ooit straks dan wel zijn?Dat staat ons alle dus nog te wachten!! Ik vind het ook heel lastig om me toch open te stellen naar andere jongens, omdat ik daar nog helemaal geen behoefte aan heb, maar toch ga ik straks wel weer uit,en leuke dingen weer doen.NIet dingen in me eentje blijven doen. MIjn ex en ik zijn gelukkig nog vrienden, maar dat is ook zeker niet altijd makkelijk, omdat ik weet dat ik nog wel soms de hoop heb om meer te willen.Maar dan word ik "realistich, en dan weet ik dat dat niet meer mogelijk is, omdat hij mij niet kan geven wat ik toch uiteinelijk wil hebben.Het zou weer even leuk super leuk zijn voor een paar maanden, en uiteindelijk krijg je toch weer de zelfde problemen omdat wij toch niet de uiteindelijeke "match waren..Dus mijn tip is eigenlijk dat je tot nu toe je verstand moet blijven volgen..JE gevoel kan nu niet ineens die knop van zn lange tijd omdraaien.Maar je moet die "knop niet gaan "voeden" met leuke iddylische gedachtes van hoe het was, want dat is er niet meer.Dus waarom je zelf blijven kwellen:Langzaam bij beetje gaat je gevoel er dan ook aan geloven..Maar ja dat duurt wel even!(helaas).heel erg veel sterkte ook! c

afbeelding van geraldine

wat goed om dit te lezen!

hellothere,

dit vind ik zo'n goed advies,he! Dit herken ik helemaal. Klopt, dat je gevoel soms achterloopt. Met je verstand weet je alles wel. En ja, de slechte dingen waren er natuurlijk. En de signalen waren er. En dat het de laatste weken voor afloop al niet goed meer ging, en dus zal het ook weer zo gaan, ook als je opnieuw begint..
Wat goed om dit te lezen, zo helder!!!!
Bedankt daarvoor,
Geraldine.

afbeelding van zonnestraaltje

Ik kan jullie verzekeren!!!

Ik kan jullie verzekeren!!! dat het weer precies zo zou gaan, getuige mijn geschiedenis. Misschien hebben jullie daar wat aan...

afbeelding van Peter1972

Ik sluit me er bij aan.

Ik sluit me er bij aan. Gevoel is niet met een knop om te zetten. Maw gevoel en verstand staan recht tegen over elkaar. Mijn stelling is dat echte liefde zijn weg toch wel vindt. Als zij echt nog diepe gevoelens voor jou heeft dan komt zij daar wel op een gegeven moment achter. Het is dan aan haar om te beslissen of zij er nog energie in wilt stoppen (hetgeen natuurlijk noodzakelijk is om het weer goed te krijgen). Kies nu voor je zelf en laat het gevoel over je heen komen. Heel lastig.